ژرژ پمپیدو کیست؟
ژرژ پمپیدو نخست وزیر فرانسه در جریان جنبش دانشجویی کارگری می ۱۹۶۸ فرانسه که بعدها، از ۱۹۶۹ تا زمان مرگش ۱۹۷۴ ریاست جمهوری فرانسه را بر عهده گرفت. ژرژ پمپیدو در سال ۱۹۷۴ در گذشت و برای همین دوره ریاست جمهوری اش نیمه تمام ماند. ژرژ پمپیدو رئیس جمهوری وقت فرانسه پس از بنیان گذاری موسسه پژوهش های تطبیقی، مدیریت آن را به پیر بولز آهنگساز و مولف پیشروی فرانسوی سپرد. اندیشه ابتدایی بولز در موسسه، گسترش پژوهش در زمینه منابع نوین صوتی، آموزش آزاد و کمک به شکوفایی نسل جوان آهنگساز بود.
دلیل پیدایش مرکز فرهنگی هنری ژرژ پمپیدو
در دهه ی هشتاد میلادی، محله ی بوبرگ (Beabourg) پاریس شاهد ساخت بنایی بود که چهره ی پاریس را برای همیشه تغییر داد و آغازگر و معرف سبک کاملا جدیدی در معماری معاصر غرب شد.
پیشنهاد ساخت یک کتابخانه در سال ۱۹۶۳ توسط «جولین کن» رییس وقت کتابخانه ملی فرانسه ارائه شد. وی که تصمیم داشت سالنی برای مطالعه عموم در محله هال (قلب شهر پاریس) تاسیس کند، از «جان پییر سگن»، مدیر بخش نشریات کتابخانه ملی درخواست کرد در این باره بررسی و تحقیق کند؛ بنابراین مطالعات لازم برای محقق کردن این پروژه در دستور کار قرار گرفت و سفرهای مطالعاتی سگن برای تحقیقات بیشتر به آمریکا و کانادا آغاز شد. سایت انتخاب شده برای احداث بنا در مرکز شهر پاریس و در یک کیلومتری کاتدرال و موزه لوور بود. این سایت شامل مجموعه ای از بلوک های ساختمانی و یک پارکینگ شهری بود.میدان استراوینسکی در کنار ساختمان این مرکز با مجموعه ای از تندیس های متحرک در میان و کنار یک استخر آب جلوه دیگری از هنر مدرن را به بازدیدکنندگان عرضه می کند. سال ۱۹۶۹، جورج پمپیدو، رییس جمهور وقت فرانسه پیشنهاد کرد پروژه کتابخانه گسترده و به مرکزی فرهنگی برای ارائه آثار هنری مدرن اعم از هنرهای تجسمی، تئاتر، سینما، موسیقی و ... تبدیل شود و در سال ۱۹۷۰ طراحی ساخت این مرکز توسط پمپیدو به مسابقه گذاشته شد.داوران این مسابقه عبارت بودند از: فیلیپ جانسون، اسکار نیمایر، جان ترویدر این مسابقه ۶۸۱ نفر شرکت کردند. طرح های متنوعی ارائه شد ودر نهایت دو معمار جوان ناشناخته به نام های رنزو پیانو و ریچارد راجرز برنده شدند. این پیروزی در واقع جرقه ای برای پیدایش معماری های-تک محسوب شد.
رهبران این سبک، معماران بزرگی چون نورمن فاستر (Norman Foster) ، ریچارد راجرز، نیکولاس گریمشاو (Nickolas Grimshaw) و مایکل هاپکینز (Micheal Hopkins) هستند.
اصول فکری و طراحی معماری «های تک» در بینش پوزیتیویسم به معنی خوشبینی به علم و پیشرفت علمی و تکنیکی
سازه ای که دال های وسیع بدون ستون را امکان پذیر می کند نمودار تکنولوژی در صنعت ساختمان استدر دهه هفتاد هنوز آرمان های مدرنیسم و معماری بین الملل شکستی قطعی در پروت ایگو نخورده بودند. اما از همان دوران هم مشخص بود که ایده آل هایی که اساتید بزرگی مثل لکوربوزیه، میس وندروهه و رایت تصویر کرده بودند نتایجی که از آنها انتظار می رفت را در بر ندارند با این حال رویکرد معماری های تک به تکنولوژی خوشبینانه است و معتقدند که اگر با یک روش استفاده از تکنولوژی موفق به پاسخگویی به مسائل روز بشر نشدند حتما با روشی دیگر موفق خواهند شد. برای این معماران پاسخ همیشه در تکنولوژی ست به همین دلیل در بناهایی که طراحی می کنند از جدید ترین تکنولوژی ها استفاده می کنند حتی اگر استفاده از مصالح و روش های سنتی ارزان تر و بهین هتر باشد.
اصول فکری و طراحی معماری «های تک» در نمایش تکنولوژی به عنوان عصاره و دستاورد عصر جدید
نمایش تکنولوژی در ساختمان ژرژ پمپیدو استفاده از تکنولوژی روز به تنهایی برای معماران «های تک» کافی نیست آنها دوست دارند تکنولوژی را در ساختمان هایشان فریاد بزنند.
اصول فکری و طراحی معماری «های تک» در نمایش پروسه ساخت
مراحل ساخت مجموعه ژرژ پمپیدو اگر قطعات یک اتومبیل را از هم باز کنید با داشتن نقشه ها و دانش کافی می توانید آن ها را دوباره کنار هم بچینید اما اگر قطعات یک ساختمان را از هم جدا کنیم آسیب زیادی به هر بخش وارد می شد چون اجزا آن کاملا به هم دوخته شده اند و در نهایت با سر هم کردن بنا چیزی بیشتر از یک چینی شکسته بندی شده دستگیرمان نخواهد شد.
اصول فکری و طراحی معماری «های تک» در شفاف نمودن و لایه لایه کردن و نمایش حرکت در ساختمان ها ،مسیر های حرکتی در جداره خارجی بنا
در مرکز ژرژ پمپیدو مسیر های حرکتی کاملا در نمای ساختمان شکل گرفته اند. باکس های پله مثل لوله های رنگی بزرگی هستند که بازدید کنندگان می توانند از داخل آن شهر پاریس را تماشا کنند. همچنین شکل این لوله ها، که به رنگ قرمز هستند، کاملا شبیه داکت های تاسیساتی و لوله های فاضلاب است که با رنگ های دیگر به نمای ساختمان آمده اند. در نتیجه حرکت در ساختمان کاملا جلوی چشمان بینندگان قرار گرفته است.
اصول فکری و طراحی معماری «های تک» در نمایش ساختار و اجزا درون بنا در نمای ساختمان ،دیده شدن لایه های مختلف عملکردی از بیرون بنا
ریچارد راجرز در مصاحبه ای با شبکه ی بی بی سی می گوید: "ایده هایی که ما معماری می کنیم، از خیلی لحاظ ریشه در باور های ما دارد و به این ربط پیدا می کند که ما ساختمان را مثل یک کتاب بخوانیم. برای این که ساختمانی خوانا باشد باید جریان ساخت در آن قابل رویت باشد. این شیوه ایست که ما معماری می کنیم و معتقدیم این شیوه در گذشته هم مورد استفاده قرار می گرفته است. علم همه ی ما را به هیجان می آورد.ما معماران عقیده داریم که قرن حاضر قرن علم است."در واقع ریچارد راجرز ساختمان را به یک گزارش کار یا گزارش آزمایشگاه کاملاً علمی تشبیه می کند که آنقدر شفاف نوشته شده است که هر محقق و دانشمندی در هر زمان و مکانی با نگاه کردن به آن می تواند آن آزمایش یا فرآیند علمی را طی کند. بنای ایدئال او بنایی بدون روز و راز است. بنایی قابل تکرار، محاسبه و بازسازی.
پنهان نکردن سازه برای خوانایی بیشتر
در این ساختمان جنجالی، تمام لوله کشی ها و کانال های تهویه هوا و سیم کشی برق در بیرون ساختمان و در معرض دید قرار دارد. حتی تیرها و ستون های سازه ساختمان نیز همگی دیده می شود. منتقدان آن را به انسانی شبیه دانسته اند که دل و روده اش بیرون از بدن قرار دارد. ۳۱ ژانویه سال ۱۹۷۷، این مرکز فرهنگی هنری که شامل موسسه پژوهش های تطبیقی آکوستیک موسیقی و موزه ملی هنرهای مدرن و مرکز طراحی صنعتی و کتابخانه ای به مساحت ۱۵ هزار مترمربع در سه طبقه و ۱۰ کیلومتر قفسه بندی کتاب و نشریات با حضور رییس جمهور وقت، والری ژیسکاردستن و رییس کتابخانه، سگن، رسما افتتاح و بازدید عموم و استفاده از سالن مطالعه از دوم فوریه محقق شد. کتابخانه در سه طبقه پایینی روی زمین قرار دارد که طبقه اول کتابخانه به کتاب های مرجع و لغتنامه اختصاص دارد. در طبقه دوم می توان کتاب هایی با موضوعات فلسفه، مذهب، علوم اجتماعی، حقوق، اقتصاد و علوم پایه پیدا کرد و طبقه سوم به موضوعات هنر، سینما، ورزش، موسیقی و اسناد صوتی، زبان و ادبیات، تاریخ و جغرافی اختصاص دارد. در این بنا از رنگ های ساده و روشن استفاده شده است.
مرکز فرهنگی ژرژ پمپیدو ، پس از موزه لوور و برج ایفل، مقام سوم را در میان پربیننده ترین بناهای فرانسه دارد. تضاد بین ساختمان که با استفاده از آخرین تکنولوژی روز ساخته شده و بافت تاریخی شهر پاریس با نظرات مختلفی از منتقدان و صاحب نظران روبه رو بوده است. از ایده های اصلی طراحی پروژه؛ پلان آزاد و تعریف مکانی انعطاف پذیر برای برگزاری هر نوع عملکرد فرهنگی و ایجاد مکانی برای تبادل اطلاعات بوده است.
منظور معماران از این طرح، جای دادن سرویس های لژیستیک، بیرون از بدنه ساختمان بوده تا تمامی فضای درونی به موزه اختصاص یابد. یکی از عیب های این سیستم، لزوم محافظت شدید لوله هاست که به طور مستقیم در معرض خوردگی قرار دارند. هرچند تنها ستایش های اندکی نصیب معماری فلزی قرن بیستم و مدرنیسم معماری شد، این بنا به ساختمانی مثال زدنی تبدیل و به عنوان آخرین بنای عظیم مدرن و نخستین بنای عظیم پست مدرن قلمداد شد.
در سال ۲۰۰۶ مرکز ژرژ پمپیدو و کتابخانه آن پذیرای بیش از پنج میلیون بازدیدکننده بود که این رقم به طور میانگین نزدیک به ۱۷۰۰۰ نفر در روز است. این کتابخانه هر روز به طور متوسط به ۶۰۰۰ نفر خدمات ارائه می دهد.
پایگاه اینترنتی موزه نیز در همین سال بیش از سه میلیون بازدید کننده داشته که این رقم در سال ۲۰۰۵ نزدیک به دو میلیون و نیم بوده است. این مرکز در سال ۲۰۰۶ تعداد بیست وچهار نمایشگاه موقتی برگزار کرد که بیش از یک ونیم میلیون نفر از آن ها بازدید کردند. بیش از یک میلیون و صد هزار نفر از این تعداد به نمایشگاه "جنبش تصویرها" مربوط می شود که در طبقه چهارم موزه برگزار شد.
و در پایان....
مرکز ژرژ پمپیدو (به فرانسه: Centre Georges-Pompidou) نام مؤسسه هنری و فرهنگی است که در سال ۱۹۷۷ به نام ژرژ پمپیدو رئیس جمهور فرانسه در پاریس برپا شد. این گالری بزرگ ترین موزهٔ هنر مدرن در جهان است که ۱۷۷۰۰ متر مربع سطح زیربنا دارد.این مرکز شامل موزه ملی هنر مدرن، مرکز طراحی صنعتی، اداره توسعه فرهنگی است. نمایشگاه های هنری و فرهنگی نیز همیشه در آن برپا است. دو ارگان مهم دیگر یعنی کتابخانه عمومی مرجع و بنیاد پژوهش و هماهنگی موسیقی و آکوستیک نیز بخشی از این مرکز است. ژرژ پمپیدو رئیس جمهوری وقت فرانسه پس از بنیانگذاری مؤسسه پژوهش های تطبیقی، مدیریت آن را به پیر بولز آهنگساز و مؤلف پیشروی فرانسوی سپرد. اندیشه ابتدایی بولز در مؤسسه، گسترش پژوهش در زمینه منابع نوین صوتی، آموزش آزاد و کمک به شکوفایی نسل جوان آهنگساز بود.امیدواریم از خواندن این مطالب لذت ببرید با ساعد نیوز همراه باشید.
آرمیتاژ ، بزرگترین موزه جهان در روسیه
