یکی از نام های اصیل و زیبای پسرانه فارسی رامیاد است. این نام در زبان فارسی، زامیاد، نام روز بیست و هشتم از هر ماه شمسی در قدیم، مطیع و فرمانبردار بیان شده است. شما عزیزان همراه در ادامه می توانید با دیگر معانی و فراوانی و اسم های مشابه این نام پسرانه فارسی آشنا شوید پس تا پایان همراه ما باشید.
معنی رامیار
اسم رامیار در خیلی از منابع چوپان معنی شده است. اینگونه نوشته شده که رامیار یعنی چوپان، شبان. اما معنی قابل تامل تر درباره اسم راميار اینگونه است:
- رامیار = رام + یار : رام به معنی آرام، ایزد رام، خداوند آرامش و شادمانی است. پس راميار به معنی آنکه آرامش و شادمانی یار و همراهش است معنی می دهد. معنی یار آرام یا آنکه آرامش همیشه همراهش است نیز برای اسم رامیار قابل تعبیر است. این معانی در مجموع منطقی تر برای این اسم پسرانه ایرانی به نظر می رسد.
- رام: نیک است بدانید که یا رام یا ایزد رام، که در اوستا به صورت رامه یا رامن آمده و در زبان پهلوی به صورت رامشن یا همان رام خوانده شده است، در آیین مزدیسنا یکی از ایزدان یا باشندگان در خور نیایش است. این ایزد که آن را وای وه نیز گفته اند، بر روز بیست و یکم هر ماه که آن را رام روز می نامند، موکَّل است.
- واژه رام به معنای آرام، خوشحال، مطیع آمده است و هنوز هم این واژه به همین صورت یا به صورت رامش در معنی صلح و شادی و سازش به کار می رود.
معنی اسم رامیار به کردی
برخی دوستان گرامی کوردزبان معتقد هستند که رامیار اسم کردی پسر است و به معنی سیاست مدار. اگر از دوستان کرد زبان دیگر معنی این اسم را در زبان کردی می دانند در قسمت نظرات برای ما بنویسید. البته باز هم لازم به ذکر است بسیاری از نام های ایرانی همانند خیلی از واژگان بین زبان های کردی و فارسی مشترک هستند.
معنی اسم رامیاد در ثبت احوال
- مطيع؛ از واژه هاي ايران باستان به معني بنده و دوستدار اهورامزدا.
- مطیع، از واژه های ایران باستان به معنی بنده و دوستدار اهورامزدا. زامیاد، نام روز بیست و هشتم از هر ماه شمسی در قدیم
فراوانی اسم رامیاد
فراوانی برای نام رامیاد برابر 112 می باشد.
اسم های مشابه رامیاد
راماند، رامشاد، رامیار، رادمان، زامیاد، رامبد، ماهداد، بامداد، دامیار، میرداد، رایمند، سامیار، ماتیار، کامیار
ریشه اسم رامیار
رامیار یک اسم فارسی و کوردی اصیل است. نام زیبای ایرانی پسرانه با ریشه پارسی و کردی که با ریشه یابی واژه “رام” می توان ریشه اصیلش را اوستایی و پهلوی نیز دانست و آن را در دسته اسم پسر اوستایی قرار داد.