خدمتی که پهلوی به زنان بدکاره کرد!

به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از فارس، انقلاب اسلامی ۵۷ به زن ایرانی یاد داد که حرمت دارد و ابزار سوداگری نیست. امام خمینی(ره) حتی برای زنان بدنام و بدکاره هم پیام داشت و به آنها فهماند که کالای جنسی نیستند. همشان هم حرمت دارند و هم منزلت. ابزار برهنگی و اجیرهرزگی های مقامات پهلوی نیستند. این حرف ها شعار و کلیشه نیست که ریشه در واقعیت دارد. ریشه در عقبه و تاریخ ایران در دوران پهلوی که محال است اگر در سیر وقایع آن سال ها دقیق شوی و روایت ها و تاریخ را بخوانی، خنده ات نگیرد از دایه مهربان تر از مادر شدن این روزهای پهلوی ها برای زنان ایرانی. یکی نیست بهشان بگوید که آقایان پهلوی شما همان هایی نیستید که لکه ننگی به نام شهر نو را با آن همه نکبت و سیاهی، در تاریخ از خودتان به جا گذاشتید؟! چه کردید با زنان آسیب دیده سرزمینتان!

قلعه ای نکبت بار دست و پا کردید و به جای دست گیری از زنان آسیب دیده به آنها کارت و مجوز قانونی تن فروشی و روسپی گری دادید! به جای آنکه کمک کنید و دستی بر سر و روی زندگی زنان گرفتار بکشید و از مهلکه نجاتشان دهید، آدم اجیرکردید و امکانات راه اندازی خانه فساد را به آدم هایتان دادید که این زنان را به باتلاق تن فروشی بکشانند و خودتان هم در بزنگاه ها بی نصیب نمانید. قطعاً کسی نیست که نشنیده باشد از شهرنو و محله ای که پهلوی برای ترویج فساد و فحشا در پایتخت راه انداخته بود. قلعه شهرنو برای خودش یک مافیای بزرگ بود؛ مافیایی که سردسته های قلعه، قاچاقچیان بزرگ و روسای شهربانی شاه اداره کننده اش بودند ودامنه فسادش چنان گسترده شده بود که از قلعه نو به سطح شهر تهران کشیده شد. این چند روایت از شهرنو دوران پهلوی و زد و بندهای سردسته های این محله با آدم های دربار را که بشنوید، عمق فساد دوران پهلوی پیش از پیش مقابل چشمتان به تصویر کشیده می شود.

قوادی سردسته های شهرنو برای پارتی های شبانه رجال پهلوی

زن بارگی از سنن غالب خاندان پهلوی بود؛ از دربار گرفته تا کارگزاران حکومت. این حرف ما نیست. گزارش های به جا مانده از تاریخ گواه این واقعیت است ویکی از شمه هایش اینکه دست روسای محله بدنام شهرنو با رجال سیاسی دربار پهلوی در یک کاسه بود.

سردسته های معروف شهرنو از پری بلنده و مژگان سوخته تا اشرف چهارچشم و... با مقامات بالای کشور جیک تو جیک بودند و با آنها بر و بیایی داشتند عجیب و غریب. آن ها همکاری پر و پیمانی با اداره تشریفات نخست وزیری و وزارت امور خارجه داشتند و مثلاً زنی معروف به پری بلنده برای میهمانان خارجی که به دعوت رسمی شاه یا نخست وزیر یا وزارت امور خارجه می آمدند بساط عیش و نوش و فساد می چید و زنان و دخترانی که در محله شهرنو تحت اختیار او بودند را به پارتی های شبانه و رجال و سردمداران رژیم می فرستاد. البته خدمات روسای محله شهرنو برای دربار بدون مزد هم نمی ماند. این خانم های قواد از حمایت مسئولان بلند پایه کشور و روسای شهربانی وساواک برخوردار بودند. هیچ کس جلودار آنها نبود و دستشان برای انجام هر نوع خلافی که فکرش را بکنید باز بود.

خدمت پهلوی به زنان بدکاره/ مهد کودک ویژه فرزندان فواحش

هر چه بیش تر پیش می رویم روایت ها از خدمات پهلوی به زنان در دوران طاغوت و مثلاً ارج و قرب دادن به آنها بیشترمی شود! نمونه اش خدمتی که یکی از مسئولان به زنان بدکاره کرد و دسته جمعی از این اقدام تعرف و تمجید هم می کردند. وقتی «مهناز افخمی» مشاور نخست وزیر در امور زنان می شود، کاری می کند کارستان. زنی که قرار است نماینده زنان ایران باشد و برای رفع مشکلات چاره اندیشی کند، به جای آنکه عزمش را جزم کند تا مراکز فساد و دست به دست شدن زنان آسیب دیده را تعطیل کند، مقرر می کند که در محله جمشید یا همان قلعه نو یک مهدکودک برای نگهداری فرزندان نامشروع و خردسال زنان بدکاره ساخته شود تا در طول روز که مادرانشان مشغول بردگی جنسی هستند از این کودکان نگهداری شود!(برگرفته از کتاب مجله زنان شماره ۲۲)

ماجرای آگهی برای استخدام زنان بدکاره در روزنامه های کثیرالانتشار پهلوی/ پهلوی بالاخواه سردسته های شهرنو

حمایت بی چون و چرای رژیم پهلوی از مراکز فساد در پایتخت شبیه به یک تراژدی تلخ و غمبار است و این روزها بازخوانی این روایت های به جا مانده مثل روسیاهی است که به زغال می ماند. کار پهلوی به جایی رسیده بود که بالاخواه سردسته مراکز فساد در می آمد. سردسته های فواحش در دوران پهلوی حسابی در صحنه بودند، آنقدر که برای فریب دختران جوان و کشاندن آنها به فحشا و محله شهرنو در روزنامه های کثیر الانتشار آن زمان آگهی هم می دادند.

در سال های دهه ۵۰، موسسه اطلاعات، نشریه هفتگی داشت به نام جوانان امروز که نشریه ای عوام پسند بود. در سال ۵۶ زنی جوان با دفتر این مجله تماس می گیرد و از پشت پرده آگهی هایی می گوید که هر روز در صفحه نیازمندی های یکی از روزنامه ها چاپ می شود و می گوید آگهی دهنده یکی از روسای محله شهرنو هست و ترفند آن هم اینطور است که هر روز آگهی ماشین نویس و تلفن چی می دهد و وقتی زنان و دختران جویای کار برای استخدام به محلی که در آگهی نوشته شده می روند نقشه اش برای به فریب کشاندن آنها را اجرا می کند. این زن قواد معروف به پری بلنده و عواملش آنقدر این زنان و دختران را بازی می دهند و می آورند و می برند تا بالاخره آنها را با وعده های آنچنانی به دام بیندازند و طعمه ها را وارد قلعه نو کنند.

عاقبت گزارش نویسان روزنامه اطلاعات از گزارش رو کردن باند فساد پری بلنده

خبرنگاران مجله یکی از افرادشان را مأمور می کنند تا نقش طعمه را بازی کند و به صحت و سقم ادعای زن جوانی که به دفتر مجله تلفن کرده بود پی ببرند که اتفاقاً نقشه شان خوب پیش می رود. محمدرضا رفیع زاده و کاویانی؛ خبرنگار و عکاس روزنامه اطلاعات هم دورادور و دوربین به دست همکارشان را زیرنظر دارند تا مستنداتشان برای به دام انداختن پری بلنده کامل شود. القصه ماجرا همان بود که زن جوان در تماس با دفتر نشریه گفته بود.

شرح این ماجرا با عکس های مستند، چند روز بعد در همان مجله چاپ می شود و معلوم می شود که پری بلنده با این روش و دادن آگهی در روزنامه ها تعداد قابل توجهی از زنان و دختران را فریب داده است. انتشار آن گزارش در آن زمان، آن هم در یک روزنامه پرطرفدار احساسات مردم را برانگیخت و عمق فساد و تباهی در رژیم شاهنشاهی پهلوی را نشان داد اما جالب است بدانید بر اساس همان گزارش ها پری بلنده حتی یک روز هم در بازداشت نماند.

وقتی ماجرای آگهی ها رسانه ای شد و گند کار در آمد، نه تنها پری بلنده بازداشت نشد که وزارت جهانگردی آن زمان پا پیش گذاشت اما نه برای قدردانی از عوامل مجله وخبرنگارانش بلکه برای توبیخ. در آن سال وزارت جهانگردی از ادامه انتشار گزارش جلوگیری کرد. البته کار به همین جا ختم نشد. از دفتر مخصوص فرح و دفتر مخصوص اشرف و از دفتر رییس شهربانی کل کشور و حتی ساواک هم به مجله تلفن کردند و ضمن بد و بیراه گفتن به عوامل نشریه آنها را تهدید هم کردند که دیگر از این گزارش های روشن گرایانه نزنند؛ مبادا به تیریژ قبای روسای شهر نو بربخورد وکار و کاسبی ما هم به هم بخورد.

وقتی رییس با سابقه محله شهرنو مسئول شورای داوری می شود

هر چقدر بیشتر تاریخ می خوانیم و می شنویم، حرف های امروز پهلوی ها و شعار زن زندگی آزادی شان برایمان خنده دار تر می شود. این روزها کسانی برای زنان ایرانی دایه عزیزتر از مادر شدند که در سال های دهه ۵۰، وزارت دادگستری شان هم برای پر و پیمان کردن محله شهرنو و ترویج فساد و فحشا پای کار بود. آن زمان در دهه ۵۰ وزارت دادگستری برای حل و فصل دعواهای خانوادگی مراکزی به نام شورای داوری راه انداخته بود که در کنار کلانترها کار می کردند و یک جوری شبیه شورای حل اختلاف امروز ما بودند. اما کارکرد این شوراهای داوری در نوع خودش عجیب و غریب بوده است. مثلاً رییس شورای داوری کلانتری خیابان جمشید خودش یکی از سردسته های باسابقه محله بدنام شهرنو بوده است. حالا این بخش به کنار، ماجرای عزت و احترام پهلوی ها به زنان! آنجا اوج می گیرد که سردسته های محله بدنام شهرنو در کلانترهای و شوراهای داوری عواملی داشتند برای فریب زنانی که مشکلات خانوادگی داشتند. این افراد وظیفه شان شناسایی زنانی بود که مشکلات خانوادگی داشتند و گرفتاری مالی داشتند. آن ها این افراد را در طی مراجعه به شورای داوری به طلاق گرفتن تحریک می کردند و معرفی شان می کردند به سردسته های محله شهرنو و در نهایت کارشان از شورای داوری می رسید به فحشاء و سهمشان می شد یکی از اتاق های قلعه و بردگی جنسی برای سردسته ها.

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل

زنان روسپی قلعه شهرنو سرنوشت بغرنجی در این چهاردیواری های پر از فتنه داشتند. دختران و زنانی که به لطایف الحیلی توسط سردسته ها و خانم رییس ها وارد شهرنو می شدند به دلیل بردگی جنسی پس از یکی دو سال طوری فرسوده می شدند که سردسته ها آنها را از خیابان های شهرنو رانده و به کوچه پسکوچه هایی که محل زندگی فواحش معتاد و آلوده به بیماری های مقاربتی بودند متتقل می کردند. شهرنو بزرگ ترین خیانت رژیم پهلوی به زنان ایرانی بود و هست وخواهد بود و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

شب زفاف زیباترین دختر 19 ساله جهان در حجله شاه پهلوی