میزان و نحوه مصرف آمپول فرینجکت 

آمپول فرینجکت، راهکاری برای درمان کمبود آهن مقاوم به مکمل یاری است. درواقع این آمپول زمانی تجویز می شود که بیمار مبتلا به کمبود آهن، به درمان های دیگر پاسخ ندهد. یکی دیگر از مواردی که ممکن است، منجر به لزوم تجویز فرینجکت شود، عدم تحمل به آهن خوراکی است. مکمل های آهن خوراکی تنوع بالایی دارند، با این وجود برخی از افراد قادر به تحمل اشکال خوراکی گوناگون نیستند. در این موارد معمولا ابتدا تلاش می شود، مکمل های آهن خوراکی با فرمولاسیون گوناگون، تجویز گردد. چنانچه عوارض و عدم تحمل با مصرف هیچ یک از مکمل های تعدیل نشد، آمپول فرینجکت تجویز می گردد. علاوه بر موارد ذکر شده، ممکن است، کاهش شدید در سطوح هموگلوبین، نیاز به تامین آهن در شرایط اضطراری و یا جبران مقادیر زیاد خون از دست رفته، منجر به تصمیم پزشک مبنی بر تجویز آهن تزریقی برای بیمار شود.

فرینجکت چیست؟

فرینجکت درواقع نام تجاری برای رایج ترین فرم آهن تزریقی است. آهن موجود در این دارو، به فرم فریک کربوکسی مالتوز می باشد. این فرم از آهن نسبت به فروسولفات که رایج ترین فرم آهن خوراکی است، قابلیت جذب خونی بسیار بالاتری دارد. علاوه بر این به دلیل تزریق مستقیم، آهن موجود در فرینجکت فرآیند های گوارشی را طی نمی کند. بنابراین مقدار در دسترس و قابل جذب از فرینجکت بالاتر از مکمل آهن خوراکی است، بنابراین برای درمان کمبود مزمن آهن کاربرد دارد. کم خونی یا کمبود آهن شدید، با آزمایش های بیوشیمیایی و علائم بالینی قابل تشخیص است. در مراحل انتهایی کمبود آهن، سطوح هموگلوبین به شدت افت می کند. بنابراین فقر آهن می تواند روند اکسیژن رسانی را دچار اختلال نماید. بعد از تشخیص کمبود آهن مزمن و درصورت بروز علائم گوارشی شدید نسبت به مکمل های خوراکی، پزشک آمپول فرینجکت را تجویز می نماید.

آمپول فرینجکت برای چه افرادی تجویز می شود؟

همانطور که گفته شد مهم ترین کاربرد فرینجکت، درمان کمبود مزمن آهن است. کاربرد دیگر این آمپول، در موارد عدم تحمل به مکمل آهن خوراکی است. به طور معمول مکمل های آهن خوراکی عوارضی از قبیل مشکلات گوارشی، یبوست، بی اشتهایی، سردرد و سرگیجه، تهوع و استفراغ، خشکی دهان و ایجاد طعم نامطلوب در دهان ایجاد می کنند. تعدد و شدت بروز این علائم در افراد متفاوت است. در برخی از افراد این علائم به خودی خود محدود می شوند. اما در مواردی ممکن است اختلالات گوارشی حتی تا مرحله خون ریزی های گوارشی نیز پیشروی کند. در این موارد ممکن است به جای مکمل فروسولفات، مکمل های حاوی آهن المنتال تجویز شود. گرچه میزان آهن موجود در این مکمل ها کمتر از مکمل فروسولفات است؛ اما عوارض گوارشی ناشی از آن ها کمتر است. چراکه آهن هیدرولیز شده سرعت جذی بالاتری دارد و مدت کمتری در محیط معده و روده باقی می ماند. یکی دیگر از چالش های مکمل آهن خوراکی، اختلال در جذب آن است. در افراد مبتلا به سوء جذب با وجود مکمل درمانی، سطوح آهن خون و یا ذخایر آهن تغییری نمی کند. در این موارد ممکن است اشکال آهن خوراکی با قابلیت جذب بالاتر، مانند فرو گلوکونات تجویز شود. اگر با وجود تغییر فرم آهن خوراکی، سطوح آهن تغییر نکند و با عوارض گوارشی هم چنان ادامه داشته باشد، لازم است تا آهن مورد نیاز از روش دیگری تامین شود. تجویز آهن تزریقی یک روش انتخابی برای جایگزینی با مکمل یاری به صورت خوراکی است.

• قبل از شروع درمان با داروی فرینجکت (Ferinject) بروشور دارویی داخل بسته را به دقت مطالعه کنید. این بروشور به شما کمک می کند تا اطلاعات جامعی را راجع به دارو به دست آورده و از عوارض جانبی احتمالی آن مطلع شوید. همچنین اگر در رابطه با مصرف آن با سؤالاتی روبرو هستید با پزشک خود مشورت نمایید.
• دوز و مقدار آمپول فرینجکت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. لذا دارو را دقیقاً همانطور که پزشک متخصص خون برایتان تجویز کرده است، استفاده نموده و از کم یا زیاد کردن خودسرانه مقدار و مدت زمان مصرف اجتناب نمایید.
• ماکسیمم دوز آهن تزریقی، ۱۰۰۰ میلی گرم در هفته است.
• این دارو یا به صورت وریدی و یا همراه با سرم در رگ بیمار (به آهستگی، طی ۱۵ تا ۶۰ دقیقه) تزریق می شود.
• آمپول فرینجکت باید در بیمارستان تزریق شود و تمام تجهیزات مورد نیاز در اختیار پزشک باشد، زیرا گاهی این دارو موجب حساسیت در بیمار می شود و می تواند خطرناک باشد.
• لازم است ۳۰ تا ۴۰ دقیقه بعد از تزریق، علائمتان در بیمارستان تحت کنترل باشد.
• قبل از مصرف دارو، حتماً ویالها را از نظر ذرات رسوبی و معلق بررسی نمایید و در صورت وجود ذرات معلق از آن استفاده ننمایید.

شرایط نگهداری آمپول فرینجکت (آهن تزریقی)

• دارو را دور از دسترس کودکان نگه دارید.
• دارو را در جایی خشک و خنک و به دور از گرما و تابش نور مستقیم نگه دارید.
• برای کسب اطلاعات لازم در مورد جزئیات شرایط نگهداری این دارو، بروشور همراه دارو را مطالعه کرده و با پزشک یا داروساز مشورت نمایید.