موارد منع مصرف و تداخل دارویی قرص سوماتریپتان 

تداخل دارویی 

مصرف همزمان با مشتقات ارگوت و سایر آگونیت‌های سروتونین 1B/1D، منجر به اثرات انقباض عروق طول كشیده می‌شود. باید از مصرف این فرآورده‌ها در طی 24 ساعت از مصرف سوماتریپتان پرهیز شود. 
مهاركننده‌های MAO می‌توانند كلیرانس سوماتریپتان را كاهش دهند. باید از مصرف قرص‌ها و اسپری بینی سوماتریپتان ظرف 2 هفته از قطع مصرف یك مهاركننده MAO اجتناب شود. استفاده از فرم تزریقی در این فاصله باید با احتیاط صورت گرفته و دوز سوماتریپتان كاهش یابد. 
مهاركننده‌های اختصاصی بازجذب سروتونین در مصرف همزمان تا سوماتریپتان می‌توانند باعث بروز سندرم سروتونین شوند (ضعف عضلانی، هایپررفلكسی). لازم است در مواردی كه نیاز به مصرف همزمان این فرآورده‌ها می‌باشد ، بیمار از نزدیك كنترل گردد. 

موارد منع مصرف و احتیاط 

در موارد حساسیت مفرط به دارو یا سایر اجزاء فرمولاسیون، در كسانی كه سابقه ، علائم یا نشانه‌های ا یسكمی قلبی دارند، سندرم‌های عروق مغزی (مانند استروك یا حملات‌گذرای ایسكمیك) یا عروق محیطی (مثل بیماری‌های ایسكیمیك روده‌ای)، بیماری‌های قلبی عروقی زمینه‌ای شامل آنژین، انفاركتوس قلبی و ایسكمی قلبی بدون علامت، هایپرتانسیون كنترل نشده، مصرف ظرف 24 ساعت از استفاده یك آگونیست سروتونین یا داروهای حاوی ارگوتامین، استفاده در طی 14 روز از درمان مهاركننده‌های MAO و نارسایی شدید كبدی منع مصرف دارد. 
لازم است مصرف دارو در بیمارانی كه در معرض خطر بیماری عروق كرونر قرار دارند (مانند CAD؛ خانم‌های یائسه یا مردان بالای 40 سال) یا در كسانی كه عوامل خطرسازی همچون هایپرتانسیون، هایپركلسترولمی، چاقی مفرط، دیابت، مصرف دخانیات یا سابقه فامیلی، مشكلات عروقی دارند با احتیاط صورت گیرد. 
مصرف دارو در خانم‌های باردار و در سنین باروری با احتیاط مصرف شود.

ملاحظات اختصاصی 

1- نباید از این دارو جهت كنترل میگرن بازیلار یا همی‌پلژیك استفاده شود. اثربخشی و بی‌خطر بودن دارو جهت كنترل سردرد خوشه‌ای كه عمدتاً در افراد مسن‌تر و مردان اتفاق می‌افتد ، به اثبات نرسیده است. 
2- این دارو قابل تزریق به شكل داخل وریدی نیست، چرا كه می‌تواند منجر به بروز وازواسپاسم كرونر گردد. 
3- اسپری بینی دارو به خوبی تحمل می‌شود؛ هر چند عوارض جانبی با سایر فرم‌های دارویی اتفاق می‌افتد. 
4- پاسخ بیماران به اسپری بینی، متغیر می‌باشد. انتخاب دوز بسته به بیمار بر این اساس صورت می‌گیرد كه منافع دوز 20 میلی‌گرمی در مقابل احتمال بروز عوارض جانبی سنجیده شود.