به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نویز به نقل از آیند، غرب ایالات متحده، از تگزاس تا مونتانا، همیشه مکان خوبی برای حفاری و کشف فسیلهایی بوده است که نماینده اکوسیستمهای باستانی زمین هستند.
نمونههای فسیلی جدید از سازند پوپو آگی، یک سازند زمینشناسی که شامل کوههای بیگورن جنوبی وایومینگ و بخشی از کوههای راکی شمالی است، جمعآوری شد. این سازند در اواخر دوره تریاس، 237 تا 227 میلیون سال پیش نهشته شده است. اخیرا در این محل طی تحقیقات دانشمندان دانشگاه ویسکانسین، فسیلی از یک رینکوسور کشف و به زبان مردمان بودمی منطقه نامگذاری شد.
دیوید لاولیس، نویسنده مسئول این مطالعه، گفت: «این مکان، جای هیجانانگیزی برای انجام کار میدانی است، زیرا این سازند زمینشناسی حدود یک قرن است که درست مورد مطالعه قرار نگرفته است.»
به ندرت شاهد همکاری بین دانشمندان و جوامع محلی بومیان هستیم. در این تحقیق، دانشمندان و دانشجویان دانشگاه ویسکانسین-مدیسون روابط خود را با نمایندگان قبیلهای شوشون شرقی و آراپهوی شمالی و مدارس فورت واشاکی در منطقه حفاظت شده سرخپوستان رودخانه بادی در وایومینگ ایجاد کردهاند، گسترش دادند. محققان میگویند اطمینان از اینکه مردم بومی در فرآیند کشف و طبقهبندی فسیلها درگیر باشند، مزایای زیادی دارد.
یک خزنده گیاهخوار به طول 0.9 متر، چمباتمهزده با دهان منقارمانند در سرزمینهای آراپاهوی شمالی کشف شد و همین هم باعث شد که از زبان بومیان برای نامگذاری آن استفاده شود. به این ترتیب، این موجود، یک رینکوسور، «Beesiiwo cooowuse» نام گرفت که به معنای «مارمولک بزرگ از منطقه آلکووا»، منطقهای در مرکز وایومینگ است.
رینکوسورها با تمساحها و پرندگان مدرن مرتبط هستند و بین 250 تا 227 میلیون سال پیش در زمین زندگی میکردند. به خاطر آرایههای دندانی بشقابمانند منحصر به فرد خود که برای خرد کردن و برش گیاهان استفاده میشد، مشهورند.
لاولیس میگوید دلیل اصلی اهمیت این موضوع این است که در آن فاصله زمانی، اولین دایناسورها تکامل یافتند. این بدان معناست که این سنگها در وایومینگ پتانسیل حفظ بخشی از فسیلهایی را دارند که در جای دیگری در امریکای شمالی حفظ نمیشوند و همین امر آن را تبدیل به پنجرهای منحصر به فرد برای درک تکامل دایناسورها میکند.
