معرفی فیلم ابر بارانش گرفته

چهارشنبه، 29 تیر 1401 زمان مطالعه 6 دقیقه

در این مقاله قصد داریم به معرفی و بررسی فیلم ابر بارانش گرفته بپردازیم.باما همراه باشید.

خلاصه فیلم ابر بارانش گرفته

فیلم ابر بارانش گرفته روایت سارا پرستاری است که برای مراقبت از یک بیمار مرگ مغزی راهی خانه یک خانواده با روحیات خاص می شود. در خلاصه این فیلم آمده است: سارا پرستار ۳۵ ساله و مجرب، به بیمارانش کمک می کند تا آرام شوند. حتی آنها که امیدی به زنده ماندنشان نیست…

نقد فیلم ابر بارانش گرفته

آثار مجید برزگر آثار خاصی در سینمای کشورمان به حساب می آیند و این فیلمساز به نوعی به سر کشیدن به فرم های خاص در مدیوم سینما شهرت دارد و فیلم هایش برای مخاطب عام ساخته نمی شوند. او با فیلم «پرویز» شناخته شده و در جشنواره امسال بعد از چندین سال سکوت، دوباره قصه جدیدی برای روایت کردن پیدا کرده است. داستان «ابر بارانش گرفته» سوژه نابی را دنبال می کند که قابلیت تبدیل شدن به یک اثر ملودرام سورئال جذابی را در خود دارد ولی متاسفانه به دلیل اشتباهات متعدد از انتخاب بازیگران تا نحوه تدوین فیلم، ابر بارانش گرفته رسما تبدیل به اثری پوچ می شود.ابر بارانش گرفته آغاز بسیار کندی دارد و این کندی و ملال آوری در سرتاسر فیلم رخنه کرده است. فیلم با رد و بدل شدن دیالوگ هایی بین یک پرستار و بیمارش شروع می شود؛ بیماری که از پرستار می خواهد کار را تمام کند و پرستار از این عمل امتناع می ورزد. سارا (نام این پرستار) کمی بعدتر، یک جناب سرهنگ را بعد از کشیدن درد و رنج به مدت یکسال، خلاص می کند و در برابر چشمان بیننده، تبدیل به یک فرشته مرگ می شود.سارا پرستاری است که به کار خود عشق می ورزد و عاشقانه از بیمارهایش نگه داری می کند. او به حدی مراقب بیمارانش است و هوای آنها را دارد که در مواقع ضروری و غیرقابل بازگشت، به آنها کمک هم می کند. برخی از تصمیم های سارا با اجازه بیمار بوده و برخی دیگر یک عمل کاملا سرخود هستند. سارا خودش را فرشته ای می داند که وظیفه نگهداری از بیماران را دارد و هر زمان که تصمیم بگیرد، می تواند از این وظیفه سرباز زده و تبدیل به یک فرشته مرگ شود.او برای نگهداری از یک بیمار رو به مرگ راهی شمال می شود؛ بیماری که بر اساس گفته های دکترش قرار است یک هفته ای تمام کند و حضور سارا فقط برای دلگرمی اعضای خانواده این پیرمرد است. سارا به این شهر می رود و ماجرا آنطور که پیش بینی می کرد پیش نمی رود…

ماجرای سارا و کاراکتر نسبتا پیچیده ای که دارد، می توانست تبدیل به سوژه اصلی فیلم شود ولی چند مانع بر سر راه این موضوع قرار دارد که مهم ترین آن بازی بد بازیگر آن است. نازنین احمدی که کارنامه چندان درخشانی هم ندارد، بار اصلی این فیلم و کاراکتر پیچیده آن را بر دوش می کشد و متاسفانه نه خودش و نه اطرافیانش، نمی توانند هوشمندانه بازیگری کنند. تقریبا می توان گفت تیم بازیگری فیلم ابر بارانش گرفته یک افتضاح تمام عیار هستند که در بین آنها تنها مزدک میرعابدینی می تواند قسر در برود و تا حدی خودی نشان دهد. بازیگران فرعی آنچنان زمخت و مصنوعی ظاهر می شوند که لطمه بزرگی به فیلم می زنند و خود نازنین احمدی نیز انگار نمی داند باید چطور به سارا هویت ببخشد. او تیپ و قیافه اش را جلوی دوربین حفظ می کند و ذره ای به قدرت بازیگری خود و پیچیدگی کاراکتری که ایفاگری نقشش به او محول شده اهمیت نمی دهد.رابطه سارا با همسرش نیز یک رابطه مرده به حساب می آید که اساسا معلوم نیست چرا فیلمساز قصد دارد روی آن مانور بدهد. مقدمه فیلم که تقریبا یک ساعتی به طول می انجامد، عاری از ارائه هرگونه اطلاعات مفیدی است و فیلم نمی تواند پی ریزی های لازم را انجام دهد. کارگردان توگویی که برای ساخت فیلمش دقیقه ای دستمزد گرفته باشد، سکانس های بیهوده ای را در جای جای فیلم خود، به ویژه در نیمه اول فیلم قرار می دهد که نه مفهومی دارند و نه به فرم فیلم کمک می نمایند. فیلم پر از صحنه های اضافه است که با حذف آنها، با یک اثر شسته رفته تر روبرو بودیم و کش دادن موضوع فیلم به مدت زمان صد دقیقه، تبدیل به یکی از نقاط ضعف بزرگ اثر جدید برزگر شده است. در نیمه اول فیلم تماشاگر هرچه انتظار می کشد تا فیلم با شخصیت جالب و خاکستری و ضد قهرمانی که ساخته، یک موقعیت ناب خلق کند، سرخورده می شود و طلسم این موضوع حتی با وارد شدن سارا به فضای شمال کشور و نیمه دوم فیلم نیز نمی شکند.شک و تردیدی که به سارا مستولی می شود و دو گانگی که در وی به وجود می آید، به خاطر پردازش نامناسب کارگردان و تدوین بسیار بد روایت فیلم، به هیچ وجه برای تماشاگر اهمیتی ندارد. فیلم با اینکه می خواهد بیننده خود را در یک تعلیق فرو ببرد اما از عهده این کار بر نمی آید و بیشتر شبیه به یک فیلم بی سر و ته می شود که حرف هایش را خورده و با زبان ایما و اشاره هم نمی تواند آنها را درست بیان کند. ماجرای پیرمرد و پرستارش که پیش از این یک فرشته مرگ بوده، می توانست با انتخاب تیم بازیگری درست و یک تدوین بهتر، تبدیل به یک اثر قابل تحمل بشود. اصلا شاید بهتر است بگوییم که سوژه فیلم کشش یک اثر سینمایی بلند مدت را ندارد و می توانست تبدیل به یک اثر کوتاه نهایتا یک ساعته درخور و شایسته شود.پایان بندی فیلم نیز با اینکه قرار بوده یک پایان بندی موثر باشد ولی به خاطر تک تک اشتباهاتی که به آنها اشاره شد، بیشتر یک مورد مضحک از آب درآمده و سکانس پایانی فیلم، تاسف کاملی برای تماشاگر به همراه دارد؛ تاسفی ناشی از اینکه چرا چنین سوژه و فرمی اینچنین به دستان خود کارگردان و عوامل فیلم باید به باد برود تا شاهد چنین افولی باشیم.در هر حال اثری که هم اکنون برزگر ساخته و روانه جشنواره فجر ۳۸ کرده، تنها می تواند ژست و حالت مرده ای از یک فرم خاص را به نمایش در بیاورد و در نشان دادن محتوای فاخر خود به بینندگان کم می آورد. فیلم ابر بارانش گرفته روی کاغذ به مراتب اثر بهتری است تا روی پرده سینما و متاسفانه کارگردان (که خود نویسنده فیلمنامه هم بوده) نمی تواند قدرت بصری را از دل این کاغذها با تیمی که دست و پا کرده، بیرون بکشد.

کارگردان فیلم ابر بارانش گرفته

مجید برزگر:مجید برزگر در ۱۶ اسفند ۱۳۵۱ همدان به دنیا آمد. وی دارای دیپلم گرافیک، لیسانس سینما (گرایش کارگردانی) و فوق لیسانس ادبیات دراماتیک است و هم چنین فارغ التحصیل دوره یک ساله فیلمسازی انجمن سینمای جوانان همدان درسال ۱۳۶۷ است. وی تاکنون چهار فیلم بلند سینمایی را کارگردانی و بیش از ده ها فیلمِ بلندِ سینمایی و کوتاه را تهیه کنندگی کرده است.