به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فرادید، محققان به این نتیجه رسیده‌اند که گنجینه‌ی جواهرات برنزی کشف‌شده در بستر یک دریاچه لهستانی ممکن است با مراسم باستانی «تدفین آب» مرتبط باشد. فلزیاب‌ها سال گذشته این جواهرات را در Papowo Biskupie کشف کردند که محل یک دریاچه خشک‌شده قدیمی در لهستان است.
محققان در حفاری‌های بعدی، بیش از 550 دست‌سازه برنزی و استخوان‌های انسان یافتند، مواردی که این مکان را به یکی از گویاترین شواهد فعالیت‌های آیینی از دوره لوزِیشِن در لهستان تبدیل کرد.
به گفته محققان، بین سال‌های 1200 تا 450 قبل از میلاد، این مکان توسط گروه خئومْنو اشغال شد، دسته‌ای از فرهنگ بزرگ‌تر شمال اروپا به نام جمعیت لوزِیشِن که اواخر عصر برنز و اوایل عصر آهن فعال بودند. پیش از این، مورخان می‌دانستند سایر گروه‌های لوزیشن از فلز برای اهداف آیینی استفاده میکنند، اما تصور نمی‌شد گروه خئومْنو هم در این رسم مشارکت داشته باشد تا اینکه یافته‌های اخیر در Papowo Biskupie پیدا شدند.
لوکاس کووالسکی از نویسندگان این مطالعه و باستان‌شناس دانشگاه علم و فناوری AGH در کراکوف می‌گوید: «مقیاس مصرف فلز در سایت شگفت‌آور است. ما تا به حال، فکر می‌کردیم فلز در استراتژی‌های اجتماعی و آیینی گروه خئومْنو نقش چندانی نداشته باشد، برخلاف جنون احتکار فلز توسط لوزیشن‌های دیگر.»
محققان بقایای اسکلتی حداقل 33 بدن انسان از جمله نوزاد، کودک، نوجوان و بزرگسال را هم در بستر دریاچه کشف کردند. پس از انجام آزمایش رادیوکربن، مشخص شد قدمت آنها بین 1040 تا 780 قبل از میلاد است.
به گفته محققانی که تصور میکنند بسیاری از این قطعات فلزی ساخته مردم محلی است، گنجینه دست‌سازه‌های یافت‌شده در این مکان شامل لوازم جانبی بازو و گردن، مانند گردن‌بندی از مهره‌های بیضی و لوله‌ای و آویزهای دم پرستو می‌شود. با این حال، به نظر می‌رسد یک مهره شیشه‌ای از یک گردنبند حاوی سرنخ‌های جدیدی در مورد مشارکت این جامعه در تجارت باشد.
کوالسکی می‌گوید این مهره از شیشه‌ای با مخلوط کمی از منیزیم ساخته شده که منبع تهیه آن منطقه مدیترانه شرقی بوده است. این موضوع، مدرکی است که نشان می‌دهد نخبگان قدرتمند گروه خئومْنو طرف‌های یک شبکه تجارت فلز بودند که بخش زیادی از قاره اروپا را در هزاره اول قبل از میلاد به هم متصل می‌کرد. »
تاریخ‌گذاری رادیوکربن نشان می‌دهد جواهرات فلزی مدتی پس از اجساد در دریاچه دفن شدند. این شکاف، نشان‌دهنده یک تغییر فرهنگی در گروه خئومْنو است: شاید جامعه ابتدا فقط اجساد را در دریاچه دفن کرده باشد و بعداً با اتخاذ سنت‌های جدید، فلز را اضافه کرده باشد.
رابین وایت از نیوزویک می‌گوید: «در حالی که گروه خئومْنو از بسیاری جهات با سایرین در فرهنگ لوزیشن تفاوت داشتند، به نظر می‌رسد شیوه‌های آیینی و سیستم اعتقادی آنها بعداً همسو شده است.»
محققان مطالعاتشان را با تصاویری تکمیل کردند که گمان می‌کردند روش تدفین یک زن خئومْنو باشد. در یکی از این تصاویر، زن سرش را به پهلو چرخانده و با جواهرات فلزی کشف‌شده از محل مزین شده است.
