ماجرای امینه اقدس همسر ناصرالدین شاه، اولین سوگلی که به اروپا رفت اما نابینا شد!
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، ناصرالدین‌شاه در سال 1276ه ق در سفر به مناطق غربی کشور، زبیده را که طفلی یتیم بود، خریداری کرد. زعفران باجی مسئول صندوقخانه اندرون که خود مورد توجه شاه بود، تربیت زبیده را برعهده گرفت. بعد از یک سال فراگیری امور و تربیت در اندرون به عقد غیر دائم ناصرالدین‌شاه درآمد.
اعتماد شاه به زبیده به آن میزان بود که خزانه‌داری مخصوص شاه به او سپرده شد و به همین سبب “امینه اقدس” نام گرفت.
امینه اقدس اولین بانوی ایرانی بود که برای معالجه به اروپا رفت. او از سال 1302 ه. ق از درد چشم شکایت داشت که پس از چند سال به نابینایی دو چشم ختم شد. به دستور ناصرالدین‌شاه در سال 1307 ه. ق امینه اقدس با هیاتی به ریاست سعدالسلطنه حاکم قزوین و میرزا حسین کاشی پزشک مخصوص راه وین پایتخت اتریش را پیش گرفت و در آنجا چشمانش عمل شد که بی‌نتیجه بود. این نخستین بار بود که یکی از همسران شاه بدون او به فرنگستان می‌رفت و همین موجب شد که شاه مورد انتقاداتی قرار گیرد و در بین عوام شعرهایی در نقد این تصمیم شاه رایج گردد. پس از صرف هزینه‌های بسیار زبیده خانم همچنان نابینا به ایران بازگشت، اما شاه همچنان جواهرات خود را به او سپرد و چنان وانمود کرد که گویی هنوز سالم و بینا و مورد علاقه اوست.
پس از بازگشت از سفر فرنگ، برای شفا به مشهد رفت و پس از اقامتی چند ماهه در خراسان با شایعاتی در خصوص بهبود چشمانش و استقبال چاپلوسانه رجال به تهران بازگشت. هنوز راهی برای درمان چشمان خود پیدا نکرده بود که در ذی‌الحجه 1308ه. ق سکته کرد و علاوه بر کوری، از یک طرف بدن به کلی فلج شد.
در 27 ذی‌الحجه 1311 (قمری) زبیده خانم امینه اقدس که همچنان امید به معالجه چشمان خود داشت سکته و یک روز بعد فوت کرد. ناصرالدین‌شاه در اندوه مرگ او سوگواری بسیار کرد.
