معرفی فیلم بیرو

فیلم سینمایی بیرو سومین فیلم سینمایی مرتضی علی عباس میرزایی است. در ادامه مطلب توضیحات کاملی در مورد فیلم بیرو ارائه خواهدشد.

خلاصه فیلم بیرو

فیلم داستان زندگی علیرضا بیرانوند، از کودکی تا اولین قرارداد رسمی اش در فوتبال، از فراز و فرودها و سختی های بسیار تا رودررویی اش با پنالتی رونالدو. از کودکی محروم تا عشق و تلاش برای رسیدن به قله های دست نیافتنی. یک داستان از عشق و فوتبال و تلاش و موفقیت.

نقد فیلم بیرو

ساختن فیلم در برخی از ژانرها در سینمای ایران کار بسیار سختی است. سینمای ایران، سینمای محدودی است. در این سینما چیزی بنام ژانر وجود ندارد که بشود درباره اش صحبت کرد.سینمای ایران سینمای محدودی است. بسیار محدود. اکثر فیلم ها در سینمای ایران به ملودرام های اجتماعی یا کمدی های سخیف گیشه ای ختم می شوند. بنابراین صحبت از ساختن آثاری که در گونه های مختلف ژانری طبقه بندی می شوند صحبتی بیهوده است.حتی ژانرهایی که نیاز چندانی به امکانات تکنولوژیک در سینما ندارند هم در سینمای ایران چندان تحویل گرفته نمی شوند. اگر سینمای ایران انقدر محدود نبود فیلم های بیوگرافی که به زندگی چهره های مطرح و قهرمانان ملی می پردازند باید بیشتر از این ها ساخته می شد. ایران در تاریخ طولانی مدت خود قهرمانان فراوانی دارد که زندگی این قهرمانان می تواند دست مایه خوبی برای ساخت فیلم های بیوگرافی باشد.

این موضوع درباره قهرمانان ورزشی ایرانی هم صدق می کند. تاریخ ورزش ایران پر است از چهره هایی که می توان به زندگی آن ها پرداخت و از دل زندگی آن ها درام های بیوگرافی بی نظیری بیرون کشید. بهرام توکلی با تکیه بر زندگی جهان پهلوان تختی فیلم خوش ساختی ساخت که مورد توجه تماشاگران قرار گرفت. در واقع تختی توکلی فتح بابی شد تا دیگر کارگردانان ایرانی هم به ساخت درام های بیوگرافی بر مبنای زندگی ورزشکاران فکر کنند. نتیجه این فکر کردن بیرو مرتضی علی عباس میرزایی است.

فیلم های قبلی علی عباس میرزایی نه فیلم های خوبی بودند و نه در گیشه توفیق چندانی داشتند. به نظر می رسد بیرو تلاش این کارگردان برای بازگشت به سینمای بدنه و ساخت فیلمی است که بتواند مخاطب عام سینمای ایران را هم با خود همراه کند. اگر بیرو بتواند در گیشه موفقیت خوبی کسب کند می توان اُمیدوار بود که فیلم های بیشتری در این زمینه ساخته شود. بزرگترین مشکل فیلم بیرو این است که قهرمانش فراگیر نیست و همین فراگیر نبودن باعث خواهد شد که فیلم نتواند نظر تمام مردم ایران را جلب کند. فیلم های سینمایی این ژانر درباره چهره هایی ساخته می شود که برای تمام مردم یک کشور از جایگاه ویژه ای برخوردار است. اما بیرانوند بیشتر از این که یک چهره ملی باشد، یک چهره رنگی است. بنابراین نمی توان او را یک قهرمان ملی دانست که لازم باشد درباره اش یک فیلم سینمایی ساخته شود. فکر کنید که یک کارگردان بخواهد درباره وُریا غفوری یا فرهاد مجیدی فیلم بسازد آیا هواداران رقیب آن ها را به عنوان چهره ملی خواهند پذیرفت؟ قطعاً خیر. بنابراین فیلم علی عباس میرزایی در همان گام اول یعنی انتخاب سوژه به خطا می رود.

مشکل دوم بیرو ساختار ابتدایی آن است که تماشاگر را به هنگام تماشا پس می زند. علی رغم تمام تلاشی که علی عباس میرزایی انجام داده است فیلم در قیاس با نمونه های سطح اول خارجی در مرتبه بسیار پایین تری قرار می گیرد. به شکلی که بعد از گذشتن دقایقی از فیلم تماشاگر نمی تواند با سوژه و قهرمان فیلم ارتباط برقرار کند و همین موضوع باعث می شود که فیلم به مرتبه یک اثر سطح پایین نزول کند. صحنه های فوتبالی فیلم هم بیشتر از آن که رئالیستی از کار در بیاید، فانتزی و کارتونی از کار درآمده و همین موضوع در نهایت باعث می شود منطق روایی بیرو هم زیر سوال برود. جسارت علی عباس میرزایی برای ساختن فیلمی در این ژانر قابل تحسین است، اما مشکل اصلی این جا است که این جسارت در نهایت تبدیل به یک اتفاق خوب نشده است. اتفاقی که بتوان از آن به عنوان یک دستاورد بزرگ در سینمای ایران یاد کرد.

شاید منصفانه نباشد که بیرو را با نمونه های خوب خارجی قیاس کنیم. اما فیلم بدون مقایسه با نمونه های خارجی هم فیلم خوبی نیست. علی عباس میرزایی حساب ویژه ای بر روی بیرو باز کرده تا این فیلم در گیشه بتواند نیازهای او را به عنوان یک کارگردان پول ساز تامین کند. بیرو یک شروع است. یک آغاز. آغازی برای ساختن فیلم هایی که در سینمای ایران نمونه های بسیار اندکی دارند.علی عباس میرزایی اگر می توانست فیلم بهتری بسازد شاید بیرو می توانست بدل به موجی فراگیر شود که سینمای ایران را چند گام به پیش ببرد. اما در شکل فعلی بسیار بعید است که بیرو بتواند دستاوردی برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد. ساختن فیلم های متنوع از نیازهای سینمای ایران است. فیلم هایی که بتواند همه مخاطبین سینمای ایران از طیف های مختلف را پوشش دهد. بیرو و فیلم هایی از این دست با این که بسیار ضعیف هستند می توانند چراغ راهی برای سینمای ایران باشد که تنوع را برای سینمای ایران به ارمغان بیاورد.

کارگردان فیلم بیرو

مرتضی علی عباس میرزایی: مرتضی علی عباس میرزاییمتولد هفده تیرماه سال ۱۳۶۱ در شمیران از توابع تهران می باشد. او پس از گذراندن مقطع متوسطه در رشته ریاضی و فیزیک به دانشگاه رفت و در رشته کارگردانی سینما در دانشگاه سوره مشغول به تحصیل شد. وی پیش از این و در سن چهارده سالگی با کسب مدرک کارگردانی از انجمن سینمای جوانان ایران به ساخت فیلم کوتاه پرداخت. وی برای فیلم انزوا در جشنواره جهانی سالنتو ایتالیا موفق به دریافت جایزهٔ بهترین کارگردانی شد. وی برای فیلم خون خدا در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر موفق به دریافت تندیس تجلی اراده ملی شد.