خاص‌ترین خودرو استاد شجریان + مشخصات 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از اقتصادنیوز، سال 1350، مصادف با جشن های 2500 ساله ایران، تیم هماهنگ کننده جشن ها به دستور مستقیم محمد رضا پهلوی اقدام به خرید 60 دستگاه مرسدس بنز W109 کرد.

این مرسدس بنز ها برای مهمان های دعوت شده به مراسم و جا به جایی آن ها در نظر گرفته شده بود و به وسیله بانک تجارت شعبه بین الملی وارد ایران شده بود.

یکی از این مرسدس ها نیز برای پادشاه حبشه(اتیوپی کنونی) در نظر گرفته شده بود. «هالیه سلاسی» پادشاه اتیوپی تنها پادشاه دعوت شده به این مراسم بود که با خودروی در نظر گرفته شده برای او، سفر خود را از تهران به سمت شیراز آغاز کرد.

هالیه سلاسی به همراه دو خودروی محافظ که پیکان هایی سفید رنگ بودند، تهران را به سمت شیراز ترک کرد.

هالیه سلاسی هدف خود از پیمودن تهران تا شیراز را با خودروی تشریفات خود، بازدید از منطقه های توریستی ایران و دیدن شهر هایی که بین تهران و شیراز هستند و لذت بردن از سواری مرسدس بنزW109، عنوان کرده بود.

این خودرو پس از پایان جشن های 2500 ساله به گاراژ سلطنتی بازگرداننده شد و با وقوع انقلاب ، از سوی بانک ملت مصادره شد و پس از آن توسط بنیاد در مزایده قرار گرفت.

داستان این خودرو پس از انقلاب

سپس آقای «حمید کوشان فرنیا» که از پیشکسوتان ورزش اتومبیل رانی است، این مرسدس بنز را خریداری کرد و آن را مورد بازسازی و مرمت قرار داد. پس بازسازی های انجام شده توسط آقای کوشان فر نیا این خودرو توسط «محمدرضا شجریان» خریداری شد و برای 10 سال توسط استاد شجریان مورد استفاده قرار گرفت و سپس به شهر جهرم رفت تا مالک جدیدی از آن استفاده کند. پس از آن این خودرو از سوی آقای هانی اسعدی که خود یکی از بزرگ ترین مجموعه داران خودروی کلاسیک در ایران است، خریداری می شود.

مرسدس بنز W109 از انتقال به مشهد توسط آقای اسعدی مورد بازسازی اساسی قرار می گیرد و پس از آن به پیام توسل که خود استادی ماهر در زمینه خودرو است، انتقال می یابد.

این مرسدس در آخر توسط دکتر علی اصغر مربی، رییس کمیته کلاسیک استان یزد خریداری شد و در بهترین شرایط از آن نگهداری می شود. اکنون فرصتی پیش آمد که با این خودروی ارزشمند در شهر بادگیر ها ملاقاتی داشته باشیم.

تاریخچه مرسدس W109

مرسدس بنز W109 در رده اتاق های سوپر کلاس این برند محسوب می شود که در سپتامبر 1965 تا پاییز 1972 تولید شد. مرسدس بنز، تایپ W109 را در گونه های مختلفی از نظر اندازه در طول بدنه و پیشرانه روانه بازار کرد.

SEL280 که مدل پایه مرسدس بنزW109 بود، به عنوان ارزان ترین مدل این تایپ روانه بازار شد، اما نمونه های 300 آن که تفاوت چشم گیری با نمونه پایه داشت، به سیستم تعلیق بادی مجهز شد.

رینگ های W109 با اندکی تغییر نسبت به مدلW108 ساخته شد و در ساخت پیشرانه آن نیز از سیستم سوخت رسانی انژکتوری استفاده شد.

در آگوست 1965 تایپ T مدل آن که نیز که نسل جدیدی در طراحی مرسدس محسوب می شد، عرضه شد که به دلیل افزایش طول بدنه آن با نام Long معرفی شد و با ترکیب نام SE مدلSEL ساخته شد.

W109 اوج تکنولوژی مرسدس بنز به شمار می رفت، ترمز های دیسکی برای چهار چرخ و پیشرانه ای انژکتوری و اصلاح میل فرمان که هنگام تصادف آسیب کم تری نسبت مدل قدیمی وارد می کرد.

پیشرانه های W109 که از تکنولوژی بسیار بالایی برخوردار بود و در ساخت بلوک سیلندر آن از آلومینیوم استفاده شده بود، که قدرتی معادل 170 اسب بخار تولید می کرد. تفاوت مهم W109 با نسل قدیمی خود اندازه بدنه آن بود که در دو تیپ با فاصله محوری متفاوت ارائه می شد و سیستم تعلیق بادی فقط در مدل هایی ارائه می شد که از فاصله محور بلند تر استفاده می کردند.

این پیشرانه 170 اسب بخاری در سال 1968 بر مدل های 280 SL و 300 SEL قرار گرفت که مصرف سوختی پایین تر نسبت به پیشرانه های قبلی داشت.

نسخه ویژه ای از W109 که با کد SEL300 6.3 در مارچ 1968 روانه بازار شد. این پیشرانه هشت سیلندر خورجینی که با جعبه دنده خودکار مرسدس های 600 ترکیب شده بود، توانایی تولید 250 اسب بخار و 500 نیوتن گشتاور را داشت و بیشینه سرعت آن 240 کیلومتر بر ساعت و شتاب صفر تا صد آن 6.5 ثانیه بود.

خودرو مخصوص بازار آمریکا

چراغ های دو گانه H1 هالوژنی که پرتو گسترده ای داشت، برای بازار آمریکا در نظر گرفته شده بود که از ویژگی های جدید W109 به شمار می رفت.

در پاییز 1969، پیشرانه هایSEL300 مورد بازنگری قرار گرفت و به جای پیشرانه شش سیلندر 2.8 لیتری، این بار پیشرانه هشت سیلندر با حجم 3.5 لیتر که قدرتی معادل 200 اسب بخار داشت، جایگزین شد.

این پیشرانه که سیستم سوخت رسانی انژکتوری ساخت بوش داشت، با نام D-JETORONIC برای نخستین بار روی محصولات هشت سیلندر مرسدس قرار گرفت. این مدل در ابتدا به صورت انحصاری در بازار آمریکا ارائه شد، اما بعدها با نسخه ای قوی تر جایگزین شد که حجم آن 4.5 لیتر بود.

در نمونه های صادراتی که برای بازار آمریکا ساخته شده بودند، رعایت استاندار های دست و پا گیر اجباری بود و بر اساس این استاندار ها پیشرانه های 4.5 لیتری با قدرت 198 اسب بخار و جعبه 4 سرعته خودکار تولید شد.

مدل های هشت سیلندر با دو جعبه دنده 4 سرعته دستی و خودکار روانه شدند، اما در سال 1969 برای پیشرانه های هشت سیلندر از جعبه دنده پنج سرعته خودکار به صورت سفارشی استفاده شد. نمونه های سفارش آمریکا، با لقب دوست دار محیط زیست شناخته می شدند.

مرسدس که برای دریافت مجوز ورود به آمریکا باید از قدرت پیشرانه های اش می کاست، مجبور به تغییر دیگری شد و آن چراغ های جلویی W109 بود که از حالت عمودی یک تکه به حالت دو تایی در آمدند. این چراغ ها با نور پردازی جداگانه و تداخل نداشتن در نور پردازی فقط در بازار آمریکا قابل مشاهده بود. از دیگر ویژگی های ظاهری W109 سفارش آمریکا دو چراغ با رنگ های قرمز و نارنجی در ابتدا و انتهای خودرو است که تشخیص طول خودرو را در شب راحت تر می کند. سال ها بعد چراغ های گرد جلو برای نمونه های سفارش اروپا نیز در دسترس قرار گرفت.

طراحی بیرونی و داخلی

از آن جایی که مرسدس پیش روی ما مورد بازسازی های بسیار حرفه ای قرار گرفته بود و در بهترین شرایط نگهداری داری شده بود، بدنه زیبا و دل ربایی داشت. طول بدنه آن و طراحی جعبه ای شکل آن بیش از پیش جلب توجه می کند. جلو پنجره ای بسیار بزرگ که با در موتور یکپارچه است، جلب توجه می کند. خط های به کار رفته در طرح جلو پنچره بر اساس سنت همیشگی مرسدس طرحی ثابت از خود دارد. اندازه بزرگ در موتور و حجم های اغراق شده در طراحی آن نوید پیشرانه ای تنومند را می دهند.

در طراحی نمای کناری نیز با استفاده از خط هایی ساده و روان و استفاده از زه های با روکش کروم، تداعی کننده حسی آرام بخش از یک خودروی کلاسیک ناب آلمانی است. طراحی بخش عقب خودرو نیز با الهام گرفتن از طرح کلی بدنه طرحی بسیار ساده و باوقار دارد، گویی طراحان W109 علاقه ای به طرحی هیجان انگیز و پیچیده نداشته اند و تمام سعی خود را بر حفظ سادگی آن به خرج داده اند، اما مرسدس پیش روی ما افزون بر سادگی بدنه از زیبایی چشم نوازی سود برده است، به گونه ای که در روز آزمایش نگاه همه ره گذران را به خود جلب می کرد.

با ورود به کابین مرسدس با فضایی بسیار لوکس و بزرگ مواجه می شود، داشبورد چوبی به همراه فرمان استخوانی و ساعت آنالوگ تعبیه شده در میان پنل نشان گر ها، حسی نوستالژیک را تداعی می کند. سیستم تهویه جداگانه برای سرنشینان ردیف جلو و شیشه ها با مکانیزم برقی، از امکانات ویژه این مرسدس بنز محسوب می شود که برای سالی که این خودرو تولید شده، کمی دور ذهن است. صندلی ها چه در ردیف جلو چه در ردیف عقب بسیار رضایت بخش است و راحتی بالایی حتی در سفر های طولانی مدت دارد.

پشت فرمان

با روشن کردن پیشرانه هشت سیلندر مرسدس بنز، صدایی گیرا و خاص از اگزوز های دوبل آن خارج می شود که گویی پیشرانه یک سوپر اسپرت را روشن کرده اید.

پس روشن کردن و تنظیم ارتفاع w109 راهی خیابان های یزد می شویم تا با این خودروی خاص تجربه رانندگی داشته باشیم. حرکت مرسدس با وقار خاصی توام است، گویی همه چیز برای لذت بردن از این مرسدس مانند روز اول مرتب و مهیا است. با افزایش فشار روی پدال گاز صدایی طنین انداز از پیشرانه و اگزوز به گوش می رسد.

مرسدس پیش روی ما با صلابت خاصی به حرکت خود ادامه می دهد. عملکرد سیستم تعلیق بسیار نرم و بدون نقص بوده و از پس تمام ناهمواری های سطح شهر بر می آید.

شتاب گیری اولیه و ثانویه مرسدس بنز پیش روی ما، به لطف پیشرانه هشت سیلندر و جعبه دنده دستی آن بسیار سریع بود و اعداد قابل قبولی را برای خود ثبت می کند.

منبع: خودرو نویس – نویسنده: خشایار خسروی حقیقی – عکاس: عرفان حمیدی