معرفی فیلم خط فرضی

پنجشنبه، 23 تیر 1401 زمان مطالعه 7 دقیقه

در این مطلب به معرفی و بررسی کامل فیلم خط فرضی می پردازیم.

خلاصه فیلم خط فرضی

فیلم “خط فرضی” روایتگر جوانی است که درگیر ماجراهایی ناخواسته می شوند. “سارا” به همراه همسرش “حامد” و دختر خردسالشان به یک عروسی در شمال ایران دعوت شده اند، اما حامد به دلیل مشکلات کاری نمی تواند به این سفر برود و این سرآغاز اتفاقی است که زندگی سارا را دگرگون می کند.

نقد فیلم خط فرضی

فیلم خط فرضی یک اثر فمنیسمی سیاه است که درباره زنان در جامعه ایران صحبت می کند. از ترس هایی که دارند و خانواده هایی که مثل اجل معلق بالای سر آنها هستند و برای آنها تصمیم گیرنده هستند. از دختری دبیرستانی که رابطه نامشروعش باعث بارداری اش شده و از ترس پدرش به خانه نمی رود تا زنی که باید از شوهرش اجازه بگیرد به یک عروسی خانوادگی با پدر مادرش برود یا نرود. اما آیا «خط فرضی» با بیان کردن این معضل ها، تاثیرگذاری هم دارد؟ با نقد فیلم خط فرضی همراه ویجیاتو باشید.همیشه با عبارت «سینمای سیاه» مشکل داشتم و از به کار بردن آن برای یک اثر سینمایی اجتناب می کردم. باور داشتم و دارم که فیلم های با برچسب سینمای سیاه از یک واقعیت حرف می زنند و نباید این واقعیت را کتمان شد. فیلم خط فرضی هم دقیقا به همین منوال است و کسی منکر حرف هایی که در فیلم زده می شود نیست و مشکل از آنجایی آغاز می شود که این شعارها و حرف ها در بی منطق ترین خط روایی داستانی برای تماشاگر به تصویر کشیده می شود.سارا زنی است معلم که با همسر کارمند خود زندگی می کند. همسر سارا مردی است اهل کار و زندگی اش بیشتر از آنکه وقف همسر و فرزندش باشد، وقف کارش است. او دائما با روسای خود در ارتباط است و کارش از همه چیز برایش مهم تر است. سارا اما روحیه دیگری دارد ولی بالاجبار با رفتار شوهرش کنار آمده است.

روزی که قرار است آنها به عروسی اقوام نزدیک سارا بروند، همسر سارا با رفتن شان مخالفت می کند و خودش نیز به یک ماموریت کاری می رود. سارا اما یواشکی با بچه اش به این سفر می روند و حوادثی که در این سفر پیش می آیند باعث می شود که زندگی سارا در معرض نابودی قرار بگیرد.فیلم صمدی از همان دقایق اول کارت هایش را برای تماشاگران رو می کند و عملا هیچ رودستی نمی تواند به مخاطب بزند. پیچش های داستانی که در فیلم به وجود می آیند دو حالت دارند: یا کاملا قابل حدس هستند (مثل بلایی که سر این خانواده می آید و یا بخش پایانی فیلم) و یا کاملا غیرمنطقی (مثل رفتاری که سارا از خود بعد از حادثه پیش آمده بروز می دهد و کارهای عجیب و غریبی که می کند). در واقع سیگنال هایی که در سکانس های ابتدایی فیلم به مخاطب داده می شود آنقدر صحنه شوک برانگیز فیلم را لوث می کند که کمترین تاثیر را روی تماشاگر می گذارد.رابطه سارا و همسرش هر چیزی هست به جز یک رابطه همسرانه. این مهم از قصد توسط فیلمساز به وجود آمده اما مشکلی که ایجاد کرده اینست که هیچ ارتباطی بین این دو نفر مشاهده نمی شود و عدم وجود یک شیمی خوب بین این دو شخصیت اصلی، باعث شده که کشمکش آنها نیز برایمان بی اهمیت جلوه کند.

فیلم خط فرضی کلیشه ای آغاز می شود و در سکانس به سکانس که پیش می رود نخ نما تر می شود. یک سوم ابتدایی کاملا قابل حدس است و وقتی فیلم به بزنگاه خود می رسد، از منطق فرو می پاشد و یک سوم میانی فیلم نیز به همین شکل پیش می رود. در آخر به یک سوم پایانی می رسیم که به زور سیاه نمایی می کند و بدترین پایانی است که می خواهد مثلا «ناراحت کننده» باشد و به تماشاگر تلنگر بزند.فیلم خط فرضی می خواهد از زنان و ترس هایشان بگوید و اینکه آنها زیر سایه مردانشان گم می شوند صحبت کند. از مادری صحبت می کند که با وجود غم های فراوان مجبور است جواب پس بدهد و کسی حال او را نمی پرسد. فیلم حرف های قشنگ زیادی برای گفتن دارد اما سیاه ترین شکل ممکن را برای ادای این صحبت ها انتخاب کرده است. این تصمیم فیلمساز کمی قدیمی و کلیشه ای به نظر می رسد و با فرض قبول کردن این کلیشه، فیلمساز به جای آنکه گام های درستی بردارد و داستانش را درست روایت کند؛ دست به دامن بازیگرانی می شود که تقریبا هیچ کدام بازی خوبی از خود ارائه نمی کنند.سحر دولتشاهی از بازیگران خوب کشورمان است اما در خط فرضی نمی تواند آن بازیگر همیشگی باشد. کاراکتری که او بازی می کند عملا هیچ عمقی ندارد و حتی نمی توان با غم او همکلام شد. سکوت های این شخصیت که قرار است مانند یک برچسب ضربدری روی دهان نشانه یک نوع اعتراض باشد، بیشتر از آنکه لحن اعتراض به خود بگیرد؛ روی اعصاب است. فیلم می توانست به درام دادگاهی فوق العاده تبدیل شود اما تصمیم گرفته از دادگاه به عنوان لوکیشنی عبث و بیهوده استفاده کند که در آن یک سری دیالوگ بی سر و ته شنیده می شود.

بازیگران فرعی اما می توانند گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند و هرچند حضور بسیار کوتاهی در فیلم دارند اما جزو معدود لحظات ناب فیلم را همین سکانس ها تشکیل می دهد. حسن پورشیرازی و آزیتا حاجیان دو ستاره فرعی فیلم هستند و تنها بازیگرانی در فیلم به شمار می روند که می توان برای کارشان به آنها تحسین گفت.فیلم خط فرضی به اصطلاح از آن دسته فیلم هایی است که در جشنواره های بین المللی مورد پسند قرار می گیرد؛ فیلمی که احتمالا رسانه های اصولگرا و تندرو را آتشی کند و غر بزنند که چرا یک اثر سیاه اجتماعی که اوضاع و احوال زنان ایران را اینچنین بد نشان می دهد در جشنواره های خارجی راه می رود و جایزه هم می گیرد (این فیلم در چندین جشنواره جهانی توانسته رتبه های خوبی کسب کند.)نگرانی و دغدغه این افراد اصلا مهم نیست و نمی خواهم پا به پای آنها پیش بروم چرا که هم عقیده شان نیستم. خط فرضی حرف درستی را می زند و زنان ایران را در بند و اسارت نگاه مردسالارانه نشان می دهد؛ اما شعار دادن هم هنر خودش را می خواهد. نمی شود در میدانی ایستاد و بیخود و بی جهت و بدون هیچ هدفی شعار داد چرا که قطعا این نوع اعتراض سرکوب خواهد شد و صرفا ثبت یک عکس از آن جذاب است. فیلم خط فرضی هم همین رویه اعتراض را دارد، شاید تنها یک عکس و قاب تصویر از آن به یاد ماندنی باشد و سوژه اش جالب، وگرنه خود فیلم نمی تواند راهی از پیش ببرد. فیلم بیشتر از آنکه یک ارزش سینمایی داشته باشد، یک ارزش اجتماعی دارد و داستانی غم انگیز از زن ایرانی است اما کاش همین داستان هم در حد پاورقی مجله روزهای زندگی باقی نمی ماند و تبحر در روایت آن بیشتر به کار می رفت.

کارگردان فیلم خط فرضی

فرنوش صمدی : فرنوش صمدی متولد 1362 در اصفهان کارگردان و نویسنده ایرانی ساکن ایتالیا می باشد. وی فارغ التحصیل آکادمی هنرهای زیبای “رم” است. او در ایران در رشته معماری به تحصیل می پرداخت و کار می کرد.

بازیگران فیلم خط فرضی

سحر دولتشاهی، پژمان جمشیدی، حسن پورشیرازی، آزیتا حاجیان، امیررضا رنجبران، صدف عسگری، محمد حیدری، نوید بانی، نوا نعمتی، کتایون سالکی، دره هلالات، مانیکا درخشنده، رویا سلیمی، هادی افتخارزاده، صفورا کاظم پور، آیدین شفایی، البرز آیینی، میلاد شیبانی، عارف برهمن، حامد توکلی، سروین ضابطیان، پردیس شیروانی، رامتین مویدپور، عرفان افشاری پور و آیلین جاهد بازیگران این فیلم سینمایی هستند.

سایر عوامل فیلم خط فرضی

نویسنده و کارگردان: فرنوش صمدی، تهیه کننده : علی مصفا ، مشاور کارگردان : مانی حقیقی ، سرمایه گذار : درسای شفیعی ، جانشین تهیه کننده و مجری طرح : ماهان حیدری ، مدیر فیلمبرداری : مسعود سلامی ، تدوینگر : میثم مولایی ، صداگذار : امیرحسین قاسمی ، آهنگساز : پیمان یزدانیان ، صدابردار : امیر نوبخت ، طراح گریم : مهرداد میرکیانی ، طراح صحنه : سیامک کاری نژاد ، طراح لباس : سارا خالدی ، مدیر تولید : جواد راهزانی ، برنامه ریز و دستیار اول کارگردان : چاوش هنرآموز ، جانشین تولید : سعید مسرور ، عکاس : حبیب مجیدی ، منشی صحنه : غزل رشیدی ، برنامه ریز بخش شمال : آرش نعیمیان ، مدیر رسانه : علی پاکزاد ، مدیر تبلیغات مجازی : محمد حیدری و طراحی پوستر : سیاوش تصاعدیان.