خلاصه فیلم هیس دختر ها فریاد نمیزنند
شیرین هشت ساله، مورد آزار جنسی مردی از نزدیکان قرار می گیرد. آنچه این زخم را عمیق تر می کند و واقعه را به فاجعه ختم می سازد، این است که دخترک هیچ کس را نمی یابد تا دردش را با او در میان بگذارد و حرفش را باور کنند.شیرین در بزرگسالی بعد از دو نامزدی ناموفق حالا واقعاً عاشق شده اما وقتی می خواست با او ازدواج کند مردی را می بیند که می خواهد به دختر کوچکی تجاوز کند که شیرین دختر کوچک را فراری می دهد و…
نقد فیلم هیس دختر ها فریاد نمیزنند
پوران درخشنده و همکار فیلم نامه نویسش، آدم هایی را وارد داستانشان کرده اند که صرفاً در جهت رساندن پیام فیلم عمل می کنند و به شکل منفرد، شخصیت هایی نیستند که عمق داشته باشند. مثلاً دقت کنید به شخصیت حاج منزلتی که نقشش صرفاً به این محدود شده که به خاطر جایگاهش، اجازه ندهد بقیه بفهمند که چه به سرِ دخترش آمده. خانم درخشنده چنین آدمی را در داستان کاشته تا به پیام اصلی خود، یعنی « سکوت خانواده ها به خاطر ترس از بی آبرویی حتی به قیمت کشتن روان و روح دخترانشان » صحه بگذارد بدون اینکه دقتی در پرداخت دراماتیک این شخصیت و ارتباطش با تار و پود داستانی شده باشد. این شعارگونگی، به قسمت های دیگری از داستان هم سرایت کرده است و اصولاً پرداختن به یک آسیب اجتماعی تا سر حد شعارزدگی یکی از آن مشکلاتی ست که سینمای خانم درخشنده همیشه از آن رنج می برده است. مثالی دیگر: خانم وکیل و نامزد شیرین، برادر مقتول را پیدا کرده اند و در آخرین لحظاتی که شیرین به پای چوبه ی دار می رود، آن ها تلاش می کنند برادر را راضی کنند شهادت بدهد. اما برادر مقتول که معتادی مافنگی است، دست به کارِ تزریق مواد می شود و «از قضا» همان لحظه هم اُوردوز می کند تا لحظات پایانی، بی ارتباط با کلیت فیلم، بی دلیل، هیجان انگیز شود. صحنه ی تزریق مواد مخدر، در میانه ی چنین اثری، آنقدر توی ذوق می زند که حرف من مبنی بر پیشی گرفتنِ پیامِ اجتماعی از ظرافت هنری در سینمای خانم درخشنده را اثبات می کند.
یا مثالی دیگر: به یاد صحنه ی سخنرانی خانم وکیل در دادگاه بیفتید که رو به دوربین به شکلی کاملاً مستقیم درباره ی مشکلات زنان دادِ سخن می دهد که گرچه شاید در وهله ی اول به این توجیه که رو به دادگاه و جهت دفاع از موکلش این حرف ها را می زند، باورپذیر جلوه کند اما در کلیت فیلم، این سخنرانی همچنان شعاری به نظر می رسد. حتی می توان به نقش بازپرس ( شهاب حسینی ) اشاره کرد که معلوم نیست دقیقاً در داستان چه می کند. نویسندگان خواسته اند با صحبت های محبت آمیزِ تلفنیِ او با دخترش در میانه ی رسیدگی به پرونده ی شیرین و همچنین جلوتر، با ورودی کوتاه به خانه اش و یا در انتها با شنیدن درددلش با مأمور اجرای حکم درباره ی خستگی از کار و ابراز دلزدگی، با این جزئیات نه چندان عمیق، برایش شخصیت بسازند. بهرحال از آنجایی که بازیگر مهمی نقش این بازپرس را بازی کرده، بیننده انتظار دارد، چیز بیشتری از او ببیند و وقتی نمی بیند و در حد یک تیپ بی کارکرد باقی می ماند، به طور طبیعی اذیت می شود. اما مشکل بزرگ دیگرِ فیلم طی نشدن یک روند منطقی و قابل باور در مواجه با مشکل روانی شیرین است؛ او که در بچگی مورد تعرض قرار گرفته و آثار روحی و روانی این ماجرا، در دوران بزرگسالی هم رهایش نمی کند، در فلش بک هایی که می بینیم، رفتار چندان موجهی از او سر نمی زند: چرا او دقیقاً فقط در لحظات خواستگاری دچار چنین توهماتی می شود؟ اصلاً او که از مردان تنفر پیدا کرده تا حدی که خواستگار دومش را همدستِ مرد متجاوز تصور می کند، چرا هر بار تصمیم می گیرد با کسی ازدواج کند؟ می خواهم بگویم فیلم نامه نویسان در نشان دادن مشکلات روحی روانی شیرین چندان موفق عمل نکرده اند و ماجرا همچنان رنگ و بویی غلوشده به خود گرفته است. متآسفانه این غلوشدگی حتی در خیلی از لحظات دیگر هم که کمتر به داستان اصلی مرتبط است، ورود کرده. نگاه کنید به صحنه های اول و جایی که نامزد شیرین بعد از پی بردن به واقعیت زندگیِ او، طی صحنه هایی که به سریال های نازل تلویزیونی پهلو می زند، در حال قدم زدن در خیابان می بینیمش که قرار است مثلاً نشان از آشفتگی اش باشد یا در اتاقش، عکس بزرگ شیرین را پاره می کند و با او حرف می زند!
اما با تمام این اوصاف، فکر می کنم این فیلم یکی از بهترین و کاملترین فیلم های خانم درخشنده است. فیلمی تلخ و تأثیرگذار که با بازی بی نظیر طناز طباطبائی، حسابی مخاطب را رنج خواهد داد. داستانِ بسیار حساس فیلم جذابیت لازم را برای کشاندن مخاطب دارد هر چند که در انتها و صحنه های دادگاه، کمی از قدرت ابتدایی اثر کم می شود. سکانس هایی که مرد متجاوز کم کم خودش را به دختر نزدیک می کند تا در نهایت عمل شنیعش را انجام دهد، بسیار خفقان آور ساخته شده اند و حسابی یقه ی مخاطب را می چسبند. اینکه خانم درخشنده خودشان را مقید می دانند تا چنین حرف های لازمی را بزنند که آگاهی مخاطب را نسبت به برخی مسائل حساس در جامعه بالا ببرند، بهرحال عمل شریفی ست که جای احترام دارد.
کار گردان فیلم هیس دختر ها فریاد نمی زنند
- پوران درخشنده : پوران درخشنده (زاده ۷ فروردین ۱۳۳۰) کارگردان، فیلم نامه نویس و تهیه کننده اهل ایران است. وی فارغ التحصیل سینما با گرایش کارگردانی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما و دارای لوح افتخار درجه یک هنری معادل دکتری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران است.
بازیگران فیلم هیس دختر ها فریاد نمی زنند
- طناز طباطبایی
- شهاب حسینی
- مریلا زارعی
- امیر آقایی
- بابک حمیدیان
- جمشید هاشم پور
- نیما صفایی
- فرهاد آئیش
- ستاره اسکندری
- هادی مرزبان
- مائده طهماسبی
- شیرین بینا
- محبوبه بیات
- مجید مشیری
- اسماعیل سلطانیان
- رضا توکلی
- مهدی ماهانی
- سارا بهارلو
- غزل ذوالفقاری
- امیر دژاکام
- لاله مرزبان
عوامل و بازیگران فیلم هیس! دخترها فریاد نمی زنند
هیس! دخترها فریاد نمی زنند فیلمی است که در ژانر درام توسط پوران درخشنده ساخته شده است. درخشنده فارغ التحصیل سینما با گرایش کارگردانی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما و دارای لوح افتخار درجه یک هنری معادل دکتری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران است. هیس! دخترها فریاد نمی زنند در کنار فیلم هایی همچون پرنده کوچک خوشبختی، شمعی در باد و بچه های ابدی از جمله بهترین فیلم های ساخته شده توسط درخشنده است. درخشنده در خصوص این فیلم می گوید:
جرقه این فیلم در سال ۸۰ زده شد و یک دفترچه پنجاه برگ به دستم رسید که خاطرات یک شهروند کردستانی در آن نوشته شده بود اما من در آن زمان به قدری تحت تاثیر نوشته ها قرار گرفتم که توانایی ساخت آن را نداشتم و در سال ۸۶ گونه دیگری در راستای این قصه برایم اتفاق افتاد که خود را مجاب ساخت فیلمی با این روایت کردم! برای شخصیت اول زن فیلم از هفتصد نفر تست گرفتم و در نهایت طناز را انتخاب کردم. برای تولید این فیلم با احتیاط از تمامی خط قرمزها عبور کردم تا موفق به دریافت پروانه ساخت شوم. این موضوع معضل تمامی کشورها است و ما باید در جهت انتشار آن خانواده ها را آگاه کنیم.
تیزر فیلم هیس دختر ها فریاد نمی زنند
مشخصات فیلم هیس دختر ها فریاد نمی زنند
- ژانر (موضوع) : اجتماعی
- زبان : فارسی
- امتیاز:10/6.9 imdb
- سال انتشار : 1391
- محصول کشور: ایران
معرفی فیلم آنجا همان ساعت
