ماجرای مهاجرت همسر شهین تسلیمی که به قیمت جانش تمام شد 

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، در گزارش زیر گفتگوی متفاوت با شهین تسلیمی، بازیگر توانمند سینما و تلویزیون را می خوانید.

بخشش به معنای عفو و گذشت کردن. همه ما نه تن ها یک بار بلکه چندبار در طول عمرمان از کسی ناراحت شده ایم. گاهی این ناراحتی عمق چندانی نداشته و شاید دلخوری یا سوء تفاهم بوده و گاهی هم عمیق بوده و مشکلاتی برایمان به وجود آورده. همه ما شنیده که فردی در پای چوبه دار حتی بخشیده شده.

در همه این موارد آن که بخشیده، بزرگوارتر بوده و برایمان محترم تر. اصلا انگار کسی که می بخشد، برایمان ارزشمندتر می شود. شاید به این دلیل است که همه ما به خدا متصلیم و بخشیدن اولین صفتی است که از پروردگار در ذهن ما نقش بسته. از اولین جملاتی که شنیده ایم، بسم ا... الرحمن الرحیم است. به نام خداوند بخشنده، مهربان؛ که بخشش حتی قبل از مهربانی اش جاری شده. روان شناسان و جامعه شناسان سال های زیادی است که روی موضوع بخشش کار می کنند و در تلاشند آن را به عنوان یک مهارت کاربردی به انسان ها بیاموزند که اگر بخشش به سبک رفتاری آدم ها تبدیل شود، بسیاری از خشونت ها و ناسازگاری ها از میان می رود.

بخشیدن، ریشه آرامشی است که آدم ها به راحتی می توانند آن را تجربه کنند. از همین روست که یکی از جملات انگیزشی و پرکاربرد را زیاد می شنویم یا می خوانیم: کسی که از دیگری ناراحت است و نمی تواند او را ببخشد مثل این است که گوی آتشین در دست دارد برای پرتاب کردن به سوی آن فرد، اما این آتش خود او را بیشتر می سوزاند. پس ببخش و فراموش کن تا آرامشت را از دست ندهی. توصیه های دینی هم ما را به سمت بخشش می برد و در قرآن آمده است که تقاص حق توست، اما بهتر است که ببخشی.

ما آدمیزادیم نه فرشته
همه این ها شاید در ظاهر جملات شیک و اتوکشیده ای باشد که در کتاب ها می توان خواند یا در سخنرانی ها شنید یا حتی در برنامه های گفتگومحور تلویزیون و رادیو و حتی روزنامه هایی مانند همین روزنامه خودمان. دیروز با شهین تسلیمی درباره بخشش هم صحبت شدم. بازیگری که او را در نقش های زیادی می بینیم از کمدی بگیر تا جدی، اما برای من اوج بازیگری تسلیمی در سریال وضعیت سفید بود که اتفاقا نقش دختر بزرگ خانواده را بازی می کرد که تصمیم گرفته بود، نبخشد! اما ته ماجرا به این نتیجه رسید که بهتر است همه را ببخشد تا بتواند در کنار دیگران راحت تر زندگی کند.

تسلیمی همه آنچه ما برای بخشیدن لازم داریم را به زبان ساده برایم گفت. این که نباید تصور کنیم معصوم هستیم یا فرشته و عارف و می توانیم به درجه ای برسیم که همه را راحت ببخشیم. می گوید: «اگر کسی چنین ادعایی داشته باشد، باید به حرفش شک کرد». همین صداقت نشان می دهد تسلیمی آنچه تجربه کرده را می گوید نه حرف های کتابی که خوشایند همه باشد.

تسلیمی می گوید: «من زود عصبانی می شوم، اما زود هم خشمم فروکش می کند، شاید به همین دلیل است که معمولا کینه ای از آدم ها به دل نمی گیرم. اگر دلخور باشم به طرف می گویم و نمی گذارم برایم مساله شود. اگر کسی را هم دلخور کنم (که معمولا کلامی است) از او عذرخواهی می کنم و تا از دلش درنیاورم، کوتاه نمی آیم.»

بکوبیم از نو بسازیم
می پرسم، مهارت بخشش را از کسی آموخته اید مثلا از پدر یا مادر؟ می گوید: «بخشش، ذاتی است نه آموختنی. پدر و مادری چند فرزند دارند و هر کدام با خصلت خاص خود مثلا من زود می بخشم، اما خواهرم شاید این گونه نباشد در حالی که پدر و مادر ما مشترک بوده اند و در شرایط یکسانی بزرگ شده ایم. برخی ویژگی ها مثل مهربانی و بخشش باید در ذات آدم باشد وگرنه نمی تواند یاد بگیرد. اگر هم بخواهد خودش را تغییر دهد باید بکوبد و از نو بسازد. باید خیلی چیزها در یک شخص تغییر کند تا مهربانی و بخشش به رفتار همیشگی او تبدیل شود.

راستش را بخواهید من بخشش را از خداوند آموختم. از همان جوانی به این فکر می کردم که خداوند چگونه همه اشتباهات مرا می بخشد و هر روز درهای رحمتش را به سمتم باز می کند هر چند می داند چقدر خطا و اشتباه دارم. با خودم فکر می کردم من حتی برای اشتباهاتم از خدا عذرخواهی هم نکردم، اما او بزرگوارانه درهای رحمتش را به سویم باز کرد. همین آگاهی باعث شد عاشق خدا شوم. همین باعث شد هیچ وقت از کسی کینه به دل نگیرم. وقتی شرایط خیلی سخت می شود و کسی واقعا اذیتم می کند، نماز که می خوانم، به خدا می گویم فلان موضوع یا فلان کس را به خودت می سپارم و رهایش می کنم. باور دارم خدا همه کارهایش سر حساب و کتاب است. پس من چرا خودم را اذیت کنم. اگر قرار باشد فردی تقاص کار اشتباهش را پس بدهد همان بهتر که خدا به کار او رسیدگی کند.»

توفیق هم صحبتی با خدا
«به نظرم نماز خواندن و با خدا صحبت کردن، توفیق می خواهد. این که کسی می گوید من نماز نمی خوانم به نظرم از خدا چیزی کم نمی شود. آن آدم است که توفیق هم صحبتی با خدا را از دست داده. تصور کنید صبح اول روز نماز بخوانی و با خدا صحبت کنی، آن روز اصلا خراب نخواهد شد. یا شب، بنشینی و با خدا صحبت کنی. غصه هایت را بگویی. دلگیری هایت را بگویی. شکر کنی از همه محبت هایی که دیده ای و روزی هایی که گرفته ای. نماز که بخوانی، همه چیز آسان می شود. دیگر از کسی هم کینه به دل نخواهی گرفت.»

می گویم شما که اینقدر با خدا رابطه خوبی دارید، ذکری هم دارید که وقت عصبانیت یا دلگیری از دیگران به زبان بیاورید که آرام شوید؟

می گوید: «الا بذکر ا... تطمئن القلوب». مگر بهتر از این ذکر هم داریم. آبی است بر همه آتش ها یا «لااله الاا...» ...

ببخش و فراموش کن
از تسلیمی می پرسم برخی می گویند می بخشم، اما فراموش نمی کنم. شما هم چنین حالتی را تجربه کرده اید؟ می گوید: فقط یک نفر است که چنین احساسی را نسبت به او دارم. خیلی به من صدمه زد و به کل زندگی ام. سعی می کنم فراموش کنم هم ببخشمش، اما ما آدمیزادیم. عارف و معصوم که نیستیم، هر چقدر هم روی خودمان کار کرده باشیم و با خدا هم رابطه خوبی داشته باشیم، اما برخی را نمی توان بخشید. فراموش کردن و بخشیدن در کنار هم هستند. کسی که بخشیده باشد حتما فراموش هم می کند.

اگر می گوید بخشیده ام، اما فراموش نمی کنم پس نبخشیده! مثلا همسرم که چند ماه قبل در استرالیا از دنیا رفت، شاید اگر کس دیگری جای من بود او را نمی بخشید، اما من بخشیدم، چون پدر بچه هایم است. ما سفر خارج از کشور زیاد می رفتیم تا چند سال قبل که به استرالیا رفتیم و همان جا ماندگار شد، اما من آدمی نبودم و نیستم که از وطنم به کشور دیگری مهاجرت کنم و همان جا بمانم. این مهاجرت مرا خیلی اذیت کرد و مشکلاتی برایم به وجود آورد، اما همسرم را بخشیدم به خاطر بچه هایم.

به نظرم همه آدم ها، کسانی را در ذهن یا دلشان دارند که اذیتشان کرده اند و شاید نتوانند آن ها را ببخشند. اما راستش آدم به جایی در زندگی اش می رسد که ترجیح می دهد، ببخشد تا خودش راحت زندگی کند. چرا باید یک کینه یا ناراحتی یا دل شکستگی را روی دوشت بگذاری و با خودت این طرف و آن طرف ببری. همه چیز بستگی به ایمان آدم ها دارد. اگر به خدا ایمان داشته باشی هم می بخشی هم فراموش می کنی، چون می دانی همه چیز در حافظه خدا ثبت می شود و او هر کاری کرده باشی، حتی به اندازه دانه خردل حساب و کتاب می کند. پس چرا آرامش را از خودمان دریغ کنیم.