معرفی شیوه نامه ایران (راهنماي استناد به منابع اطلاعات فارسي و انگليسي)

پدیدآور هر اثر علمی، کار خود را بر دو ستون استوار میدارد؛ یا بر پایه اندیشه ها و یافته های خود سخن میگوید یا از گفته ها و نوشته های دیگران بهره می برد. کمبود شیوه نامه هایی به زبان فارسی، مایه کاربست روش های گوناگون استناد در میان ناشران و نشریه های گوناگون شده که گاه پوشش بسندهای برای استناد به همه منابع را نیز در بر ندارند. بدینسان، افزون بر دشوار شدن کار پدیدآوران و ویراستاران برای پیروی از الگوهای درست در نوشتار فارسی، سرگشتگی آنها را در استناد به منابع گوناگون نیز در پی خواهد داشت. گوناگونی در این الگوها، تحلیل استنادی را هم دشوار می سازد. از اینرو، داشتن شیوه نامهای فراگیر بر پایه روش های پذیرفته شده گریزناپذیر می نماید که راهنمای استناد به منابع اطلاعات فارسی و انگلیسی برای پدیدآوران فارسی زبان باشد.
با این هدف، شیوه نامه ایران (راهنمای استناد به منابع اطلاعات فارسی و انگلیسی) بر پایه شیوه نامه شیکاگو با پیشینه ای بیش از یکصد سال، تدوین شده است. این شیوه نامه روش استنادی نویسنده تاریخ و الگوهای پایه آن را می شناساند که روشی فراگیر و آسان است. افزون بر این، چگونگی استناد به منابع گوناگون چاپی و الکترونیکی و نمونه های آن را نشان می دهد. در اینجا افرون بر تمام متن شیوه نامه، خلاصه ای از آن نیز هست که ناشران و نشریه های علمی می توانند برای راهنمایی پدیدآوران به کار برند. اسلایدهای آموزشی شیوه نامه نیز برای کاربرد در کلاس های درس در همین وبسایت در دسترس همگان است.