معرفی فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین

خلاصه داستان فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین

صدی و یدی، کارگران پمپ بنزینی قدیمی اند که به علت عوض شدن مسیر جاده اصلی، چندی است که متروک مانده. «یدی» که دل در گرو دختری در شهر مجاور دارد، در قبال پرداخت مبلغی به عباس اسماعیلی، پستچی ساده دل منطقه، نامه های عاشقانه اش را به عشق نادیده اش می رساند و منتظر ورود صاحبان پمپ بنزین و دریافت طلب های معوقه کارش است تا بتواند زندگی مشترکش را آغاز کند، غافل از اینکه پستچی، دلباخته دختر است.

نکاتی درباره فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین

سامان سالور فیلم ساز جوان، خوش ذوق و با اندیشه ای است که در اکثر آثار خود با نگاهی آرتیستی توانسته است مفاهیم زندگی را چالش کشیده و آن ها را به گونه ای زیبا تصویر کند.فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین بازتابی است از واقعیت پنهان زندگی بشر در عصر حاضر، ما در این فیلم شاهد افرادی هستیم که به گونه ای تلفات زندگی مدرن امروزی بوده و در حاشیه ای از جامعه ساکن شده اند و این در حاشیه بودن هرچند تلخ و دردناک است اما برای آن ها راه گریزی از آن نیست و تمام آنچه می توانند برای زندگی خود انجام دهند دل خوش بودن به واقعیت های ساختگی است، شخصیت های فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین در نوعی جهل آگاهانه به سر می برند و این جهل جهان دروغینی است که برای خودساخته اند و زمانی که تهی بودن این جهان بر آن ها آشکار می گردد از هم فرومی پاشند.سالور باظرافتی تحسین برانگیز جهان فیلم خود را خلق کرده است و از دل آن مفاهیم موردنظرش را بیان می کند، در فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین جامعه ی خلق شده سرشار از استعاره و کنایه هست، شخصیت های فیلم سالور همگی دارای گذشته ای نسبت خوشبخت بوده اند که به مرورزمان براثر جبر جغرافیایی اکنون به کناری گذارده شده اند درجایی که (یدی) به گذشته ی کسب وکارشان و جاده ی قدیم سخن می گوید به وضوح می توان تأثیر پیشرفت و روند مدرنیزاسیون را در به وجود آمدن شرایط کنونی آن ها دید درواقع شخصیت های فیلم آدم هایی هستند که در جامعه ی امروز جایی ندارند پس مجبورند دل خوش به آنکه برای کاری گمارده شده اند در وضعیت اسفبار خود بمانند.سالور در فیلم خود هیچ گاه عامل بیرونی به وجود آورنده ی شرایط آدم هایش را نشان نمی دهد اما به خوبی آن ها را قابل لمس می کند، زمانی که می بینیم صدی و یدی مدت هاست منتظر آمدن رئیس هایشان هستند تا به مأموریت پوچ آن ها پایان دهند، کارگردان به خوبی توانسته است آن آدم ها نادیدنی را برای مخاطب خود ترسیم کند، کسانی که نهایت توجهشان به زیردستان خود فرستادن ماکتی تبلیغاتی هست که این بخشش هم از سر نبود طالب برای ماکت بوده، به عبارت دیگر محلی که صدی و یدی به پاسداری از آن مشغول اند جایی نیست جز محل تل انبار پس مانده های نخواستنی، از سوی دیگر کارگردان به خوبی توانسته است روابط درونی آدم های این جامعه را ترسیم کند، آدم هایی که از دورافتاده شدن توسط صاحبان قدرت رنج می برند اما به جای آنکه در برابر این تحقیر بایستند از آن می ترسند و تمامی عقده های خود را به روی یکدیگر خالی می کنند، این آدم های به دور انداخته شده هیچ گاه به دنبال مسبب اصلی وضعیت خود نمی گردند و به جای آن یکدیگر را تحت فشار و سوءاستفاده قرار می دهند و این مسئله حاصل جهل تاریخی این طبقه می باشد که سالور به خوبی آن را در روابط نامه رسان با پدر و برادرش نمایان کرده است، پدر خانواده براثر جهل خود نسل های بعدی اش را تحت تأثیر قرار داده است و نتیجه ی این تأثیر چیزی نیست جز برادر عقب افتاده ای که تنها دل خوشی اش جمع کردن عکس بازیگران زن است که این چیزی نیست جز واقعیت عریان جامعه ی امروز ما.یکی از وجوه مثبت فیلم شاعرانگی و نمادپردازی های موفق آن هست، سالور جغرافیای خلق اثر خود را طبیعتی وحشی و خشن قرار داده است که این مسئله در کنار خلق رابطه ی شخصیت ها با طبیعت و شیوه ی رفتارهای انسانی شخصیت ها مانند دل باختن به زنی مرده، دزدی برای به دست آوردن قلب معشوقه و... فیلم را به سمت وسوی شاعرانه شدن برده است، از طرف دیگر استفاده از نمادهایی مانند مرگ به عنوان عنصر حاکم بر فضای کار، آینه به عنوان نمادی از حقیقی نبودن زندگی آدم ها، ابزارهای صنعتی فرسوده به عنوان حاکمیت جعلی مدرنیسم بر زندگی آدم ها فیلم سالور را تبدیل به اثری شاعرانه و سرشار از کنایه نموده است.یکی از مسائل بسیار مهم فیلم مرگ معنویت در زندگی انسان کنونی است، در فیلم ما چندین بار شاهد نام بردن از امام زاده ای هستیم که هیچ گاه آن را نمی بینیم و تنها مستمسکی است برای توجیه و هیچ گاه شخصیت ها به سوی آن نمی روند چراکه به نظر می آید از آن قطع امید کرده اند همچنین در پایان فیلم ما شاهد آن هستیم که صدی در اوج فروپاشی خدای خود را صدا می زند اما به شنیدن پاسخ ایمان ندارد و به همین خاطر محل پنهان زن مرده را برملا می کند درحالی که اگر به آنچه از خدایش می خواهد ایمان داشت منتظر وقوع برف می ماند همان طور که اگر یدی و نامه رسان به امام زاده اعتقاد داشتند شاید برادر عقب افتاده شفا می یافت.فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین در حقیقت تراژدی طبقه ای از انسان های جامعه مدرن است که به حاشیه رفته و خود را دل خوش به مسائلی کرده اند که هیچ گاه برایش نمود حقیقی نمی یابند، طبقه ای که با جهل خود به دنبال مفهوم واقعی زندگی نمی رود و آنچه برایش ارزش دارد چیزی جز تصویری از خوشبختی نیست، این انسان به خاطر ترس از دست دادن وابستگی هایی که به راستی بی ارزش است خود را از قید بندگی رها نکرده و به دنبال سرنوشت نمی رود.

کارگردان فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین

سامان سالور متولد سال ۱۳۵۵در شهربروجرد، کارگردان و فیلمنامه نویس ایرانی است. او فارغ التحصیل رشته کارگردانی سینما از دانشگاه سوره است.نخستین فیلم بلند او ساکنین سرزمین سکوت برنده جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره بین المللی فیلم صوفیه شد.او با فیلم ترانه تنهایی تهران به عنوان تنها نماینده سینمای ایران در بخش ۱۵ روز با کارگردانان به جشنواره فیلم کن ۲۰۰۸ راه پیدا یافت.فیلم های سینمایی تمشک، سیزده 59 و آمین خواهیم گفت از دیگر ساخته های سالور هستند.

بازیگران فیلم چند کیلو خرما برای مراسم تدفین

• ژانر :درام
• زبان : فارسی​​​​​​
• امتیاز IMDb: امتیاز 6.5 از 10
  معرفی فیلم رسم عاشق کشی