به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، خاطره اولین پرواز و سبک‌بالی بر فراز آسمان آبی خاطره‌ای است فراموش‌نشدنی، مخصوصاً اینکه اوج هیجان و لذت پرواز در آسمان را از زبان پسرنوجوانی بشنوی که کوچکترین خلبان پاراگلایدر باشد که دارای کارت پرواز از انجمن ورزش‌های هوایی ایران است.
ساعت پنج صبح یک روز تابستانی به همراه تیم پروازی به دل جاده می‌زنیم و به سایت پروازی پاراگلایدر کشکسرای می‌رویم. حدود دو ساعتی طول می کشد تا به سایت پروازی برسیم. تماشای طلوع خورشید در جاده حال دلمان را خوب می کند. فکر می‌کردم وقتی به ارتفاعات منطقه سایت پروازی می رسیم همین سه چهار نفر هستیم که به دل جاده زده ایم. ولی دیدم تعدادی از جوانان عشق پرواز زودتر از ما رسیده‌اند و بار و بنه را بر زمین گذاشته و آماده پروازند. در سایت پروازی، چمن مصنوعی بر روی زمین تعبیه شده و هر کس از راه می‌رسد تجهیزات خود را روی چمن مصنوعی باز می کند.
اولین سوالی که به ذهنم می رسد چرا پرواز این قدر صبح زود باید انجام شود؟ مربی تیم پروازی جواب می دهد" به خاطر وزش باد ملایم، اول صبح زمان بسیار مناسبی برای پرواز با پاراگلایدر است. رفته رفته شدت وزش باد بیشتر شده و این موضوع کار پرواز را برای مبتدی ها سخت می کند".
هر کدام از جوانان تجهیزات پروازی خود را چک کرده و به نوبت پرواز می‌کنند. کمی آن طرف تر پسر نوجوانی را می بینم که در حال باز کردن کوله پشتی و درآوردن بال پرواز است.
رو به آقای مربی کرده و می گویم اگر اشتباه نکنم این همان آقا پسر نوجوان سوژه گزارشم است که کوچک ترین خلبان پاراگلایدر کشور است که دارای کارت پرواز از انجمن ورزش های هوایی است.
آقای مربی حرفم را تأیید می‌کند" بله در رده سنی زیر 13 سال نوجوان خلبان پاراگلایدر که کارت پرواز داشته باشد وجود ندارد و امین امیری نوجوان تبریزی تنها نوجوانی است که با زحمت و تلاش زیاد و گذراندن دوره‌های عمومی و تخصصی توانسته کارت پرواز پاراگلایدر را زیر 13 سال دریافت کند".
کنارش می‌روم درحالی‌که تجهیزاتش را باز فراموش‌نشدنی تا آماده پرواز شود نام تجهیزات را می پرسم" بال پاراگلایدر، چتر کمکی، هارنس یا صندلی خلبان، کلاه ، بی سیم، دسته رایزر، کارابین و.... از جمله تجهیزات پرواز هستند.
خب امین آقا از درس‌ومشق و تفریحاتی که داری تعریف کن. دانش‌آموز کلاس هفتم هستم،در بین درس‌های مدرسه ورزش ، علوم، ریاضی و اجتماعی را دوست دارم و سعی می‌کنم درس‌هایم را خوب بخوانم.
در کنار درس به ورزش نیز خیلی علاقه دارم
من عضو تیم بسکتبال نونهالان استان هستم. از 10 سالگی ورزش بسکتبال را شروع کرده به‌صورت حرفه‌ای فعالیت می‌کنم.دوست دارم ورزش را در کنار تحصیلم ادامه دهم.
روزانه 12 ساعت فعالیت ورزشی دارم شامل بسکتبال، شنا و خلبانی پاراگلایدر، ورزش‌کردن به من کمک کرد تا شادابی و اعتمادبه‌نفس بیشتری داشته باشم. و بر خلاف بسیاری از نوجوانان که وقت بیشتری برای فضای مجازی صرف می‌کنند من کمتر در فضای مجازی هستم.
به دوستان و هم سن و سالان خودم توصیه می‌کنم در کنار مدرسه ورزش و فعالیت بدنی را خیلی جدی بگیرند.
چطور شد به پرواز و خلبانی علاقه‌مند شدید؟
در حالی که کارت پروازش را در دست نگه داشته و نشانم می‌دهد " سال 1398 و در سن هشت‌سالگی برای اولین‌بار به سایت پروازی آمدم. دیدن شور و حال جوانانی که برای پرواز آمده بودند باعث علاقه من به پاراگلایدر شد و از همان زمان آموزش‌ها را شروع کردم.
علاوه‌برآن دیدن فیلم‌های پرواز با پاراگلایدر در تلویزیون علاقه مرا بیشتر کرد.
از مهرماه سال گذشته نیز زیر نظر مربی پاراگلایدر آقای باقرزاده تمرینات تخصصی پرواز را شروع کرده و دوره مقدماتی، مبتدی، امنیت پرواز (SIV) دوره اینترمدییت شامل دوره پرواز ترمالینگ را با موفقیت پشت سر گذاشتم.
علاوه بر آنها مرحله پیشرفته که داشتن حداقل سه پرواز بالای 60 کیلومتر است را انجام داده و توانستم تنها نوجوانی در کشور باشم که از انجمن ورزش‌های هوایی ایران کارت پرواز دریافت کنم.
علاوه بر دوره‌های ذکر شده داشتن گواهینامه سلامت پزشکی نیز برای خلبانی پاراگلایدر بسیار مهم است."
حس و حال اولین پرواز بر فراز آسمان چطور بود؟ اولین پروازم با ترس و هیجان همراه بود. بعد از 50 مورد پرواز نسبتاً هیجان خیلی بیشتر و ترس خیلی کمتر شده بود و در صدمین پرواز بدون هیچ ترسی هیجان پرواز را کنترل می‌کردم.
اینکه آن‌قدر ارتفاع بگیری با ابرها هم سطح باشی خوشحالی و آرامش خاصی به آدم می‌دهد.
در حال حاضر چند پرواز با چه ارتفاعی داری؟ بیش از 102 پرواز پاراگلایدر دارم و آخرین ارتفاعی که پرواز کردم سه هزار و 400 متر بوده است.
آیا در پرواز پاراگلایدر رشته‌های خاصی وجود دارد؟
بله در خلبانی سه رشته آکرو، مسافت و هدف زنی وجود دارد. من به هر رشته علاقه‌مند هستم.
رشته اکرو شامل پرواز معمولی، مانورهای هیجانی‌تر، زیبایی حرکات در پرواز و رشته مسافت هم رفتن 100 کیلومتر مسافت با بال است.
چه آرزویی داری؟
آرزو دارم بسکتبالیست مشهوری شوم، خلبانی را در سطح بسیار حرفه‌ای ادامه دهم و در اینجا لازم می‌دانم از پدرم که مرا به سایت پروازی آورد و باعث ایجاد علاقه در رشته خلبانی شد همچنین از مادرم که همیشه مشوق من است و استاد بسکتبالم که مرا به سطح حرفه‌ای رسانده است تشکر و قدردانی می‌کنم.
