معرفی فیلم تماس بی پاسخ

تماس بی پاسخ عنوان فیلم سینمایی جدیدی در ژانر خانوادگی-اجتماعی و درام، محصول سال ۱۳۹۹ است که این روزها در شبکه های نمایش آنلاین در اختیار مخاطبان قرارگرفته است. این فیلم که اولین ساخته بلند سید میلاد جلالی و هادی کیان نیا و دارای داستانی حادثه محور است، قصۀ سفر دو زوج جوان به شمال کشور را روایت می کند که با اشتباه یکی از آن ها، این سفر رویایی به کابوسی وحشتناک بدل می شود.تماس بی پاسخ قصه ای آشنا دارد: آدم هایی طماعی که هرگز به آنچه دارند راضی نیستند و برای دستیابی به آینده رنگینی که در ذهن ترسیم کرده اند، دست به کارهای احمقانه و خطرناکی می زنند.داستان از سفر دو زوج جوان به شهر ساری شروع می شود؛ جایی که در ابتدا همه چیز خوب به نظر می رسد اما رفته رفته مشکلات عمیقی که بین آن ها وجود دارد با پیش آمدن موضوعاتی تازه خودش را نشان می دهد و این موضوع پس ازآن که مسعود، همسر سارا تلفن جامانده ای را از روی میز رستوران بلند می کند و خودش را با قاچاقچیان خطرناکی در تقابل قرار می دهد به اوج می رسد.یکی از نقاط ضعف اساسی و عجیب در این فیلم نامه نسبت شخصیت هاست؛ اگرچه در داستان هردوی آنان زن و شوهرانی عقد کرده معرفی می شوند اما شیوه مواجهه آنان با خود، همسرانشان و دیگران بهت آور است. اوج این موضوع را می توان در صحنه ای دید که سارا مشکلات زندگی اش را ناتوانی شوهرش از پس مخارج زندگی برآمدن عنوان کرده و به او می گوید که خواستگار دارد.موضوع دیگری که به عنوان ضعفی اساسی در فیلمنامه می توان دید عدم معرفی درست و مناسب شخصیت هاست؛ تنهای چیزی که برای مخاطب از شناخت و دوستی و ارتباط این زوج ها عنوان می شود، در اشاره ای کوتاه در مسیر شمال است که مشخص می شود سارا، رویا و آرش در گذشته و زمانی هم دانشگاهی بوده اند و همدیگر را می شناخته اند اما وصله ناجور این داستان شوهر ساراست؛ هم او که با دزدیدن گوشی جامانده ای و پس ازآن طمع کردن برای اخاذی از صاحب گوشی به بهانه فراهم کردن مخارج زندگی مشترک همه شخصیت ها را در یک تنگنای عجیب قرار می دهد.و در نهایت چیزی بیش از این برای بیننده بیان نمی شود و مخاطب نمی داند که سارا که دانشگاه رفته و نسبت به بقیه شخصیت ها حداقل هایی از اخلاق را رعایت می کند چرا و چگونه با آدمی ازدواج گرده است که علاوه بر این که ثبات شخصیت و رفتار ندارد، اعتیاد دارد و درکی از اخلاق ندرد، حتی توانایی برقراری یک مکالمه دودقیقه ای را هم با او ندارد.از سوی دیگر رویا و آرش زوجی هستند که هرکدام به رغم باهم بودن در دنیای خودشان سیر می کنند؛ آرش گوشی پنهانی دارد و ظاهراً راه خیانت پیش گرفته و رویا هم در زندگی مشترک چیزی جز زرق وبرق و ظاهر را دنبال نمی کند (موضوعی که به صورت کلیشه ای با دستبند و ساعت روی مچبند و آرایش اغراق شده به تصویر کشیده می شود). رابطه ای شکننده رویا و آرش در دعوای خشونت آمیز آنان بر سر گوشی دوم که رویا به صورت اتفاقی در ماشین آرش پیدا می کند، سرانجام به مکالمه و برخوردی تلخ منتهی می شود که همه زندگی و رابطه آنان را در چند سطر خلاصه می کند: آدم هایی که تا زمانی که گزینه ای بهتر را پیدا نکنند در کنار هم می مانند.عمده ترین ایراد فیلم نامه فیلم تماس بی پاسخ در داستان پردازی آن است؛ داستانی که به شدت در معرفی شخصیت ها لنگ می زند و ابداً حرفی از گذشته آنان به جز دو دیالوگ کوتاه که آرش را از خانواده ای مرفه معرفی می کند، ندارد (یعنی پیشینه سارا، رویا و مسعود حتی به صورت گذری هم مورد معرفی قرار نمی گیرد)؛ در حقیقت بیننده در سرتاسر این فیلم کاملاً با این ابهام سروکار دارد که این شخصیت ها که هستند و چگونه زندگی می کنند؟ آیا آن ها جدای از این سفر باهم زندگی می کنند یا در خانه والدینشان هستند؟ وقتی تا به این اندازه با یکدیگر غریبه هستند چگونه باهم به سفر آمده اند و زمانی که مشکلاتشان تا بدین اندازه بزرگ و حل نشدنی است، هدفشان از ادامه ارتباط با یکدیگر چیست؟از سوی دیگر فردی که در ابتدای فیلم به قتل می رسد، یا کسانی که دنبال او هستند هرگز به درستی معرفی نمی شوند؛ بیننده صرفا می داند که آنها آدم های خطرناکی هستند که در راه رسیدن به هدفشان هر موجود زنده ای را از راه برمی دارند و ابایی از قانون و ... ندارند.از سوی دیگر عنوان فیلم هم ربط چندانی با داستان ندارد و مشخص نیست چرا چنین عنوانی برای فیلمی که هم زمان مشکلات متعددی را هدف گرفته است (مشکلات اقتصادی، شخصیتی، اجتماعی و ...) انتخاب شده است.فیلم به نظر فیلمی کم خرج می رسد که با بازیگرانی جوان و کمتر شناخته شده قصه خود را روایت می کند؛ و شاید عمده ترین مشکل این فیلم این باشد که به جای تمرکز بر یک موضوع موضوعات متعددی را نقد می کند که البته تماما در سطح می مانند و به صورت ریشه ای به هیچ کدام از آنها توجه نمی شود. در نهایت باید گفت به رغم تمامی ضعف هایی که فیلم دارد، صحنه برخورد فیزیکی یکی از قاچاقچیان با آرش در ویلا را می توان یکی از نمونه های قابل قبول زد و خورد در تولیدات سینمای ایران دانست که درگیری را باورپذیر کرده و برای اولین بار تصنعی در کار نیست.البته برخلاف برخورد فیزیکی داخل ویلا بین یکی از قاچاقچیان با آرش، برخوردهای بیرون ویلا و صحنه فرار رویا از دست قاچاقچی دیگر و یا برخورد همان قاچاقچی با آرش و سارا اصلاً باورپذیر نیست و بیشتر به یک کاریکاتور از دعوای بر سر مرگ و زندگی شباهت دارد.نکته دیگری که به یکی از کلیشه های فیلم های سینمایی ما بدل شده نشانه گیری، شلیک و اصابت گلوله به هدف از سوی کسانی است که برای اولین بار اسلحه دست می گیرند و شلیکشان اگرچه شاید مستقیم به قلب نخورد اما هرگز خطا نمی رود و به هدف خواهد خورد. همانند شلیک سارا به قاچاقچی و کشتن او.