معرفی کتاب از سرد و گرم روزگار اثر احمد زیدآبادی

سه شنبه، 13 مهر 1400 زمان مطالعه 11 دقیقه

از سرد و گرم روزگار اولین بخش از خاطرات احمد زیدآبادی، روزنامه نگار و تحلیل‌گر سیاسی است که با همکاری نشر نی منتشر شده است. زیدآبادی فارغ‌التحصیل رشته علوم سیاسی از دانشگاه تهران و دارای مدرک دکترای علوم سیاسی از دانشگاه حقوق دانشگاه تهران است. وی فعالیت روزنامه‌نگاری خود را از سال ۱۳۶۸ در روزنامه اطلاعات آغاز و سپس با روزنامهٔ همشهری همکاری کرد.

درباره کتاب از سرد و گرم روزگار

کتاب «از سرد و گرم روزگار» زندگی نامه ی «احمد زیدآبادی» روزنامه نگار و تحلیل گر سیاسی کشورمان است که به قلم خود ایشان نوشته شده است. این کتاب خاطرت وی را از تولد تا هجده سالگی (سال های 1344 تا 1362) مرور می کند. زیدآبادی به دلیل فعالیت های سیاسی، تاکنون دو بار محکوم به گذراندن زندان شده است.اتوبيوگرافي يا خودزندگي نامه گونه اي از ادبيات نوشتاري است كه نويسنده، سرگذشت و زندگی اش را به قلم خود مي نويسد. خودزندگی نامه ها فرم های نوشتاري گوناگونی دارند و گاهي ممکن است مانند کتاب «تعلیمات هِنری آدامز» به قلم «هنری آدامز» از زاويه ديد سوم شخص نوشته شوند. كتاب هاي خودزندگی نامه تفاوت كمي با کتاب های خاطرات دارند. اين كتاب ها معمولا به وسيله ي سياستمداران نوشته مي شوند.احمد زيدآبادي به عنوان يك فعال سياسي از سرد و گرم روزگار را در قالب يك اتوبيوگرافي نوشت. زيدآبادي در مقدمه ي اين كتاب مي نويسد كه تمام تلاشش را كرده تا صادقانه و بي ريا دوران زندگي اش را براي خواننده هاي كتاب روايت كند. نثر روان زيدآبادي در اين كتاب باعث شده تا بعضي از منتقدان شیوه ی روایت او را با قلم «هوشنگ مرادی کرمانی» در کتاب «قصه های مجید» مقايسه كنند.از سرد و گرم روزگار سرگذشت زيدآبادي از ابتدا تا پايان دوران كودكي اش است. كتابي كه برخلاف انتظار خود نويسنده به سرعت محبوب و در کمتر از دو سال، يازده بار تجدید چاپ شد. زيدآبادي برای شرح دادن زندگی پسربچه ای که در فقر و محرومیت بزرگ شده و با تلاش و پشتکار، خود را به دانشگاه تهران رسانده است، نثری روان انتخاب کرده است که باعث می شود مخاطب، روايت او از زندگي پرفراز و نشيبش را تا پایان دنبال كند.روايت زيدآبادي گاه مخاطب را می خنداند، گاه می گریاند و گاه به فکر فرو می برد. این ویژگی باعث می شود كساني كه علاقه مند به سرگذشت احمد زیدآبادی روزنامه نگار و فعال سیاسی هستند، زير و بم زندگي پرماجراي او را از زبان خودش بخوانند. علاوه بر اين، كساني كه آشنایی زيادي با اين فعال سياسي ندارند، مي توانند كتاب از سرد و گرم روزگار را به عنوان يك رمان خودزندگي نامه ي جذاب بخوانند.بعد از استقبال مخاطبان از اين كتاب، زيدآبادي در فاصله ي كوتاهي جلد دوم از مجموعه ي سرگذشت نامه ي خود را با نام «بهار زندگی در زمستان تهران» منتشر كرد. این کتاب سرگذشت نویسنده از زمان ورود به دانشگاه تهران، ازدواج، آغاز فعالیتش در روزنامه ی «اطلاعات» تا شروع کار او به عنوان مدرس علوم سیاسی در دانشگاه امام حسین در سال ۱۳۷۲ است.زیدآبادی در بخشی از یک مصاحبه درباره روند رویدادها در کتابش گفته است: «جلد دوم در سال ۷۲ تمام می شود. یعنی زمانی که من به دانشگاه امام حسین می روم که سربازی را بگذرانم. بعد به روزنامه «همشهری» آمدم. تا دوم خرداد و اتفاقاتی که پیش می آید و در ادامه تا ۱۷ مرداد سال ۱۳۷۹ که زنگ خانه را می زنند و ماموران دادستانی مرا به زندان می برند». به نظر می رسد این کتاب چندین جلد است و مخاطبان باید منتظر چاپ آن ها باشند.

خلاصه کتاب از سرد و گرم روزگار

روستایی که احمد زیدآبادی در آن متولد شد، «زردو» نام داشت و بیش از پنجاه خانوار در آن ساکن بودند. او در شهریورماه سال 1344 هنگام کشت پنبه و در حالی که مادرش چهل سال داشت، به دنیا آمد. پدر زیدآبادی، محمدعلی نام داشت که روستایان او را «مندلی» و یا «آمندلی» صدا می کردند. او سه خواهر بزرگ تر نیز داشت. البته در داستان نقل شده است که او خواهر و برادرهای ناتنی دیگری نیز داشته است. او در سن پنج سالگی به همراه خواهرش و به طور مستمع آزاد به کلا س های مدرسه رفت و در آن زمان تصور می کرد که سال اول مدرسه را آغاز کرده است. در تابستان سال 57 زمانی که سیزده سال داشت و در شهر زندگی می کرد، کاری پاره وقت در یک مطب دندانپزشکی پیدا کرد، اما طولی نکشید که از آن صرف نظر کرد و توجهش را به مطالعه ی کتاب های غیردرسی معطوف کرد. پس از آن زیدآبادی با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آشنا شد و تصمیم گرفت کتاب هایی را که می خواهد، از آن جا به امانت بگیرد و بخواند. او برای نخستین بار کتاب های «بینوایان» و «وداع با اسلحه» اثر همینگوی را برای مطالعه انتخاب کرد و به نظرش بسیار جالب آمدند. در آن دوره تماشای تلویزیون نیز بسیار برایش جالب توجه بود و مجموعه های چاپارل، ویرجینیایی، دود اسلحه، خانه ی کوچک و در پی آن ها مرد شش میلیون دلاری، زن اتمی و مرد نامریی برایش دلچسب بودند. اما می توان گفت تماشای فیلم سینمایی «تصویر جینی» او را به طرز عجیبی مسحور خود کرد و حس خفته ای را در ژرفای روح و روانش بیدار کرد. پس از تماشای آن احساس کرد نیروی تازه و ناشناخته ای در وجودش بیدار شده و علاقه ی دیوانه وار او به فیلم های سطح پایین و معمولی از دست رفته است. در پاییز همان سال تحرکات انقلابی در حال فراگیر شدن بود، اما او به عنوان پسربچه ای 13 ساله هنوز تصویر روشنی از افکار انقلابی نداشت و در نوعی سردرگمی به سر می برد. با این حال او گهگاه به بازار و مسجد حاج سبزعلی که محل تجمع انقلابی ها بود، سر می زد تا از اوضاع حاکم سر در بیاورد. مدتی بعد او طرفدار انقلاب شد و مادر او به دلیل رفت وآمدهایش متوجه این موضوع شد. بنابراین پس از تعطیلات مدارس او را نزد خواهرش فرستاد تا از تب و تاب انقلاب دور بماند، اما او طاقت نیاورد و به فضای پرشور شهر بازگشت. پس از پیروزی انقلاب و در سال 58 او خواهرش را در یک تصادف از دست داد. در همان سال او در دبیرستان ابن سینای سیرجان در رشته ی علوم تجربی ثبت نام کرد و هم زمان مسئولیت کتابخانه ی حاج تخشید را بر عهده گرفت. به همین علت او فرصت بسیار برای مطالعه ی کتاب های تازه از جمله کتاب های دکتر شریعتی و مرتضی مطهری را به دست آورد. مطالعه ی این کتاب ها او را به لحاظ معارف پخته و غنی تر کرد. طوری که او در یک مسابقه ی ایدئولوژیک که از سوی آموزش و پرورش برگزار شد، رتبه ی نخست را کسب کرد و زمانی که رادیو کرمان نام او را به عنوان نفر برتر مسابقه ذکر کرد، مادرش نیم خیز شد و به هیجان آمد!دوره ی بعدی زندگی وی با شروع جنگ بین ایران و عراق شکل گرفت. در آن زمان او تصمیم گرفت تا به کسانی بپیوندد که در یک مسجد، پایگاهی برای حفاظت از نقاط حساس شهر تشکیل داده اند. حضور او در برنامه ها و فعالیت های جهاد سازندگی نیز تمامی نداشت. در خرداد سال 60 در حالی که التهاب سیاسی در کشور بالا گرفته بود، زیدآبادی در شش درس مهم مدرسه تجدید شد و در امتحان های شهریورماه در امتحانات مربوط به تغییر رشته شرکت کرد و برای همیشه از رشته ی ریاضی خداحافظی و در کلاس دوم علوم انسانی ثبت نام کرد. پس از آن او دوره سوم علوم انسانی را به صورت جهشی خواند و با موفقیت در امتحان های چهارم دبیرستان با کسب معدل بالا توانست دیپلم خود را بگیرد و برای شرکت در کنکور آماده شود. سرانجام او همان طور که آرزویش را داشت، در رشته ی حقوق و علوم سیاسی قبول شد. بدین ترتیب وی با امیدی فراوان قصد عزیمت به تهران را کرد، بی خبر از آن که هجوم مشکلات او را غافلگیر خواهند کرد. کتاب پیش رو پر از حوادث ریز و درشتی است که قطعا برای خواننده جاذبه ی فراوانی دارد.

درباره نویسنده کتاب از سرد و گرم روزگار

احمد زیدآبادی (زاده ۱۳۴۴ زیدآباد، سیرجان) روزنامه نگار و تحلیل گر سیاسی اصلاح طلب ایرانی است. وی دبیرکل سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم) و عضو هیئت مدیره انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران نیز بوده است. گرایش سیاسی وی متاثر از محمد محمدی گرگانی(پدر خانم ایشان و از طیف ملی مذهبی و نهضت آزادی) می باشد. احمد زیدآبادی همسر مهدیه محمدی و داماد محمد محمدی گرگانی (نماینده دوره اول مجلس و از اعضای وابسته به طیف موسوم به ملی مذهبیها) است. همچنین وی دارای سه فرزند به نام های پرهام، پارسا و پویا است.

احمد زیدآبادی

انتشارات نی

«نشر نی» يكي از محبوب ترين و قديمي ترين ناشران ايران است كه هر سال كتاب هاي زيادي در حوزه ی ادبیات، علوم اجتماعی، علوم سیاسی، حقوق، اقتصاد، مدیریت، دین، فلسفه، تاریخ، روانشناسی، علوم طبیعی و هنر راهی بازار نشر مي كند. نويسندگان مهم تاريخ ادبيات ايران و مترجم هاي شناخته شده ي بسياري در طول فعاليت ادبي خود با اين ناشر كار كردند و كتاب هايشان را براي عرضه به كتابفروشي ها به «نشر ني» سپرده اند.در سال ۱۳۹۶ کتاب از سرد و گرم روزگار به قلم احمد زیدآبادی توسط این انتشارات منتشر شد.

قسمتی از کتاب از سرد و گرم روزگار

به هرحال، فرنگیس فرصتی برای استفاده از کتاب های من در کلاس دوم پیدا نکرد و مجبور به ترک تحصیل شد. من اما در کلاس اول خوش درخشیدم و علاقهٔ وصف ناپذیری به مدرسه پیدا کردم. در حالی که سایر بچه های روستا به اکراه و زور راهی مدرسه می شدند، من در میان شگفتی دیگران، طاقتِ دوری از مدرسه را نداشتم. بسیاری از روزها، پس از تعطیلیِ ظهر، حتی منتظر آماده شدن اِو گرمویی که مادرم بار گذاشته بود نمی ماندم و با برداشتن تکه ای نان و دو پیاز که آن ها را هنگام راه رفتن می خوردم، به سرعت به مدرسه برمی گشتم. با این میزان دلبستگی به مدرسه، هرگاه با شروین و شهین درمی افتادم آن ها تهدیدم می کردند که مانع رفتنم به مدرسه خواهند شد.

ربابه اما به خلاف انتظار، آرام و بی صدا وارد زردو می شود، به خانهٔ خود می رود و زبان بُرنده اش را در کام می گیرد؛ به گونه ای که حتی یک واژه از سرِ اعتراض نمی گوید. البته این رفتار مطلقاً نشانهٔ بی تفاوتی او به «زن هم شو» – هوو – آوردن همسرش نبوده است، بلکه او نهایت قدرت خود را به کار می گیرد تا در برابر این فاجعهٔ عاطفی از خود خویشتن داری نشان دهد. گویا ربابه بعدها توان تحمل این اندازه خویشتن داری را از دست می دهد؛ به گونه ای که پس از مدتی پایش را در یک کفش می کند تا طلاق بگیرد، اما با دخالت قاطعانهٔ مادرش مشتی ماتی، از اصرارش دست برمی دارد. بااین همه، او از اینکه زنِ دیگری جایگاه او را در مقام زن یک ایلخانی گرفته، سخت مغموم و تلخکام است و برای نابودی همهٔ آنچه به دسترنج خود تهیه کرده است، دست به دعا برمی دارد. به تصورِ مادرم، مرگ و میر تمام گوسفندان آمندلی طی یک سال و نابودی تمام هست و نیست او، نتیجهٔ اجابت دعای او بوده است.

زندگی به اندازه ای زیباست که همه چیز را می توان قربانی آن کرد مگر شرافت را که عزیزتر و زیباتر از زندگی است.

یکی از بچه های همراه به نام خواجویی که قد بلند و نیم دانگ صدایی داشت، در وسط صف قرار گرفت تا نوحه بخواند. او نوحه ای را که ظاهرا ساخته خودش بود، به سبک آهنگران آغاز کرد: «ای صدام! ای صدام! میراژهای فرانسه مانند میگ ۲۳ اثر ندارد! اثر ندارد!» ما هم ضمن سینه زدن، دم گرفتیم: «اثر ندارد! اثر ندارد!» و بعضا اشک هم می ریختیم. رند مردی که با دوچرخه از کنارمان می گذشت، لحظه ای به نوحه گوش فرا داد و ظاهرا از شدت سینه زدن و اشک ریختن ما به رقت آمد و گفت: «خب اثر ندارد که نداشته باشد، شما چرا خودتان را این طور اذیت می کنید؟» من و مهدی ابناجون از این شبه متلک به خنده افتادیم و دیگر دسته را همراهی نکردیم.