میزان و نحوه مصرف داروی اکسی کدون 

نکاتی که باید قبل از استفاده از این دارو بدانید

اگر شما به این دارو حساسیت دارید و یا موارد زیر را دارید، نباید این دارو را مصرف کنید:

آسم یا مشکلات تنفسی شدید،

انسداد در معده یا روده شما.

آلرژی به هر داروی ضد درد مخدر (مانند متادون، مرفین، پرکوست Percocet، ویکودین، Lortab، و بسیاری دیگر)، و یا دارو برای سرفه مواد مخدر که شامل کدئین، هیدروکودون، یا dihydrocodeine هستند.

اگر شما در حال حاضر مشغول استفاده از یک داروی مخدر مشابه هستید نباید از اکسی کدون استفاده کنید مگر اینکه نباید به آن دارو در شما مقاومت ایجاد شده باشد. اگر مطمئن نیستید که نسبت به آن دارو در شما مقاومت ایجاد شده است، به پزشک خود اطلاع دهید.

بعضی داروها می‌توانند با اکسی کدون تداخل ایجاد کرده و باعث ایجاد یک بیماری جدی به نام سندرم سروتونین شوند. مطمئن باشید که با دکتر شما می‌داند که شما در حال استفاده از داروها مصرفی برای درمان افسردگی، بیماری‌های روانی،بیماری پارکینسون، سردردهای میگرنی، عفونت‌های جدی و یا پیشگیری از تهوع و استفراغ هستید. قبل از هر گونه تغییرات در چگونگی یا زمان مصرف دارو توسط شما با پزشک خود مشورت کنید.

در این موارد برای اینکه مطمئن شوید مصرف این دارو برای شما ایمن است و خطری در پی ندارد، با پزشک مشورت کنید:

هر نوع مشکل تنفسی یا بیماری‌های ریوی؛

سابقه ضربه به سر، تومور مغزی، یا تشنج؛

سابقه سوء مصرف مواد مخدر، اعتیاد به الکل، یا بیماری‌های روانی؛

مشکلات ادراری؛

بیماری‌های کبدی یا کلیوی؛

بیماری آدیسون و یا اختلال غده آدرنال؛

مشکلات کیسه صفرا، لوزالمعده، یا تیروئید؛

اگر شما استفاده از یک آرام بخش مانند والیوم (دیازپام، آلپرازولام، لورازپام، آتیوان، Klonopin، Restoril، Tranxene، آشنا، زاناکس، و …) هستید.

اگر شما در حال استفاده از این دارو در حین حاملگی هستید، کودک شما می‌تواند وابسته به این دارو شود. این وابستگی ونشانه‌های ترک آن می‌تواند باعث ایجاد علائم تهدید کننده زندگی در نوزاد پس از متولد شود. نوزادان به دنیا آمده وابسته به این دارو ممکن است به درمان‌های پزشکی برای چند هفته نیاز داشته باشند.

این دارو می‌تواند از طریق شیر مادر به نوزاد شیرخوار انتقال یابد. اگر در حال شیردادن یک نوزاد هستید، به پزشک خود اطلاع دهید و بدون اطلاع به پزشک خود این دارو را مصرف نکنید.

این دارو را به یک کودک بدون تجویز یک پزشک ندهید.

روش مصرف اکسی کدون

این دارو را دقیقاً همان طور که توسط دکتر شما تجویز می‌شود، مصرف کنید. راهنمایی‌های بر روی برچسب نسخه خود را خوانده و براساس آن عمل کنید.

همچنین اکسی کدون، به ویژه هنگامی که شما شروع به استفاده از این دارو کرده‌اید و یا هر زمان که دوز داروی مصرفی خود را تغییر کرده داده‌اید، می‌تواند باعث کاهش یا توقف تنفس در شما شود.

این دارو را در دوز های بیشتر و یا کمتر از مقادیر توصیه شده، مصرف نکنید.

این دارو را همراه با غذا میل کنید.

فرم طولانی رهش این دارو را نشکنید، نجوید وفرم طولانی رهش این دارو را به صورت کامل مصرف کنید.

اگر پزشک شما به شما توصیه کرده است که دو یا چند عدد از این دارو را در هر دوز مصرف کنید، این مقدار را در یک زمان مصرف کنید.

این دارو را قبل از قرار دادن در دهان نلیسید، نخیسانید و مرطوب نکنید.

در هنگام مصرف این دارو مقدار زیادی آب را به بلع آسان‌تر و برای جلوگیری از خفگی بنوشید.

سوسپانسیون(مایع) خوراکی این دارو را قبل از اندازه گیری و مصرف، تکان دهید. داروی مایع را با سرنگ دوز، و یا با یک قاشق های خاص اندازه گیری دوز و یا فنجان پزشکی، اندازه گیری کنید. اگر شما یک دستگاه دوز های اندازه گیری را نداشته باشند، ازیک داروساز آن را درخواست کنید.

به طور ناگهانی، و یا اگر شما نشانه‌های ناخوشایند ترک دارو را دارید، استفاده از آن را به طور ناگهانی متوقف نکنید. دکتر خود در چگونگی توقف استفاده ایمن این دارو، مشورت کنید.

از خرد کردن یا شکستن یک قرص برای استنشاق پودر و یا مخلوط کردن آن با یک مایع برای تزریق این دارو به رگ خود اجتناب کنید. این عمل و سوء استفاده از اکسی کدون و داروهای تجویزی مشابه به مرگ منجر شده است.

این دارو را در دمای اتاق، دور از رطوبت، گرما، و نور آفتاب نگهداری کنید.

همیشه بطری داروی خود را برای اینکه مطمئن شوید که شما قرص درست (نام تجاری و نوع همان) که توسط پزشک تجویز شده را دریافت می‌کنید، را بررسی کنید.

در زمینه استفاده نادرست و یا بدون تجویز متخصص از داروی شما توسط افراد دیگر ، هوشیار باشید و از این امر جلوگیری کنید.

مقدار مصرف اکسی کدون

دوز معمول مصرفی در بزرگسالان برای کاهش درد:

اولیه:

انتشار فوری (IR) : پنج میلی گرم به ۱۵ میلی گرم خوراکی هر ۴ تا ۶ ساعت
انتشار کنترل شده (CR): ده میلی گرم خوراکی هر ۱۲ ساعت.

دوز نگهدارنده:
انتشار فوری (IR) : ده تا ۳۰ میلی گرم خوراکی هر ۴ ساعت. دوزهای بیشتر از ۳۰ میلی گرم به ندرت نیاز است و باید با احتیاطفراوان استفاده می‌شود.
انتشار کنترل شده (CR): بیست تا ۶۴۰ میلی گرم در روز در بیماران مبتلا به سرطان. متوسط دوز روزانه کل حدود ۱۰۵ میلی گرم در روز است. بیماران مبتلا به سرطان با درد شدید ممکن است نیاز به ” در هنگام نیاز” فرم فوری دارو تا فرم با انتشار کنترل شده اکسی کدون داشته باشند.

دوز معمول مصرفی در افراد سالمند برای کاهش درد:

اولیه:
انتشار فوری (IR): دو و نیم میلی گرم خوراکی هر ۶ ساعت

دوز نگهدارنده:

انتشار فوری (IR) : ده تا ۳۰ میلی گرم خوراکی هر ۴ ساعت. دوزهای بیشتر از ۳۰ میلی گرم به ندرت نیاز است و باید با احتیاطفراوان استفاده می‌شود.

انتشار کنترل شده(CR): بیست تا ۶۴۰ میلی گرم در روز در بیماران مبتلا به سرطان. متوسط دوز روزانه کل حدود ۱۰۵ میلی گرم در روز است. بیماران مبتلا به سرطان با درد شدید ممکن است نیاز به ” در هنگام نیاز” فرم فوری دارو تا فرم با انتشار کنترل شده اکسی کدون داشته باشند.

دوز معمول مصرفی در کودکان برای کاهش درد:

بیشتر از ۱ سال و کمتر از ۵۰ کیلوگرم: ۰٫۰۵ میلی گرم تا ۰٫۱۵ میلی گرم / کیلوگرم / دوز هر ۴ تا ۶ ساعت در صورت نیاز.
بیشتر از ۱ سال و بزرگتر یا مساوی ۵۰ کیلو گرم: شروع با ۵ میلی گرم خوراکی هر ۶ ساعت در صورت نیاز، سپس دوز ممکن است به۱۰ میلی گرم خوراکی در هر ۳ تا ۴ ساعت رسانده شود.