مرز انسانیت و شرافت؛ از غزه تا هرات 

زلزله هرات و بمباران وحشیانه و ددمنشانه و بی‌وقفه غزه توسط رژیم اشغال‌گر قدس، دو حادثه مهیب این روزهای جهان ما هستند. روشن است که هر انسانی به واسطه خصایل اخلاقی و فضیلت‌های آرمانی که از سوی حضرت آفریدگار در او به ودیعه نهاده شده و وجه تمایز او از حیوان است، نسبت به این دو واقعه واکنشی دارد و بهتر است بگوییم باید واکنشی نشان دهد. مرز انسانیت، شرافت و خیانت البته همین‌جاست.

صریح باید گفت که واکنش ما نسبت به هرات و غزه تعیین می‌کند که در این لحظه حساس از تاریخ، طرف شیطانیم و عمله او و یا به حرمت انسان، جانب اخلاق و بشریت را گرفته‌ایم.

و البته که مهم نیست، جریان مسلط اطلاعات و اخبار جهانی که همواره تحت قیمومیت قدرت‌های بزرگ بوده‌اند، چه می‌گویند و چه می‌خواهند، ما باید طرف حقیقت باشیم. طرف درست تاریخ که امروز در غزه جان می‌دهد و در هرات زیر خروارها خاک است!

این‌جاست همان پیچ حساسی که با عبور از آن به نفع انسانیت و حقیقت، می‌توان توشه لازم برای رسیدن به قله را دریافت و یا با حمایت از حیواناتی که ددمنشانه در پی سلاخی انسان‌های بی‌دفاع فلسطین هستند و یا در پی زلزله هرات بدون کمک و حامی مانده‌اند چون یحتمل موبور و چشم‌آبی نیستند، به سقوط آزاد نزدیک شویم و به رذالت درغلتیم.

غزه و هرات امروز دو نشانه‌اند، دو آدرس قطعی و درست برای انسانیت. برای حُریّت. برای این‌که بشریت یک‌جایی داشته باشد برای رسوایی ظلم، اشغال و چند ده سال جنایت.

خانم‌ها و آقایان/ غزه و هرات با همه مصیبت‌هایشان، می‌توانند نجات‌بخش ما از نکبت و تعفن روزگار مصلحت‌اندیشی‌های بی‌ارزش باشند، اگر در سمت درست تاریخ بایستیم و آن سمت بی‌هیچ تردیدی، حمایت از مردم مظلوم و بی‌پناه غزه و هرات است. یا اهل العالم...