معرفی فیلم بی نامی

خلاصه داستان فیلم بی نامی

این فیلم روایتگر داستان زن و شوهری است که سال ها پیش دانشجوی تئاتر بودند و با هم ازدواج می کنند و در یک کافی شاپ مشغول به کار می شوند، اما بر حسب اتفاق یکی از همکاران آنها گم می شود. قهرمان قصه به بهانه یافتن او به دنبال خود نیز در گذشته می گردد و سعی می کند از یک بحران خارج شود.

نکاتی درباره فیلم بی نامی

فیلم بی نامی در مکان و شاید حتی بتوان گفت زمان اشتباهی اکران شده و همین موضوع باعث شده که آنطور که باید دیده نشود. علیرضا صمدی که کارگردانی این فیلم را برعهده داشته با اکران اثر خود در سانس های عمومی سینمای کشور خطای بزرگی را مرتکب شده است. قاعدتا او باید خودش می دانسته که فیلم او برای بخشی مثل هنر و تجربه کارساز است و نه تماشاگران عادی سینما. بی نامی در محتوا و فیلمنامه نقاط ضعف بسیار بسیار زیادی دارد که در سایه برخی مسائل فنی بسیار زیبای آن گم می شوند، ولی هر مخاطبی به دنبال کسب تجربه از یک بخش فیلمسازی به سالن سینما نیامده است و به همین دلیل برای من طبیعی بود که در حین تماشای فیلم، تماشاگران سالن را ترک کنند.صمدی اولین فیلمش را خودش نوشته و کارگردانی کرده و آن را کمک بازیگرانی چون باران کوثری و حسن معجونی به تصویر کشیده است. حضور معجونی در فیلم می توانند سیگنالی باشد برای اینکه با یک اثر مرتبط با تئاتر روبرو هستیم. عاشقان صحنه نمایش معجونی را با هنرنمایی هایش بر روی سن تئاتر می شناسند و او بعد از مدتها به سینما بازگشته است (سال تولید فیلم خوک که معجونی نقش اصلی آن را بر عهده داشت و زودتر از بی نامی اکران شد به یک سال بعد از مراحل تولید بی نامی برمی گردد) بازی معجونی در فیلم بی نامی اما همانند اسم فیلم، بی هویت است و هیچ اثری از بازیگری بی نظیر او در گذشته دیده نمی شود.داستان فیلم درباره مردی به نام امیر است که در آستانه چهل سالگی خود قرار دارد و با زنی به نام ریحانه ازدواج کرده است. امیر هنرمند است و در زمینه شعر و شاعری و نویسندگی و البته تئاتر دستی بر کار دارد و ریحانه هم با اینکه رشته هنر را خوانده ولی فعلا مشغول به کافه داری است. آنها هر دو یک کافه به نام «کافه تو کافه» را راه اندازی کرده اند و تمام سرمایه و جا و هزینه ها با ریحانه است چرا که امیر آهی در بساط ندارد.پدر امیر در بستر بیماری است و او خودش از اینکه با پدر بیمارش روبرو شود واهمه دارد و برای همین از یک دوست صمیمی خود می خواهد که به جای او به پدرش رسیدگی کند. از آنسو آرمین، یکی از نیروهای شاغل در کافه که از شهرستان آمده و سه سالی هست برای آنها کارگری می کند، یک روز غیب می شود و لپ تاپ امیر را هم با خود می برد. امیر در لپ تاپ خود رازهایی پنهان دارد که از افشا شدن و برملا شدن آنها می ترسد و برای همین در به در دنبال آرمین است تا لپ تاپ را به هر قیمتی که شده از او پس بگیرد.شاید خطوط داستانی بالا به نظر شروع کننده یک داستان جذاب باشند، به خصوص آنکه فیلم امیر آغاز خوبی دارد و دقیقا از لحظه ای که آرمین آب شده رفته زیر زمین و لپ تاپ را هم با خود برده شروع می شود. این سرآغاز جذاب داستان اما با گذشت تنها چند دقیقه از فیلم رو به زوال می رود و تمام محتوا و فهوای فیلم در خدمت فاز روشنفکری فیلمساز در می آیند. فیلمساز با قرار دادن کافه هنری و افراد هنری به عنوان سوژه های مکانی و کاراکتر فیلم های خود، می توانست داستان به مراتب غنی تر و ناب تری را ارائه دهد ولی درگیر روشنفکری کاذبی شده که اوج مشکلات آن در دیالوگ نویسی هایش به چشم می خورد. کلماتی که از دهان بازیگران فیلم بیرون می آیند، سنخیتی با گفتار روزمره مردم (حتی مردمانی با روحیه هنری) ندارد و بیشتر شبیه نمایشنامه های کلاسیک است. این دیالوگ ها مصنوعی هرچقدر هم با بازی خوبی همراه باشد نمی تواند کارساز باشد.فیلمساز علاقه وافری به تئاتر داشته و در جای جای فیلم خود ادای دینی نسبت به این هنر جاودان کرده است ولی این بیش از حد وابستگی فیلم به سبک و سیاق تئاتری خود، آن را برای تماشاگران عام سینما تبدیل به اثری حوصله سر بر کرده و برای تماشاگران خاص هم چیزی جز تجربه یک سری المان ها ندارد. فیلمبرداری و قاب های تصویری که فیلمساز برای اثر خود در نظر گرفته بدیع و خلاقانه است و طراحی صحنه فیلم بسیار تحسین برانگیز است. بی نامی در حقیقت بیشتر شبیه به یک کلاس چگونه طراحی صحنه خوبی داشته باشیم هست تا یک فیلم سینمایی که داستانی برای گفتن داشته باشد.کوثری بعد از مدتها در نقشی فرو رفته که با سایر نقش آفرینی های او تفاوت دارد و از همه تفاوت ها مهم تر اینست که بالاخره در قالب کاراکتری ظاهر می شود که به سن و سال او می خورد. او اما همانطور که گفته شد به خاطر نقص در دیالوگ هایی که برایش نوشته شده، نمی تواند گلیم خودش را از آب بیرون بکشد و مانند تمام عناصر بازیگری دیگر فیلم، اسیر فضای سنگین و افسرده فیلم شده است. معجونی هم تاثیر بسزایی در ایجاد این فضا داشته و گریم و نقش خسته او، فیلم را ذره ذره به حالت سکون می رساند. هیچ اثری از فراز و فرود نه در داستان و نه در بازی این افراد دیده می شود و یک خطی بودن سیر فیلم، ضربه بدی به آن وارد کرده است.موسیقی در فیلم بی نامی تقریبا جایگاهی ندارد و چند قطعه ای که در پس زمینه شنیده می شوند، قرار است نقش موزیک زیر پوستی را در صحنه ها بازی کنند ولی از پس این ماموریت درست بر نمی آیند. آوازهایی هم که در فیلم خوانده می شود، همان حال و هوای هنری خاص خود را دارد که بدون اشکال نیست ولی به فضای فیلم می خورد. صداگذاری اما به طرز عجیبی در فیلم ضعف دارد و صحنه های شلوغ کافه و صداهای شنیده شده در این نماها، گواه این ادعاست.کافه ها و مردمان داخل این کافه ها، اعم از پشت میز دخل نشین ها تا پشت میز کافه نشین ها، سوژه های خوبی هستند که کمتر در سینما به آنها پرداخته شده است. این محافل از دیرباز زادگاه بسیاری از هنرمندان در عرصه های گوناگون بودند و امروزه سینما کمتر به آن وفاداری دارد. صمدی خواسته که در فیلم خود این بی وفایی را تا حدی جبران سازد اما آنقدر درگیر جزییات شده که بیشتر کار را خراب کرده است.فضای خاص فیلم می توانست به درد بخش سینمای هنر و تجربه بخورد و در این قسمت از سینمای کشور، موفق ظاهر شود اما اکران گسترده فیلم در سینماها شاید بتواند به فروش فیلمی که از دل سینمای مستقل بیرون آمده کمک کند، اما بدون شک عواقب چندان جالبی و واکنش های چندان خوبی در پی نخواهد داشت. فیلم بی نامی می توانست یک اثر کوتاه موفق شود که با کش آمدن داستان تو خالی اش این پتانسیل را از دست می دهد.

کارگردان فیلم بی نامی

صمدی فارغ التحصیل ادبیات نمایشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او همچنین دارای مدرک کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی از دانشگاه تربیت مدرس می باشد. وی از سال ۸۷ فعالیت خود را با ساخت مستند و تیزر برای تلویزیون آغاز کرد صمدی در سال ۹۵ موفق به ساخت اولین فیلم بلند سینمایی خود با نام بی نامی با بازی باران کوثری و حسن معجونی شد که نگاه منتقدین را به خود جلب کرد.

باران کوثری، حسن معجونی، پوریا رحیمی سام، شهروز دل افکار، مهتاب ثروتی، رضا افشار، محمود نظرعلیان، علی باقری

ساير عوامل فیلم بی نامی

نويسنده و كارگردان: عليرضا صمدى، تهيه كننده: مجيد رضابالا، مجرى طرح: مهدى نويدان فر، بازنويسى فيلمنامه: فرهاد مهندس پور، مدير فيلمبردارى: امين جعفرى، صداگذار: عليرضا علويان، موسيقى: آرمان موسى پور، تدوين: خشايار موحديان، سودابه سعيدى نيا، طراح گريم: على بهرامى فر، طراح صحنه: بهزاد آدینه طراح لباس: هما بهجتی و مشاور رسانه اى: ميثم محمدى.

مشخصات فیلم بی نامی

• ژانر :اجتماعی
• زبان : فارسی​​​​​​
• امتیاز IMDb: امتیاز6.3 از 10
  معرفی فیلم سه و نیم