کافه بچه حزب اللهی ها!

پسر جوانی نیز در پاسخ به این آگهی، در گروه نوشته بود: «خدا خیرشان بدهد. هنوز هم کسانی هستند که اعتقاداتشان از پول مهم تر است و به فکر ایجاد مکان های مذهبی هستند.» خانم دیگری هم نوشته: «خوبی اینجور جاها این است که هیچ تصویر زننده ای از بی حجابی و بدحجابی در آن دیده نمی شود. اینجا دیگر از دست بدحجاب ها آسایش داریم».

البته عده ای هم اعتقاد داشتند که نباید از نگاه های عجیب ترسید و اتفاقا باید در فضاهای این چنینی چون کافه و سینما حضور پیدا کرد حتی اگر با دیدن برخی از صحنه ها در آن موافق نبود. شخصی می نویسد: «این نفس رفتن خودش جهاد است!»

با این حال کافه ای که پیش چشمم است با تفکرات قبلی ام از چنین فضاهایی تفاوت دارد.

فضایی که شما را به سال های جنگ می برد

به دلیل شرایط خاص کافه، برای ورود باید پوششی مطابق با فضای مذهبی آن انتخاب کنید اما چادر در آن اجباری نیست. پله های مرمری ورودی را که بالا بروید متصدی رستوران که فردی کت و شلواری با محاسن سیاه و چشمانی نافذ است به شما خوش آمد می گوید. در نگاه اول تنه های تنومند نخل که به جای ستون، تکیه گاه سقف شده اند، پیش چشمتان جان می گیرد. کافه یک فضای مربعی باز دارد که با استفاده از گره چینی یا قفسه های چوبی که روی آن گلدان گذاشته اند، بخش های آن را جدا کرده اند تا شما در هر نقطه ای که برای نشستن انتخاب می کنید بتوانید یک حریم داشته باشید.

رنگ ها و حوض آبی داخل کافه، حال و هوای سال های جنگ و مناطق جنوبی کشور را دارد. دیوار های کاه گلی، با فرو رفتگی های طاقچه مانند که روی آن از کتاب هایی چون «فاطمه،فاطمه است» علی شریعتی تا مجموعه شعرهای حمید سبزواری و قیصر امین پور هم پیدا می شود. یا کلاژهایی که با تصاویر شهیدان و سربندهای خاص جنگ دکور شده اند. بوی اسپند و صدای آرام تار که جایگزین بوی عود و ترانه های باب مارلی،ریتا،لارا فابین و... شده، تفاوت های است که نسبت به کافه های دیگر به نظرتان می آید. پسر جوانی با شلوار جین،کتانی آدیداس و یک تی شرت ساده مشکی برای گرفتن سفارش می آید.شبیه به ظاهر او را میان جمع های دختران و پسران دانشجو، جلوی تئاتر شهر بسیار دیده بودم. به منو نگاهی دوباره می اندازم.به انتخاب های محدودی که می توانم داشته باشم.

منو، وفادار به سنت

معمولا کافه هایی که به دکوراسیون و فرهنگ ایرانی وفادار مانده اند، منوی کاملی ندارند. بنابراین خبری از انواع قهوه نیست و به شربت ها و دمنوش های ایرانی اکتفا می کنند. با این حال این کافه چند نوع قهوه فرنگی و یک غذای غیر ایرانی را نیز در منوی خود جا داده است. اما غالب انتخاب هایی که می توانید داشته باشید دم نوش ها و شربت های ایرانی و سنتی است.

یا لقمه های روز که از کوکو سبزی تا املت و ... را در خود جای داده اند. با این حال قیمت ها گاه تا دوبرابر نیز نسبت به کافه های دیگر ارزان تر است. رفت و آمد مکرر یکی از کارکنان کافه به بیرون توجهم را جلب می کند. نزدیک در نشسته ام و حس بوی سیگار برایم چندان سخت نیست .با خود فکر می کنم که بسیاری از کافه های تهران اجازه سیگار کشیدن نمی دهند. مساله عجیبی نیست!

مدیریت در راستای تحقق مدرنیته حزب اللهی!

از طرفی با توجه به تعهد کافه به فرهنگ اصیل ایرانی_اسلامی و گرامیداشت یاد و خاطره شهدا، مشتریان کافه را گروهی خاص تشکیل می دهند. همچنین به دلیل حال وهوای خاص کافه، امکان برگزاری جشن تولد در آن وجود ندارد.این کافه وابسته به سازمان هنری رسانه ای اوج و در تملک نهاد های خاص است که بسیاری از قرار های کاری نیز در آن شکل می گیرد.صاحب کافه سعید مکرمی است که همزمان نشر «اسم» و کتابفروشی«ترنجستان سروش» را هم مدیریت می کند.

او در گفت و گویی در این باره گفته: «کافه داری دغدغه من نبوده و نیست. ما آدم های محتوایی بودیم که به ضرورت وارد عرصه نشر شدیم، اما پاتوق سازی همیشه دغدغه من بود. کافه برای ما اصل نیست، اما اقتضائاتی دارد که باید رعایت کنیم. به همین خاطر به سمت راه اندازی پاتوق های جدید رفتیم و هدفمان این بوده که «نخلستان اوج» را تبدیل به کافه کتاب کنیم. ما می خواهیم آنجا را تبدیل به یک کافه کتاب کاملا مدرن و متشخص حزب اللهی کنیم».

اینجا معذب نیستند!

فضای کافه مرا به پاییز سال ۹۸ می برد. به عصر یک چهارشنبه که در کافه طهرون گذراندم و به خاطره ای از میز کناری؛ «بارها شد که وقتی با همسرم چنین جاهایی می آییم، جَو طوری است که آدم کمی خجالت می کشد. انگار حواس همه هست که چه می گوییم، چه می خوریم و چطور برخورد می کنیم. مثلا برای پیش خدمت عجیب است اگر اسپرسو سفارش دهیم! خیلی از هم تیپ های خودمان از اساس با این مساله مشکل دارند که اصلا بچه مذهبی کجا ؟ کافی شاپ کجا؟»

در این کافه اما از نگاه های عجیب خبری نیست. اینجا هم روی مبلمان کناری ام که طبقات پوشیده شده از گلدان یک حائل میانمان به وجود آورده، یک دختر و پسر جوان و به اصطلاح مذهبی نشسته اند که به نظر می رسد این چندمین قراریست که برای آشنایی پیش از ازدواج با هم گذاشته اند. همانطور که قرار های این چنینی در حال عرفی شدن است، شکل گرفتن کافه های مذهبی و تصویر دو جنس مخالف از همین طیف که رو به روی هم نشسته اند، قهوه می خورند و درباره هر چیز بحث می کنند نیز آرام آرام در حال تبدیل شدن به صحنه ای عادی و آشناست؛ شبیه به تصویری از یک جامعه مانند یک خانه که اعضای آن بدون جدا شدن از هم با برچسب مذهبی و غیر مذهبی، حضور یکدیگر را با تمام تفاوت ها درک کرده و کنار هم ماوا گرفته اند، تصویری که کمی آرمانی است اما محال نیست...

عروس خانم 26 ساله همسر نهم مرد 68 ساله شد!