موزه دیانگ سانفرانسیسکو و جاذبه های آن! 

معماری موزه دیانگ سانفرانسیسکو

ام اچ دی یانگ نام بنای اصلی این موزه است که توسط دو معمار با نام های هرزوگ و دی میرون در سال 2005 بازسازی شد. موزه اصلی در سال 1895 تاسیس و افتتاح شده‌است. مساحت این موزه معادل 27220 فوت مربع است. در ساخت این موزه از یک نمایشگاه کلمبیایی با نام نمایشگاه بین المللی نیمه زمستانی در سال 1984 الهام گرفته شده‌است. موزه دیانگ در بخش آفتابی و گرم سانفرانسیسکو به نام پارک گلدن گیت واقع شده‌است. این موزه یکی از قدیمی‌ترین بناهای این شهر محسوب می‌شود. پس از چندین سال بنای این موزه فرسوده شد و در سال 1989 تقریباً تخریب شد که پس از مورد بازسازی و نوسازی قرار گرفت. در سال 1989 موزه دیانگ در اثر زلزله لوما پریتا به طور کامل تخریب شد. در بازسازی و ساخت این موزه از موادی هم‌چون مس، سنگ، شیشه و ... استفاده شده‌است. استفاده کردن از مس در نمای این ساختمان سبب شده‌است که نور از سطح این موزه منعکس شود و زیبایی بصری منحصربفردی را به وجود بیاورد. با این حال رنگ نما دستخوش تغییرات بسیار زیادی شده‌است.

بخش‌های مختلف موزه دیانگ

موزه دیانگ دارای چهار ورودی مختلف است و بازدیدکنندگان می‌توانند از هر طرف ساختمان وارد این موزه شوند. داخل مجموعه به شکل تعدادی غرفه از یکدیگر جدا شده‌است. علاوه بر این گالری‌های زیادی نیز در گوشه کنار این موزه قرار گرفته‌اند که به وسیله راهروهایی به هم متصل می‌شوند.
موزه تاریخی دیانگ برای عموم یک تراس بزرگ در نظر گرفته‌است. تراس این مجموعه در زیر یک سقف کنافی بسیار زیبا قرار دارد. موزه دیانگ یک فضای بزرگ را به بوستان بازی جهت ایجاد سرگرمی برای کودکان اختصاص داده‌است. اگر به همراه کودک خود به دیدن این موزه می‌روید، کودک شما می‌تواند در زمانی که شما از موزه و بخش‌های مختلف آن بازدید می‌کنید، به بازی مشغول باشد.
گنجینه و دیدنی‌های این موزه از بدو ورود به مجموعه آغاز می شود. نخل‌های اصیل، استخر قدیمی و سازه‌های منحصر به فرد تاریخی که در این موزه به چشم می‌خورد، از زمان قدیم و از قرن نوزدهم باقی مانده است. قاب پنجره‌های این موزه نیز به شکل کاملاً هنری طراحی شده‌است. طراحی این موزه شما را با سبک معماری قرن نوزدهم آمریکا آشنا می‌کند.
این موزه از چند طبقه مجزا تشکیل شده‌است که هرکدام مربوط به یک بخش از آثار تاریخی و دیدنی می‌شود. در بالاترین طبقه این موزه می‌توان یک نمای کلی از خلیج و شهر سانفرانسیسکو را تماشا کرد.
این موزه دو طبقه فروشگاه جهت خرید سمبل‌هایی از این شهر دارد که می‌توانید برای خرید سوغاتی به آن‌ها مراجعه کنید. یک کافه در فضای باز این مجموعه قرار گرفته‌است که جهت استراحت و صرف غذا گزینه بسیار خوبی است.

طراحی و ساخت مجدد موزه دیانگ توسط هرتزوگ و دمورن

اما این بنا تنها تا زلزله سال 1909 پابرجا ماند. بازسازی این مجموعه به شکل مجموعه ای از شش ساختمان بین سالهای 1919 تا 1905 صورت گرفت. این ساختمان ها نیز در زلزله 17 اکتبر 1989 به شدت آسیب دیدند. سازه، آسیب دیده و فاقد سیستم حرارتی برودتی بوده و هزینه بسیار بالای تعمیرات که بالغ بر 70 میلیون دلار تخمین زده شده بود، باعث شد تا فکر ساخت مجدد موزه در میان مسئولان به وجود آید.

پس از جلسات بسیار در مورد نحوه تأمین بودجه مورد نیاز این پروژه، در ابتدا تصمیم گرفته شد تا مجموعه به شکل تعدادی غرفه جدا از یکدیگر طراحی شود. راه حل هرتزوگ و دمورن برای این پروژه یک سازه منفرد به مساحت 292 هزار فوت مربع بود به گونه ای که گویی موزه را در آغوش گرفته است. همانند یک فرم ارگانیک متشکل از دست و انگشتان آن، این بنا به صورت یکپارچه در زیر یک سقف پوسته ای مسی قرار دارد. سه ردیف از گالری ها و فضاهای ارتباطی در زیر این سقف با یکدیگر در ارتباط هستند و همدیگر را قطع می کنند. نحوه قرارگیری گالری ها به گونه ای است که سلسله مراتب را از بین برده و میانبرها و راهروها این امکان را فراهم می کنند تا برای رسیدن به یک گالری خاص مجبور به طی تمامی گالری های قبلی نباشیم. به علاوه ارتباط با محیط بیرون نیز به خوبی برقرار شده است.

اما یکی از مشکلات اصلی، مکان یابی فضای مورد نیاز برای چنین سازه ای بود به گونه ای که حجم نامتناسبی را در میان پارک ایجاد نماید. استتار بنا یکی از راه حل ها بود. قرار دادن بنا در میان سایه روشن های موجود در سطح مس که تصویر درختان را منعکس می کنند به عنوان ایده اصلی استفاده شده برای برج 9 طبقه ای است که کاربری های آموزشی را در خود جای داده است. استفاده از یک پله بتونی در خارج نما به معمار این اجازه را میدهد تا بدنه اصلی را با صفحات سوراخدار مس بپوشاند.

این قسمت با درختان اکالیپتوس در بر گرفته شده به طوری که گویی فلز با برگ درختان پیوند خورده است. سازه پیچ خورده برج تأثیر این پیوند را بیشتر می کند. مقطع این برج در پایین مستطیل و در بالا متوازی الاضلاع است. هنگامی که در اطراف آن راه می رویم احساس می کنیم که ساختمان در حال چرخش است.

سوراخهای موجود در بدنه به طبیعت این امکان را می دهد تا به داخل نفوذ کند. علاوه بر طبیعت بیرون در داخل نیز حیاطهایی طراحی شده که در آن تپه های شنی قرار گرفته است. این تپه ها همان طبیعتی است که پارک بر روی آن ساخته شده است. در بخش هنرهای معاصر دیوارها 31/5 فوت ارتفاع دارند. نورپردازی از طریق سقف انجام گرفته است و شدت آن قابل تنظیم می باشد. در عین حال تمام گالری ها به بیرون ارتباط دارند. شیشه های به کار رفته در گالری ها مانع ورود اشعه ماوراء بنفش و دیگر تشعشعات مخرب می شود. پنجره های گالری ها به سمت پارک و پنجره های برج به سمت شهر گشوده می شوند.