معرفی فیلم ماهان

در ادامه مطلب توضیحات کاملی در مورد فیلم ماهان ارائه خواهد شد.

خلاصه فیلم ماهان

«ماهان» روایت زندگی یک بازیگر تئاتر است که پس از مدت ها می تواند نقش اصلی یک نمایش را روی صحنه ایفا کند، اما بیماری سرطان مسیر زندگی او را دستخوش تغییرات جدی قرار می دهد.

نقد فیلم ماهان

بازیگران فیلم ماهان شامل تعدادی بازیگران تازه نفش البته در سینما می شوند که نام وحید رحیمیان در بین تیم بازیگری چشمک می زند. وحید رحیمیان را شاید از خنداننده شو خنداونه به یاد داشته باشید. بازی او به عنوان یک نقش مکمل، بازی قابل قبول و مفرحی است اما اصلا انتظار یک بازی درخور پرده نقره ای سینما نداشته باشید.بازی بازیگران بدون استثنا همگی به مخاطب حال و هوای تئاتر را القا می کنند. فریاد های بدون ریتم و یکنواخت بازیگران دو نقش اصلی یعنی امیررضا نظری و نگار جوکار، در بعضی سکانس ها باعث شد تا لحظاتی حس کنم مقابل صحنه تئاتر قرار دارم.نه تنها لحن صحبت و بلندی صدا، بلکه نوع دیالوگ نویسی اغراق آمیز هم محیط تئاتر را به یاد مخاطب می آورد.جالب این است که امیررضا نظری، بازیگر نقش ماهان چندین سال سابقه کار در تئاتر را داشته و فیلم ماهان اولین تجربه سینمایی او است. انگار مستقیم او را از صحنه تئاتر، مقابل دوربین فیلمبرداری بردند و نتوانسته تفاوت بین بازی در تئاتر و بازی در سینما را درک کند. البته این وظیفه کارگردان است تا فیلمنامه را از تم تئاتری خارج کند و بازیگران را توجیه کند.نگار جوکار بازیگر نقشِ آفرین، نیز کارش را از تئاتر شروع کرده و مدل بازی او نیز نشان دهنده مهارت بازیگری او در تئاتر است. البته او سابقه بازی در فیلم سینمایی و مجموعه های تلویزیونی را داشته.

ساختار فیلم و پیوند بین سکانس ها تا اواسط آن بی منطق است. گویا کارگردان عجله داشته تا خیلی سریع روند فیلم را جلو ببرد و احتمالا با خود فکر کرده مخاطب نیاز دارد تا سریع به یکسری سکانس های مفرح برسد.از طرفی خود روایت و داستان هم به این بی منطقی در ساختار اضافه می کند. شخصیت اصلی یعنی ماهان، سرطان بدی دارد ولی در طول فیلم تنها دوبار از حال می رود و هیچ علائم دیگری نشان نمی دهد. طوری که در اواخر فیلم مخاطب یادش می رود شخصیت اصلی سرطان دارد.البته شاید این بی منطقی به خاطر درونمایه امید بخشش است. شاید فیلم خواسته مخاطب بداند که اگر شخصیت امید را انتخاب کند، حتی سرطانش هم یادش می رود.ساختار فیلم از یک مرحله به بعد تازه جان می گیرد و مخاطب را با وجود تمام نقص های فیلم، پای سکانس هایی با محیط زیبا و درونمایه امیدبخش می نشاند. کارگردان پرده اول فیلم را به صورت سرسری رد کرد تا به نقطه عطف اول فیلم برسد و حرفش را سریع بزند و برود.

وقتی وارد پرده دوم فیلم می شوید، گویا همه چیز دست به دست هم می دهد تا روزنه های فیلم با کاردک بَتونه پر شود و مخاطب خودش را از اینکه به دیدن این فیلم آمده تحسین کند.نمایش برخی از محیط های جذاب و مقدس و نما هایی از طبیعت های بکر ایران، از عناصری بود که نقص های بازیگری و ساختار را قابل تحمل می کرد. نشان دادن محیط هایی از کلیسا، معبد زرتشتی و مسجد در فیلم، زیبا و هنری بود اما ساختار قرار گیری این سکانس ها کنار هم به درونمایه ضربه می زند و حرف فیلم به درستی منتقل نمی شود.کشمکش ها و جر و بحث های زن و شوهری در طول فیلم در جاهایی واقعا کارساز عمل می کند اما در بعضی جاها باز به صحنه تئاتر بدل می شود و بازی های اغراق آمیزی را شاهد می شویم. اما به طور کلی، پرداختن به رابطه این زن و شوهر، از عواملی بود که فیلم را سرپا نگه می داشت و از فرو ریختنش جلوگیری می کرد.پایان بندی فیلم به جای آنکه از تصویر سازی و بازیگری برای انتقال گره گشایی استفاده کند، با تنبلی عجیبی با نریشن نقش ماهان سرهم بندی می شود. هر چند این نریشن کیفیت خوبی داشت و درونمایه را منتقل می کرد؛ اما بازهم این نوع پایان بندی مناسب تئاتر است نه سینما.

درونمایه فیلم، ستون اصلی ساختمان فیلم است و با سختی نمی گذارد ساختار فیلم فرو ریخته شود. ارزش روایی درونمایه بسیار زیاد است؛ اما در مقابل، زیاد هم گفته شده و چیز جدیدی نیست.اگر قرار باشد روزی فیلمسازی به این درونمایه که بار ها در طول تاریخ سینما بیان شده بپردازد، باید کار متفاوتی بکند و از کلیشه فاصله بگیرد.اما مشکل درونمایه کلیشه بودن آن نیست؛ درونمایه به خودی خود ارزشمند است و مستقیم و بدون دردسر به مخاطب گفته می شود، اما متاسفانه ساختار فیلم به این درونمایه ارزشمند صدمه می زند.امید، عنصر اصلی درونمایه فیلم ماهان است. فیلم خیلی محتاجانه و با حالت التماس گونه از مخاطب می خواهد امید داشته باشد و در سخت ترین لحظات هم بیخیال زندگی نشود. نگاه نزدیک فیلم به کودکان سرطانی هم چیز جذابی بود که هم شیرین بود و هم تلخ. این درگیری احساسات نکته مثبت فیلم بود که بازهم ساختار و تیم بازیگری نگذاشت تا به درستی این تغییر و تحول احساسی در مخاطب رخ دهد.راحت گرفتن نحوه انتقال درونمایه در فیلم، ماهان را تبدیل به یک اثر مینیمالیسم نسبتا ضعیف می کند. در پرده اول و آخر فیلم، درونمایه با دیالوگ و به وضوح گفته می شود: امید، جهت گلوله شلیک شده به سمتت رو تغییر می ده.

کارگردان فیلم ماهان

حمید شاه حاتمی :حمید شاه حاتمی کارگردان سینما و تلویزیون ایران است. از مهم ترین آثار حمید شاه حاتمی می توان به کارگردانی فیلم رویای سینما اشاره کرد.حمید شاه حاتمی در سال 1390 دوره ی پرتلاشی را در عرصه سینما و تلویزیون گذراند و در تولید اثر مهمی حضور داشته است. اثر مهم حمید شاه حاتمی در این سال، فعالیت در فیلم رویای سینما به عنوان کارگردان محسوب می شود.

بازیگران فیلم ماهان
میررضا نظری
نگار جوکار
وحید رحیمیان
همایون ارشادی
رامین ناصرنصیر