کشف بناهای ماقبل‌تاریخی که «مسیری به جهان پس از مرگ» بودند+عکس
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، در یک بررسی باستان‌شناسی در ایرلند، آثاری از صدها اثر تاریخی که قبلا ناشناخته بودند، شناسایی شده است. پنج مورد از این بناهای تاریخی، سازه‌های ماقبل تاریخ بسیار کمیابی بودند که ممکن است روزگاری حاوی مسیرهای مخفی نمادین برای ورود به زندگی پس از مرگ برای مردگان بوده باشند.
این مطالعه به رهبری دکتر جیمز اُدریسکول از دانشگاه آبردین از فناوری LiDAR برای تولید مدل‌های سه‌بعدی بسیار دقیق از زمین استفاده کرده است. این فناوری، مشابه آنچه که برخی وسایل نقلیه خودران از آن استفاده می‌کنند، در شناسایی بقایای این سازه‌های باستانی که بیشترشان با هزاران سال شخم زدن از بین رفته بودند، بسیار حیاتی بود.
اُدریسکل این بررسی را در چشم‌انداز بالتینگلاس، ایرلند انجام داد که پر از بقایای ماقبل تاریخ است. نتایج این بررسی در مجله Antiquity منتشر شده است.
منطقه بررسی‌شده توسط محققان، در دوران نوسنگی اولیه (که حدود 3700 قبل از میلاد آغاز شد) و عصر برنز میانه تا اواخر (1400 تا 800 قبل از میلاد) اشغال شده بود. با این حال، شواهدی از اشغال در طول 2000 سال بین این دو دوره که به دوره نوسنگی میانه شناخته می‌شود، تا کنون کمیاب بوده است.
به گفته اُدریسکل، یافتن این بناهای تاریخی اهمیت ویژه‌ای دارد چون این عقیده‌ی عمومی را رد میکند که بالتینگلاس حدود 2000 سال، بین عصر برنز پسین و اوایل نوسنگی رها شده است. این نتایج حاکی از آنست که این منطقه به طور مداوم مسکونی بوده و در این اوقات، اهمیت آیینی داشته است.
بناهای تاریخی کشف‌شده علاوه بر اهمیت معماری، اهمیت فرهنگی و معنوی نیز دارند. این بناهای تاریخی که رویدادهای مهم خورشیدی مانند انقلابین را نشان می‌دهند، طوری به طور استراتژیک در سراسر چشم‌انداز قرار گرفته‌اند که با مکان‌های تدفین و حرکات چرخه‌ای خورشید هم‌خوانی داشته باشند. به گفته دکتر اُدریسکول، این همترازی گواه سفر مردگان است، چرا که آن‌ها به آسمان‌ها صعود می‌کنند و دنباله‌ای ملموس پشت سر خود بجا می‌گذارند که آن‌ها را به دنیای اجدادشان در طرف دیگر متصل میکند.
این اتصال بین مسیرهای کورسوس، محل‌های دفن و رویدادهای آسمانی بر ماهیت درهم تنیده‌ی زندگی روزمره، چرخه‌های کشاورزی و باورهای معنوی در جوامع نوسنگی تأکید میکند که نمایانگر درکی پیچیده از زندگی، مرگ و تولد دوباره است.
کورسوس‌ها (Cursuses) نوعی سازه یادبودی دوران نوسنگی شبیه خندق یا جان‌پناه هستند و در جزایر بریتانیای کبیر و ایرلند یافت می‌شوند. این بناهای ماقبل تاریخ معمولاً دارای محوطه‌های خاکی نسبتاً باریک هستند. اُدریسکول می‌گوید: «کشف بناهای تاریخی کورسوس بسیار مهم است، چون در ایرلند بسیار نادر هستند.»
«در ایرلند کمتر از 20 بنای تاریخی ثبت‌شده وجود دارد که معمولاً مجزا یا جفت هستند. این امر سبب می‌شود پنج نمونه بالتینگلاس، بزرگ‌ترین خوشه از این محوطه‌ها در کشور شوند، اما، مدل توپوگرافی دقیق محوطه‌ها و چشم‌انداز اطراف آن‌ها فرصتی را برای بررسی دیجیتالی این آثار فراهم کرده است.»
اُدریسکول اشاره میکند که ممکن است این بناهای تاریخی، نمادی از رفتن مردگان به سمت آسمان باشند.
«عملکرد این نوع بناها همیشه یک موضوع پیچیده بوده، چون ما اطلاعات کافی نداریم. اما با توجه به اینکه برخی از مکان‌های بالتینگلاس را می‌توان با بناهای تدفینی نیز مرتبط دانست، برای من به این معناست که ممکن است آن‌ها بناهای تشریفاتی بوده باشند که در مراسم تدفینی کاربرد داشتند، جایی که کورسوس، مسیر فیزیکی انتقال مردگان به زندگی پس از مرگ را مشخص میکند.»