به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، کاوش‌های انجام شده در جزیره سولاوسی اندونزی به یک کشف باورنکردنی منجر شده است: دو دندان کوسۀ ببری که به شکل چاقو تراشیده شده‌اند و گمان می‌رود که تقریباً 7000 سال قدمت داشته باشند.
این کشف از آن جهت بسیار قابل ملاحظه است که برخی از اولین شواهد استفاده از دندان‌های کوسه در ساخت سلاح در تاریخ جهان را ارائه می‌دهد. تا به حال، قدیمی‌ترین تیغه‌های ساخته شده از دندان کوسه که کشف شده بودند، کمتر از 5000 سال قدمت داشتند.
این تیغه‌ها که به فرهنگ رازآمیز توآلی (Toalean) نسبت داده می‌شوند، اشاره‌ای به آیین‌ها و جنگ‌های دوران قبل از رسیدن کشاورزان نوسنگی به اندونزی دارند.
همانطور که در مجله Antiquity گزارش شده است، این سلاح‌ها نه تنها قدیمی‌تر، بلکه پیشرفته‌تر از هر تیغه دندان کوسه‌ای هستند که قبلاً کشف شده بودند.
دانشمندان استرالیایی و اندونزیایی با استفاده از تجزیه و تحلیل علمی و بازتولید تجربی به این نتیجه رسیدند که این دندان‌ها به احتمال زیاد به دسته‌هایی متصل شده و به این صورت تبدیل به تیغه‌هایی قابل استفاده می‌شدند. آنها به احتمال زیاد در طول مراسم آیینی یا جنگ مورد استفاده قرار می‌گرفتند.
هر دو تیغۀ ساخته شده از دندان کوسه که کشف شده‌اند به فرهنگ Toalean نسبت داده می‌شود؛ گروهی از مردم باستانی که برای چندین هزار سال در جنوب غربی سولاوسی ساکن بودند. آنها شکارچی-گردآورندگانی بودند که قبل از اینکه کشاورزان دوره نوسنگی حدود 3500 سال قبل از سرزمین اصلی آسیا در اندونزی پراکنده شوند، در جزیره سکونت داشتند.
بر روی این دندان‌ها سوراخ‌های مشخصی هم وجود دارد که احتمالا برای بستن آنها به دسته مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. بررسی‌های بیشتر نشان داد که این دندان‌ها به وسیلۀ نخ‌های گیاهی به دسته‌ای با ترکیبی از مواد معدنی، گیاهی و حیوانی متصل می‌شدند.
این روش اتصال شبیه به روشی است که در تیغه‌های دندان کوسه معاصر که در فرهنگ‌های مختلف اقیانوس آرام یافت می‌شوند، استفاده می‌شود.
با بررسی لبه‌های هر دندان مشخص شد که از آنها برای سوراخ کردن، بریدن و تراشیدن گوشت و استخوان استفاده شده است. به علاوه، فرسایش دندان‌ها بسیار بیشتر از آن چیزی است که دندان یک کوسه به طور طبیعی در طول دوران زندگی جانور متحمل می‌شود.
در حالی که این یافته‌ها ممکن است این تصور را ایجاد کنند که مردم Toalean از چاقوهای دندان کوسه به عنوان ابزار برش روزمره استفاده می‌کردند، اما مطالعات قوم‌نگاری (مشاهدات جوامع اخیر) و داده‌های باستان شناسی و تجربی خلاف این را نشان می‌دهند. به همین دلیل است که باستانشناسان استفاده از این سلاح‌ها را مربوط به مواقع خاص مثل جنگ یا رویدادهای آیینی می‌دانند.
ممکن است انتخاب استفاده از دندان کوسه به عنوان سلاح عجیب به نظر برسد. اما از آنجایی که این تنها فناوری موجود در فرهنگ‌های اقیانوسی باستان بود، مردم مجبور بودند به آنچه در دسترسشان بود بسنده کنند. آنها تا قرون 17 و 18 که با اروپایی ها برخورد داشتند، شروع به استفاده از ابزارهای فلزی نکردند.
با این حال، چاقوهای کوسه آنقدرها هم بد نبودند. با توجه به آنچه از بازتولیدهای تجربی می‌توان فهمید، می‌توان با این تیغه‌ها برش‌های عمیق ایجاد کرد. با این حال، تیغۀ آنها یک ایراد داشت و آن کند شدن سریع آن بود که باعث میشد برای کارهای معمولی کمتر مفید باشند. توانایی آنها در ایجاد زخم‌های شدید ممکن است استفاده از آنها را به رویدادها یا درگیری‌های خاص محدود کرده باشد تا به عنوان چاقوهای آشپزخانه.
