به گزارش پایگاه خبری - تحلیلی ساعدنیوز، پس از شروع مبارزه اش در آفریقای جنوبی همزمان با آن تصمیم می گیرد در سن 36 سالگی اصل «براهما چاریا» را به مرحله عمل بگذارد. این اصل به معنای خویشتن داری از عمل جنسی است. هر چند گاندی آن را با عمل سیاسی پیوند می زند؛ به عبارتی خویشتن داری در تمام عرصه ها. از این هنگام او دیگر هیچ رابطه جنسی با زنش ندارد.
علاوه بر تلاش روحی برای انجام این کار، نوع غذای خود را کنترل می کند تا بتواند میل جنسی اش را در اختیار خود گیرد. گاندی بعدها عدم اعتقاد خود را به تشکیل خانواده و زاد و ولد اعلام می کند اگرچه به ایده آل بودن این کار نیز واقف است. او در کهنسالی تصمیم می گیرد به عملی عجیب دست بزند. از دختران جوان در اشرام خود می خواهد که پاسی از شب را با او به سر برند تا او بتواند با خویشتن داری قدرت اصل براهما چاریا را به نوعی دیگر تجربه کند. گاندی می گوید او با این کار هم می خواهد به طور طبیعی شب ها از سرما خود را محافظت کند و هم براهما چاریا را به آزمون گذارد.
وقتی خبر عمل او در حوزه عمومی پخش می شود، او بی پروا و بدون مخفی کاری برخلاف دیگر مشاهیر در روزنامه خود ماوقع را شرح و کار خود را توضیح می دهد. حتی خود را ملامت می کند که چرا زودتر کار خود را عمومی اعلام نکرده است. عده ای از او کناره می گیرند، اما او از آنجا که از حقیقت پوشی می گریزد، درباره کار خود با مردم حرف می زند. حتی یک بار که در شب خواب جنسی می بیند خود را سرزنش می کند و در روزنامه آن را عمومی می سازد. زندگی گاندی مانند اشرام هایش دارای دیوارهای کوتاه و در دیدرس همگان بوده است. بی شک عمل گاندی از روی میل و هوس نبوده هر چند که به قول ویلیام شایرر نویسنده کتاب «خاطره گاندی» چه لزومی دارد پیرمردی برای آزمودن خود دست به چنین کاری بزند؟ تفاوت مهم کار عجیب گاندی با دیگر مشاهیر در این است که او عمل خود را در زمان حیات علنی می سازد. گاندی کاملاً به مسئله جنسی آدمی توجه داشته در عین حال که به سرکوب آن رغبت نشان داده است. مهم این است که او درباره اش حرف زده است و با بی پروایی و همراه با نزاکت تلاش کرده آن را توضیح دهد.
