ماجرای 4 برابر شدن حقوق فرهنگیان! 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، روزنامه اعتماد در یادداشتی به قلم یک معلم نوشته است: یکم مهر رئیس دولت در مراسم بازگشایی مدرسه ها گفت که حقوق معلمان در دوره ریاست ایشان، ۹۲ تا ۹۸، به طور میانگین ۴ برابر شده و به ۴ میلیون ۱۰۰ هزار تومان رسیده است.

این گفته دلخوری تقریبا همه معلمان را به دو دلیل اصلی در پی داشت؛ نخست اینکه فرهنگیان طرح این ادعا را نادرست می دانند و البته بدون در نظر گرفتن تغییرِ شرایط اقتصادی از ۹۲ تا ۹۶ منصفانه ارزیابی نمی کنند. دوم اینکه این ادعا از زبان رئیس دولت و در مدرسه و میان دانش آموزان طرح شده و بی گمان می تواند به جایگاه و شأن معلمان بیش از پیش خدشه وارد کند.

اما بررسی تحلیلی تر این ادعا:

۱- نگارنده به عنوان دبیر فیزیک با دو فرزند در زمان صدور حکم های سال ۹۸- یعنی در فروردین ماه درست ۲۷ سال سابقه داشته است. اگر میانگین سابقه را ۱۵ سال در نظر بگیریم، کارمند ۲۷ سال سابقه در واپسین سال های خدمت قرار دارد و میزان دریافتی اش باید از بالاترین حقوق های سازمانش باشد. حقوق ثبت شده امسال در حکم کارگزینی نگارنده، نزدیک ۳ میلیون و۸۷۰ هزار تومان است. حقوق بگیران می دانند که از حقوق ثبت شده در حکم، بخش قابل توجهی برای بیمه تکمیلی، صندوق بازنشستگی، بیمه خدمات درمانی، بیمه عمر، مالیات مستمر و... کسر می شود که سهم نگارنده از این بخش ۶۰۰ هزار تومان است. اگر این میزان را از حقوق درون حکم کم کنیم، باقیمانده تقریبا ۳ میلیون و۲۵۰ هزار تومان می شود؛ گرچه به خاطر وجود صندوق های گوناگون مانند صندوق ذخیره، صندوق های وام منطقه ای و دریافت وام، میزان دریافتی نگارنده با سابقه ۲۷ سال، ۲۴۷۳۸۳۲۰ ریال یعنی ۲ میلیون و ۴۷۰ هزار تومان است. خب! اگر مبنای حقوق را حکم کارگزینی بدانیم چگونه است که معلمی با سابقه ۲۷ سال که در سال های پایانی کارش قرار دارد، باید نزدیک ۲۲۷ هزار تومان کمتر از میانگین اعلام شده به وسیله رئیس دولت، دریافت کند.

معلمی که دست کم به شکل عددی ۱۲ سال سابقه بیشتری از سابقه میانگین یعنی ۱۵ سال دارد! آیا درست است که رئیس دولت بدون توجه به درست بودن عدد و رقم ها و بی توجه به تحلیل های آماری و... چیزهایی بگوید که ممکن است پیامدهای نادرست، منفی و گسترده در پی داشته باشد؟

۲- اما ریشه این خطا در کجاست؟ چنین تحلیل های آماری از آنجا ناشی می شود که کاربه دستان در یک محاسبه ساده انگارانه کل پرداخت های حقوقی را به کل حقوق بگیران تقسیم می کنند و عدد میانگین را به دور از واقعیت و بی توجه به شرایط حرفه ای، اقتصادی و اجتماعی اعلام می کنند. برای نمونه نزدیک به ۱۱۰ هزار مدرسه در کشور وجود دارد. همه مدرسه ها مدیر و البته بیشتر آنها یک تا چند معاون می خواهند. مهم ترین مزیت مدیریت و معاونت افزایش بجا و البته ناچیز حقِ مدیریت است. بی گمان یکی از علت های بالا بودن میانگین دریافتی کارکنان آموزش و پرورش حقِ مدیریت و معاونت در آن است. اما داستان در اینجا پایان نمی یابد! در ایران نزدیک ۷۰۰ منطقه آموزشی وجود دارد. این ۷۰۰ منطقه مدیر دارد و چندین و چندتا معاون با حقوق هایی چندین برابر یک معلم عادی؛ اگر حقوق های نجومی دست اندرکاران ارشد این ساختار را هم به آن بیفزایید بی گمان میانگینش به ۴ میلیون و۱۰۰ نزدیک و نزدیک تر می شود و...