خانم بختیاری؛ قسم روباه یا دُم خروس بالاخره؟ 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از برترین ها، بهنوش بختیاری، بازیگر سینما و تلویزیون که در زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری به شکل عجیبی مردم را به حضور در انتخابات تشویق کرده بود، روز پنجشنبه در ویدیویی دیگر از دعوت مردم به حضور در انتخابات ابراز پشیمانی کرد. او همچنین در بخش دیگری از این ویدیو گفت: «طرح ملی اینترنت آبروریزی جهانی خواهد بود.»

دامون قنبرزاده در این باره نوشت:«بهنوش بختیاری در ویدیویی که به تازگی در اینترنت منتشر کرده، از تصویب قانون صیانت از فضای مجازی حرف می زند و آن را «نابخشودنی» توصیف می کند. او سپس حرفش را به معضلاتی نظیر بی آبی خوزستان، گرانی ها و بی عدالتی ها می کشاند. خلاصه بعد از کلی بیانات گهربار، به ویدیویی که در ایام انتخابات ریاست جمهوری ضبط کرده بود و مردم را به رأی دادن ترغیب می کرد، اشاره می کند و می گوید: «کاش سکوت می کردم.» حرف های این خانم با آن عینک ناموزونی که به چشم دارد و قرار است حکایت از دانایی بیش از حدشان باشد (!)، آن قدر سطحی ست که ترغیب تان نمی کنم گوش بدهید. از سوی دیگر خودِ این خانم هم چندان وجاهتی ندارد که بخواهم یک پست را به ایشان اختصاص بدهم. اما نکته ای این میان وجود دارد که به نظرم ترسناک است.

می دانم حالا دیگر خیلی ها آگاهند و سره را از ناسره تشخیص می دهند (اصلاً مگر دلیل اصلی مسدود کردن اینترنت، همین آگاهی بخشی اش نیست؟) اما من به فالوورهای میلیونی این خانم نگاه می کنم. کسانی که احتمالاً خیلی های شان هنوز هم چشم شان به دهان ایشان است و از دوروبرشان خبر ندارند؛ آدم های ناآگاهی که به هر سازی می رقصند. چند میلیون واقعاً رقم کمی نیست و گرفتاری این جاست که فقط هم این خانم نیست که مدام مشغول بافتن اراجیف است، امثال ایشان با فالوورهای چند میلیونی زیاد پیدا می شوند. حالا شما این ارقام میلیونی را جمع بزنید تا در جریان قرار بگیرید که همچنان چه میزان طیف ناآگاه در این مملکت وجود دارند که آبشخورشان حرف های به اصطلاح سلبریتی هاست. رقم سرسام آوری خواهد شد. درست در همین نقطه است که باید بترسیم.

باید بترسیم از این سلبریتی ها و چهره های مشهوری که به همین راحتی رنگ عوض می کنند. باید بترسیم از حرف های بی خردانه . باید بترسیم از «انتقادنمایی»ها که در واقع براساس منفعت هاست (تصور کنید اگر اینستاگرام را مسدود کنند، این خانم و هم پالکی های شان چه ضررهای هنگفتی خواهند کرد). باید بترسیم از آن ژست های مکش مرگ ما و لفظ قلم حرف زدن ها... باید بترسیم از این چیزها.

امثال همین خانم بهنوش بختیاری، با همین نگاه های عاقل اندرسفیه و «گوگولی طور»، چنان ضربه ی کاری ای به فهم و درک آن تعداد انسان نا آگاهِ تعقیب کننده می زنند که جای زخمش دیگر با عذرخواهی و پشیمانی و سکوت هم حل نخواهد شد. آبِ ریخته را نمی توان جمع کرد. در واقع آدم هایی که مثلاً قرار است چشم و گوشِ باز جامعه باشند، خودشان تبدیل به عامل عقب ماندگی می شوند و باید ازشان ترسید...»