میزان مصرف، تاثیرات و مکانیزم اثر کپسول لانسوپرازول 

مشکلات گوارشی بر اثر تولید بیش از حد نیاز اسید معده ایجاد می‌شوند. این مشکلات که در میان افراد هم بسیار شایع است شامل زخم معده، سوزش معده، رفلاکس معده، درد معده و یا نفخ معدهمی‌شود که هر کدام درمان دارویی خاص خود را دارد. برای رفع ناراحتی‌های مربوط به دستگاه گوارش باید تحت معاینات پزشکی قرار بگیرید و برنامه‌ درمان مناسب خودتان را در پیش بگیرید. داروهای مختلفی به منظور کاهش اسید معده تولید شده‌اند که کمک شایانی در رفع این مشکلات و بیماری‌های گوارشی می‌کنند. کپسول لانسوپرازولیکی از این داروهاست که در ادامه قصد داریم بیشتر با آن آشنا شویم.

کپسول لانسوپرازول چیست؟

کپسول لانسوپرازول برای درمان مشکلات گوارشی مفید است. لانسوپرازول مقدار اسید تولید شده در معده را کاهش می‌دهد و از این دارو برای درمان و پیشگیری از زخم معده و روده و نیز در شرایطی که معده بیش از حد اسید ترشح کرده است استفاده می‌شود. توجه داشته باشید که این دارو با کاهش اسید معده خطر عفونت‌های گوارشی را افزایش می‌دهند. بنابراین مصرف آن حتما باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.

مقدار و نحوه مصرف کپسول لانسوپرازول

مقدار دقیق مصرف این دارو، حتما باید توسط پزشک متخصص تعیین گردد. به طور معمول برای درمان زخم معده، مقدار ۳۰ میلی‌گرم به صورت روزانه و به مدت ۴ الی ۸ هفته مصرف می‌شود. از این دارو برای برطرف کردن سریع علائم سوزش معده استفاده نمی‌شود.

مکانیسم اثر 

لانزو با مهار پمپK+/H+/ATPase باعث مهار تولید اسید در معده می گردد. 
مهار کننده های پمپ پروتون ترشح اسید معده را از طریق مهار سیستم آنزیمی هیدروژن - پتاسیم آدنوزین تری فسفات در سلول های مخاطی معده مهار می کنند.

فارماکوکینتیک 

لانزو متعاقب تجویز خوراکی به سهولت جذب می گردد و اوج غلظت پلاسمایی آن طی 5/1 ساعت بعد از دوز خوراکی حاصل می شود. میزان زیست دستیابی آن حتی با همان دوز اولیه 80% و بیشتر عنوان شده است. اگر چه دارو باید به صورت enteric- coated باشد چرا که در PH اسیدی ناپایدار است. به صورت وسیع توسط سیتوکروم 450-P و ایزوآنزیم CYP2C19 به فرم 5 هیدروکسیل لانزوپرازول و توسط ایزوآنزیم CYP3A به فرم سولفون لانزو متابولیزه می گردد. متابولیت ها عمدتاً از طریق صفرا و مدفوع دفع می شوند و تنها حدود 15 تا 30 % دوز تجویزی از طریق ادرار دفع می شود. نیمه عمر حذف پلاسمایی دارو حدود یک تا دو ساعت می باشد ولی طول مدت فعالیت آن طولانی تر است. حدود 97% به پروتئین های پلاسما اتصال دارد و در افراد مسن و بیماران کبدی کلیرانس آن کم می شود.