به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از تسنیم، دنیای دانش آموزان معلول علاوه بر تمام کمبودهایی که دانش آموزان در مدارس عادی با آن مواجهند، با مشکلات خاص دیگری نیز همراه است.
اگر معلول باشی همانند تمام مشکلات پیش رو در جامعه برای تحصیل در کنار دانش آموزان عادی هم فراز و نشیب های بسیاری وجود دارد و گاهی برخی مشکلات و رفتارهای نادرست باعث می شود، قید تحصیل در مدارس عادی را زده و به سراغ مدارس استثنایی بروی.
ماجرا آنجا پیچیده تر می شود که در مواردی برخی دانش آموزان بدون هیچ معلولیتی! صرفاً به دلیل ضعیف بودن در برخی دروس مانند ضعف در نوشتن دیکته از مدارس عادی رانده می شوند، آن هم در شرایطی که در بیشتر کشورهای دنیا شیوه آموزشی تلفیقی اجرا می شود یعنی تمام دانش آموزان در کنار یکدیگر درس می خوانند تا از همین دوران کودکی بیاموزند، باید تفاوت ها را پذیرفت تا در کنار یکدیگر زندگی کردن را آموخت.
با این حال حمید طریفی حسینی؛ رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی این خبر خوب را می دهد که هم اکنون از 40 هزار نفر دانش آموز نابینا، ناشنوا، معلول جسمی و حرکتی و طیف اوتیسم با عملکرد بالا، حدود 21 هزار نفر از آنها در مدارس عادی تحصیل می کنند.
او همچنین گفت: خانواده ها اصرار دارند، رویکرد تلفیقی (حضور دانش آموزان دارای معلولیت در مدارس عادی) توسعه یابد، رویکرد سازمان آموزش و پرورش استثنایی نیز تقویت رویکرد فراگیر و فراهم کردن شرایط تحصیل دانش آموزان معلول در مدارس عادی است. هم اکنون اگر دانش آموزان نابینا و ناشنوا به شیوه های ارتباطی تسلط پیدا کنند در دوره متوسطه به مدارس عادی هدایت می شوند.
در این گزارش به سراغ تعدادی از دانش آموزان معلول رفتیم تا از مشکلات تحصیل و حضور آنها در جامعه بیشتر بشنویم.
ماجرای تلخ رفتن به مدرسه استثنایی
دختر دانش آموزی که در حاشیه مراسم روز معلولان در مدرسه استثنایی شهید محبی به همراه دوستش در نمایشگاه برگزار شده، حضور دارد و هیچ گونه معلولیتی ندارد، در برابر تعجبم که چرا در مدارس استثنایی درس می خواند، می گوید: کلاس اول دبستان در مدارس عادی ثبت نام کردم اما در نوشتن دیکته کُند بودم، معلم بسیار بد رفتاری می کرد به همین دلیل به شدت از مدرسه رفتن دلزده شدم؛ در نهایت به اصرار معلم کلاس اول به مدرسه استثنایی آمدم و تا امروز که کلاس دهم هستم در مدرسه استثنایی درس می خوانم.
اکنون دانش آموز رشته خیاطی هستم و این مهارت را به خوبی در مدرسه یاد گرفتم اما هنوز نتوانسته ام به صورت شخصی از بیرون سفارش گرفته و درآمد کسب کنم، در آینده تصمیم دارم به شغل خیاطی ادامه بدهم.
صدای آواز و ساز دانش آموزان نابینا در تمام فضای نمایشگاه پیچیده و ناخواسته توجه هر فرد بازدیدکننده ای را به سمت خود می برد. گروه سه نفره ای که تشکیل شده از یک خواننده و دو نوازنده تار.
مشکلات موسیقی برای دانش آموزان کم بینا
یاسین قنبری؛ دانش آموز سال یازدهم رشته موسیقی که در مدرسه استثنایی شهید محبی درس می خواند، خواننده این گروه است.
او می گوید: بچه رشت هستم، از هشت سالگی شروع به خواندن کردم، حالا هم به عشق تحصیل در رشته موسیقی به تهران آمده و به صورت شبانه روزی در مدرسه ساکنم.
مهدی یزدان پناه؛ دانش آموز کم بینا و نوازنده تار این گروه هم از نطنز اصفهان آمده است؛ او هم نواختن تار را از همان ابتدای کودکی از پدربزرگش آموخته است.
او می گوید: مدرسه مشکلاتی دارد مانند کمبود نیرو در حوزه موسیقی که امیدوارم رفع شود، برای پیشرفت در موسیقی به کلاس خصوصی خارج از مدرسه می روم.
حین این گفت و گو، دانش آموز کم بینای دیگری که در رشته موسیقی درس می خواند تقاضا دارد درباره مشکلاتشان سخن بگوید و اینگونه توضیح می دهد: سه سال است در مدرسه فقط یک قطعه را با ما کار می کنند، آیا در این شرایط انتظار پیشرفت داریم؟ سال آخر رشته موسیقی هستم اما به اندازه دانش آموز سال اول دبیرستان هم بلد نیستم. معلمان مدرسه به صورت انفرادی موسیقی را با ما کار می کنند، در حالی که آموزش باید در جمع باشد تا از یکدیگر فرا بگیریم؛ به دلیل شرایط مالی نامساعد هم نمی توانم به کلاس خصوصی بروم.
کسب مدال المپیک
امیرمهدی ابوالحسنی؛ دانش آموز معلول جسمی و حرکتی است که در پایه دهم مدرسه استثنایی حاجی بابایی تحصیل می کند؛ او به صورت حرفه ای در رشته دو و میدانی کار می کند و در مسابقات آسیایی سال 2021 بحرین توانسته مدال نقره و برنز در پرتاب نیزه و دیسک کسب کند و می خواهد در آینده به صورت حرفه ای تر به ورزش ادامه دهد.
رفتارهای نامناسب و ترک مدرسه عادی
او می گوید: تا کلاس سوم دبستان در مدرسه عادی درس خواندم اما برخی مشکلات باعث شد مدرسه استثنایی را انتخاب کنم، در مدارس عادی سایر دانش آموزان، اذیت می کردند چرا که هنوز عادی سازی نشده است متأسفانه در شرایطی که در جامعه همه با هم زندگی می کنیم اما روابط خوبی با یکدیگر نداریم!
کاردانش یا انسانی فقط 2 رشته برای معلولان
یکی دیگر از مشکلات این است که در مدارس استثنایی فقط دو رشته علوم انسانی و کاردانش برای دانش آموزان وجود دارد و باید از بین این دو رشته انتخاب کنیم. از سوی دیگر شرایط برای رفت و آمد معلولان در سطح جامعه مناسب نیست و در این زمینه فرهنگ سازی نشده است؛ برای تردد به مدرسه سرویس رایگان داریم اما برای رفتن به باشگاه 30 دقیقه تا یک ساعت معطل پیدا کردن ماشین می شوم چون یا فرد معلول را نمی پذیرند یا کرایه بیشتری می خواهند.
در مدرسه عادی راحت تر بودم
دانش آموز دختر دیگری که کم شنوا است و به همراه هم کلاسی اش با مواد غذایی پخته شده توسط خودشان از بازدیدکنندگان استقبال می کنند، می گوید: کلاس هشتم هستم و تا پایه سوم دبستان در مدارس عادی درس خواندم اما پس از آن مادرم من را به مدرسه استثنایی آورد، در مدارس عادی راحت تر بودم، چرا که اصلاً زبان اشاره را دوست ندارم.
مادری که فرزندش دارای معلولیت جسمی و حرکتی است، می گوید: فرزندم پایه اول دبستان در مدارس عادی درس خواند اما آنقدر از سوی معلم اذیت شد که ترجیح دادم به مدرسه استثنایی بیاید. ویلچری که استفاده می کند بسیار فرسوده است همچنین سرویس رفت و آمد به مدرسه تازه برقرار شده است و تا قبل از آن با هزینه شخصی فرزندم را به مدرسه می بردیم.
حضور دانش آموزان معلول در مدارس عادی فرهنگ سازی نشده است
مرتضی ابدالی مدیر مدرسه ناشنوایان اندیشه نیز درباره حضور دانش آموزان کم شنوا در مدارس عادی می گوید: بیشتر این دانش آموزان از ابتدا به مدرسه ناشنوایان آمده اند و اگر بخواهند به مدرسه عادی بروند ابتدا باید تست شوند، از سوی دیگر در مدارس عادی با جمعیت بالای دانش آموزان در کلاس درس، معلم برای دانش آموزان دارای معلولیت زمان کافی اختصاص نمی دهد.
او ادامه می دهد: هنوز برای حضور دانش آموزان معلول در مدارس عادی فرهنگ سازی نشده است، برخی دانش آموزان به مدارس عادی رفتند اما به دلیل آزار از سوی سایر دانش آموزان باز هم به مدارس استثنایی برگشتند. اگر فرهنگ سازی شود تا دانش آموز کم شنوا یا دارای سمعک را با همان وضعیتی که دارد، بپذیرند به سادگی در کنار سایر دانش آموزان تحصیل خواهند کرد.
2 سال پیش
2 سال پیش
2 سال پیش
2 سال پیش