به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از برترین ها، باستانشناسان دانشگاه فدرال سیبری به تازگی یک گورپشتۀ باستانی دو هزارساله را کشف کرده اند که تعداد زیادی ابزار ها و مصنوعات برنزی در آن وجود دارد و به نظر می رسد مربوط به فرهنگی است که تا کنون ناشناخته بوده است. این کشف زمانی اتفاق افتاد که کارگران مشغول صاف کردن یک تپۀ کوچک برای گسترش یک گورستان قرن نوزدهمی در نزدیکی شهر کراسنویارسک در سیبری بودند. این منطقه از سال ۲۰۲۱ محل کاوش های باستان شناسی به رهبری دکتر دیمیتری وینوگرادوف از دانشگاه فدرال سیبری بوده است.
گروه باستانشناسی در این گورپشته ۵۰ جسد را به همراه دفینه های متعدد کشف کردند. این مقبرۀ مستطیلی شکل، دیواره هایی از الوار داشت و کف آن نیز با پوست درخت قان پوشیده شده بود. احتمالا این مقبره یک سقف چوبی هم داشته که در حال حاضر از بین رفته است.
این مقبرۀ دوهزارساله متعلق به فرهنگی شبه سکایی است که تاکنون ناشناخته بوده است. اشیاء دفن شده در این مقبره، علاوه بر ابزار های روزمره شامل سلاح و اشیاء آیینی نیز می شوند. خنجر های مینیاتوری نمادین از جنس برنز، تبر های جنگی، چاقو، آینه و ظرف های سفالی از جملۀ اشیاء یافت شده در این جا هستند.
چند مجسمه و پلاک برنزی هم پیدا شده که یکی از آن ها تصویری ظریف و زیبا از گوزن را نشان می دهد. باستانشناسان می گویند که تصویر گوزن یکی از مضامین رایج در هنر سکا های سیبری در دورۀ پیش از تاریخ بوده است.
(مجسمۀ کوچک گوزن که در گورپشته یافت شده است)
اینکه این یافته به یک «فرهنگ ناشناختۀ سکایی» نسبت داده می شود به دلیل پراکندگی و عدم تمرکز فرهنگی «سکاها» است. وینوگرادوف توضیح می دهد که اصطلاح «سکایی» معمولا در مورد سه ویژگی فرهنگی در یافته های عصر آهن به کار می رود: «اول، نوع خاصی از سلاح های برنزی؛ دوم، ساز و برگ های خاص سوارکاری و سوم، تصاویر حیوانات واقعی و افسانه ای به ویژه گوزن، پرندگان و سگ های گریفون اسطوره ای»؛ بنابراین ممکن است یافته های «سکایی» در نقاط مختلف، رابطۀ فرهنگی خاصی با هم نداشته باشند.
باستانشناسان باور دارند که این سایت باستانی در اصل یک مقبرۀ خانوادگی بوده که برای نسل های متوالی مورد استفاده قرار می گرفته و در یک زمان خاص مهر و موم و سوزانده شده است. رنگ خاک درون گورپشته نشان می دهد که این محل زمانی در معرض حرارت بسیار زیاد قرار گرفته است.
محققان فکر می کنند احتمالا سوزاندن مقبره زمانی انجام شده که آنجا کاملا پر از جسد شده و دیگر جای خالی نداشته است. دکتر وینوگرادوف و همکارانش احتمال می دهند که این مقبره به طور خاص متعلق به یک فرهنگ دورۀ گذار موسوم به تسینیان (Tesinian) باشد؛ این اصطلاح را اولین بار میخائیل گریازنوف بر پایۀ کشفیات ساحل رودخانۀ «تس» در روسیه مطرح کرد. این فرهنگ احتمالا در حاشیۀ قلمروی شناخته شدۀ فرهنگ تاگار، در قرون اول و دوم قبل از میلاد ظهور کرده است.
بازداشت ۶ خبرنگاری که از رهبر سودان درحالیکه خودش را خیس کرده بود فیلمبرداری کردند + ویدیو
2 سال پیش