به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از روزنامه جهموی اسلامی، والله و بالله انقلاب ما تا امروز با دست غیب حمایت شده است. این را یکی از محترمین تریبون‌دار و صاحب جایگاه ( کاظم صدیقی)می‌گوید.واقعا همین‌طور است. با مدیریت شما حضرات واقعا دست غیب بوده است که انقلاب را تا این جا از تنگنا‌ها نجات داده است. به راستی نیز وقتی مردی از خویش برون نیاید و کاری نکند، باید هم دست غیب بیاید و بنیادی که با خون شهیدان بر پا شده است را حفظ کند.
خدا روی خون پاک شهیدان غیرت دارد. امید ما هم به همین است اما کاش ما هم بهره‌ای از این غیرت داشتیم و کار را بسامان می‌کردیم. کاش حال مردم را درک می‌کردیم و می‌دانستیم گرسنگی خیلی بیشتر از بی‌حجابی به ایمان، شبیخون می‌زند.
کاش در یادمان می‌ماند که امیر ایمان و مؤمنین، علی(ع) که فقر را موت اکبر می‌خواند هرگز عنوانی چنین را برای گناهان دیگر به کار نبرده است. نامه امام به مالک را بخوانیم و پند گیریم. بخوانند مسئولان و درس بگیرند. تا وقتی سفره مردم آباد و معیشت‌شان برقرار و زندگی شان آرام نباشد، فقط از حجاب گفتن مثل کاغذ دیوارئی خواهد بود که اگر هم بر دیوار زندگی بچسبد، به اندک زمانی به هم خواهد ریخت.
زندگی مردم که تامین شود هم عرف حجاب را به قرار شرعی تنظیم خواهد کرد و هم خانواده‌ها برای تولد فرزند، روز‌ها را خواهند شمرد. تا زندگی درست نشود، هیچ چیز درست نخواهد شد که اگر می‌خواست درست بشود، الان زنان مقنعه پوش مادر چندین فرزند بودند اما اوضاع را همه می‌دانیم و امار طلاق را در نسبت یک به دو ازدواج اخیرا خوانده‌ایم.
مردم علاوه بر وضعیت، صداقت ما را هم اندازه می‌گیرند. به یاد دارند که ضعف دیگران خیانت و جنایت جار می‌زدیم و ضعف عمیق‌تر خودی‌ها را «امتحان الهی» می‌خواندیم و هنوز هم - بی‌دغدغه و با صدای بلند - چنین می‌کنیم. وقتی خلقی را چنین گرفتار استاندارد‌های گوناگون می‌کنیم مردم هم با ما به همین شیوه رفتار می‌کنند.
باری، دست غیب و امداد الهی، انقلاب را تا اینجا رسانده است اما هشدار که قرار نیست همیشه چنین باشد. گاهی هم دست غیب می‌آید و بر سینه نامحرم می‌کوبد. خدای حکیم را سنت‌هایی است قاعده‌مند که اگر خود را با آن‌ها تنظیم نکنیم، نظامات ما با مشکل مواجه خواهند شد. اگر می‌خواهید انقلاب شهیدان بماند، اگر می‌خواهید شهادتین به عزت از ماذنه‌ها آواز شود، بروید و برویم و خود را اصلاح کنیم. بی‌علم، به حوزه عمل و زندگی مردم وارد نشویم. آنان جز راه حق را در پیش نخواهند گرفت. باور به مردم، اعتماد آنان را چند برابر می‌کند. این هم می‌شود ذخیره و سرمایه اجتماعی ملی که جامعه را در مدار صلاح نگه می‌دارد....
