به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، دلبستگی یک پیوند عاطفی پایدار بین مادر و کودک است که می توان آن را پدیده ای شگفت انگیز و منحصر به فرد شمرد. رابطه اولیه بین مادر و جنین قبل از تولد تحت عنوان دلبستگی مادر به جنین توصیف شده است. شواهدی از رشد دلبستگی بین مادر و جنین در دوران بارداری وجود دارد که در رفتارهای مادران منعکس می گردد. مادری که در طی بارداری به جنین خود دلبستگی پیدا می کند، آماده است تا پس از زایمان ارتباط لذت بخشی را با نوزاد برقرار کند و به نوزادش فرصت دهد تا دلبستگی ایمن و سالمی را ایجاد کند. بر خلاف تصور همگان که دلبستگی نخستین، از 6 ماهگی آغاز می شود، پژوهش ها نشان می دهد که نه تنها دوران بارداری زمان شکل گیری دلبستگی است، بلکه می توان با ارائه آموزش های مناسب در این دوران پر اهمیت، بستر مناسبی جهت رشد دلبستگی مادر به جنین ایجاد نمود و به مادران کمک کرد تا از این دوران پر استرس و اضطراب، لذت ببرند.
میزان دلبستگی مادر به جنین در طول دوره بارداری عامل تعیین کننده مهمی برای پیوند او به نوزاد پس از زایمان است. زنانی که در دوره بارداری دلبستگی بیشتری به جنین خود دارند، پس از زایمان نیز ارتباط بهتری با نوزاد خود خواهند داشت.
دلبستگی مادر به نوزاد نیز بر رشد و سلامت روان کودک در آینده موثر خواهد بود. پیوند قوی بین مادر و نوزاد با نتایج رشد بهتر در آینده او همراه است.
مرحله بارداری و آگاهی از وجود جنین:
هر چه بارداری جلوتر میرود، زن از حضور جنین در بدن خود و حرکات او آگاه تر می شود. در نتیجه انتظار می رود که میزان دلبستگی مادر بیشتر شود.
اختلالات خلقی:
اختلالات خلقی مانند افسردگی در دوره بارداری شیوع زیادی دارد. شواهد نشان می دهند میزان دلبستگی مادری که دچار اختلال خلقی مانند افسردگی یا اضطراب باشد کمتر از مادران سالم است.
مصرف مواد مخدر:
مصرف مواد مخدر با نتایج ضعیف بارداری (زایمان زودرس، وزن کم نوزاد هنگام تولد، نقص مادرزادی یا سقط جنین) همراه است. عواقب مصرف مواد مخدر مادر باردار را از پیگیری وظایف مادری برای سلامت خود و جنین بازمی دارد و سطح دلبستگی او را کاهش می دهد.
استراتژی های بهبود دلبستگی مادر به جنین:
دلبستگی مادر به جنین باعث بهبود رابطه مادر و نوزاد می شود و نتایج مثبتی در رشد و پرورش نوزاد دارد. با این حال، تحقیقات کمی بر روی اثربخشی روش های افزایش این پیوند انجام گرفته است. برخی از روش های توصیه شده عبارتند از:
افزایش آگاهی نسبت به وجود جنین:
درمانگر یا اعضای خانواده باید مادر را نسبت به جنین و حضور او تشویق کنند. سونوگرافی برای دیده شدن جنین، تشویق به بررسی حرکات جنین و آگاهی در مورد شرایط بارداری به بهبود حس دلبستگی مادر کمک می کند.
حرف زدن با جنین:
همانند افزایش اگاهی نسبت به حضور جنین، حرف زدن با جنین نیز می تواند مادر را نسبت به حضور جنین در زندگیش دلگرم کند. برای جنین خود از اتفاقات روزمره و برنامه هایتان برای آینده او حرف بزنید.
شنا کردن:
شنا کردن نه تنها سنگینی بارداری را موقتا از روی پا و کمر شما برمی دارد، به شما نشان می دهد که بارداری مانعی برای لذت بردن نیست. در اکثر بارداری ها، شنا کردن ممنوع نیست و حس آرامش را به مادر می دهد.
یوگای بارداری:
کلاس یوگا نه تنها روش فوق العاده ای برای آرام شدن، بلکه شیوه مناسبی برای افزایش آگاهی مادر نسبت به بدن خود و جنین در حال رشد در آن است.
اگر تا به حال یوگا نکرده اید، اکنون زمان خوبی است که اقدام کنید. پوزیشن های یوگا برای مبتدیان بسیار ساده است. بهترین زمان برای شروع یوگای بارداری، سه ماه دوم پس از 14 هفتگی است. به علاوه، تکنیک های تنفس به کنترل درد در طول زایمان کمک می کنند.
عکس های سونوگرافی جنین را در کنار خود داشته باشید:
نگه داشتن عکس سونوگرافی جنین در تلفن همراه یا روی در یخچال دائما به شما یادآوری می کند که بدن شما میزبان فرد کوچکی است.
به ضربات فرزند خود پاسخ دهید:
در حدود هفته 18 تا 20 حرکات جنین را حس خواهید کرد. احساس کردن حرکت چنین، پس از هفته ها بی خبری از وضعیت او در آنجا، احساس جالبی است. پاسخ دادن به ضربات فرزندتان، ارتباطی دو طرفه را بین شما برقرار می کند. هربار که جنین حرکت می کند، شکم خود را لمس کنید، شاید او نیز به شما پاسخ دهد. هیچ چیز جالب تر از این نیست که جنین به لمس شما پاسخ دهد.
او را به اسم صدا بزنید:
با همسرتان بر سر اسمی توافق کنید و در مکالمات خود درباره جنین از آن استفاده کنید. این کار شما را به این باور می رساند که در حال مادر شدن هستید و موجودی واقعی پا به زندگی شما گذاشته است.