به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از روزنامه جام جم، قاتل در راهروی دادسرا روی صندلی نشسته و منتظر بازگشت به زندان بود. هنوز باورش نمی شد، همسرش را به قتل رسانده و به خاطر این جنایت زیر تیغ قرار گرفته است.
۱۵ سال پیش با هم ازدواج کردند و زندگی عاشقانه شان شروع شد. ثمره زندگی شان دو دختر ۱۱ ساله و ۲۳ ماهه بود. اما آن ها به جای حل مشکلات خانوادگی پیش آمده برایشان، خشم را جایگزین آن کردند و باعث شد، مادر خانواده به قتل برسد و پدر به اتهام قتل او روانه زندان شود.
در «پشت صحنه یک جنایت» این هفته سراغ علی ۳۴ ساله رفتیم که به اتهام همسرکشی بازداشت شده و در ادامه نظر بازپرس پرونده را هم در ارتباط با این موضوع بررسی کردیم. گام هایش همچون صدایش می لرزد و به پهنای صورت اشک می ریزد. پشیمان از قتل همسرش است ونمی داند چه جوابی باید به دو دخترش بابت این قتل بدهد.
تنها خواسته اش قصاص است. علی، آشپز یکی از ارگان های دولتی است، یک سالی می شد که با همسرش اختلاف ودرگیری هایی پیدا کرده بود. همسرش خواستار جدایی بود. او را دوست داشت و نمی خواست طلاقش دهد. سرانجام نهم اردیبهشت امسال زمانی که از سفر شمال به تهران باز می گشتند، در اتوبان بسیج با هم در داخل خودرو دعوای شان شد و درگیری شان بالا گرفت.
زن جوان چاقویی به سمت شوهرش گرفت و خواست هر چه زودتر برای طلاق به دفترخانه بروند، علی بیشتر عصبانی شد. در کشمکش گرفتن چاقو، چند ضربه به همسرش زد که باعث مرگ او شد. عذاب وجدان گرفته بود تا این که با جسدی در خودرویش به پلیس آگاهی دزفول رفت و تسلیم شد. او حالا در برابر مجازات قصاص قرار گرفته و باید منتظر پایان زندگی پر ابهام خود باشد
نیلوفر در خانه فساد دست به دست می شد / بارها جنین هایم را کشتم زودتر قصاصم کنید
در راهروی دادسرا روی صندلی نشسته و منتظر بازگشت به زندان بود. هنوز باورش نمی شد، همسرش را به قتل رسانده و به خاطر این جنایت زیر تیغ قرار گرفته است. در این فرصت سراغ او رفته و به گفتگو با او نشستیم که در ادامه می خوانید.
از آشنایی با همسرت بگو.
او اهل شمال و من اهل جنوب کشور بودم و از طریق فردی آشنا، ۱۵ سال پیش ازدواج کرده و دو دختر داریم.
با هم اختلاف داشتید؟
اختلاف زیادی نداشتیم و حتی من آشپز یکی از ارگان های کشور بودم و او با کارم نیز مخالفتی نداشت. اما از یک سال پیش دعوا و اختلاف و درگیری ها شروع شد. او می گفت از تهران خسته شده و می خواست برای ادامه زندگی نزد خانواده اش در شهرستان برویم. خانواده اش هم طرفدار او بودند. من هم سر لج افتاده و اختلافمان بیشتر شده بود. حتی چند بارقصد جدایی داشت که من قبول نکردم.
از روز قتل بگو.
خشم آنی باعث این جنایت عاشقانه شد. قبل از عید به خاطر بیماری کرونا همسر و دو فرزندم را نزد خانواده ام در دزفول بردم. بعد خودم به تهران بازگشتم. چند هفته بعد دوباره به دزفول آمده و همراه همسرم و دختر بچه ام بازگشتیم. چند روز تهران بودیم، اما همسر و فرزندم به شمال رفتند. شب قبل از جنایت با من تماس گرفت و خواست به دنبالش بروم. به آنجا رفتم و با سوارکردن همسرو دخترم به سمت تهران راه افتادیم. صبح حوالی اتوبان بسیج تهران داخل خودرو دعوایمان شد. تهدید می کرد که باید طلاقش دهم. خیلی عصبانی بود و کمی قرص خورد. بعد یک دفعه چاقویی را ازکیفش بیرون آورد و سمتم گرفت و می گفت باید طلاقش دهم. در این درگیری و کشمکش خواستم چاقو را بگیرم که نشد و با اصابت ضربه هایی به بدنش فوت کرد.
با جسد چه کردی؟
ابتدا با دوستم تلفنی حرف زدم تا بیاید و دخترم را ببرد تا خودم را تسلیم پلیس تهران کنم که ترسید و نیامد. می ترسیدم جسد را در خیابان رها کنم. پتو روی جسد انداختم و تصمیم گرفتم ازتهران به شهرمان دزفول بروم آنجا جسد را به پلیس تحویل داده و تسلیم شوم. به چند کیلومتری شهر رسیدم، به برادرم زنگ زدم و گفتم زنم را کشتم که باورش نمی شد. بعد او به دیدنم آمد، دو فرزندم را به برادرم سپردم و با خودرویی که جسد همسرم در آن بود به مسیرم ادامه داده و بعد از توقف مقابل پلیس دزفول تسلیم شدم وجسد را تحویل پلیس دادم.
حرف آخر؟
خیلی پشیمانم. زودتر قصاصم کنید تا نزد همسرم بروم. تحمل این زندگی را ندارم و فقط نگران آینده دو دخترم هستم.
