به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعدنیوز به نقل از پیام ما، شامگاه ۱۴ مرداد ۱۳۹۹ درمنطقه بیستون کرمانشاه خبری به مسئول منطقه مبنی بر حضور تعدادی شکارچی غیرمجاز داده می شود. محیط بان برومند نجفی به همراه سه محیط بان دیگر به همراه مدیر حراست اداره کل برای بررسی شرایط به منطقه می روند. آنها به یک خودرو پراید مشکوک می شوند، اینجاست که فاجعه رخ می دهد. سه تیر اسلحه برومند نجفی به یکی از سرنشینان این خودرو اصابت می کند، یوسف فلاحی جوانی ۲۲ ساله که به تازگی صاحب فرزندی شده به بیمارستان نرسیده جان می سپارد. داغی بر دل خانواده می نشیند که شش ماه و یک روز بعد مرگ مادر یوسف را به دنبال دارد. در طول این سالها شمار پرونده هایی که بر اثر تعارض میان محیط بان و شکارچی شکل گرفته یکی دو تا نبوده است. آنها که از نزدیک با روند و جزییات این حوادث آشنا هستند به خوبی می دانند که روند این پرونده ها نباید دستخوش موج های بیرونی شود. اتفاقی که به نظر می رسد درباره پرونده مرحوم یوسف فلاحی رخ داد. به گفته «علی سلطان» پدر مرحوم فلاحی، در تمام این مدت بسیاری به جای آرام کردن شرایط و دلجویی از خانواده فلاحی، نمک بر زخم آنها پاشیده اند. «پیام ما» تلاش کرده است در این گزارش رنج دو ساله این خانواده را هم بشنود و بی قضاوت روایت کند. می دانیم که پیچیدگی های یک پرونده و شرح رنج هر کدام از ذینفعان درگیر در پرونده فراتر از این گزارش است.
«فکر می کنید اعدام یک نفر یا حتی ۱۰۰ نفر به درد من می خورد؟ فکر می کنید زنم و پسرم زنده می شوند؟ حق من دارد پایمال می شود، از اینکه حق من نادیده گرفته شده دارم روانی می شوم، اگر اینطور پیش برود کار به جاهای بد می کشد!» علی سلطان فلاحی، پدر یوسف فلاحی این را که می گوید بغض می کند، صدایش می لرزد، باز بغض را فرو می دهد: « ۱۴ مرداد دو سال پیش من و همسرم مثل همیشه در کوه بودیم، خبر دادند پسرتان را زده اند، به یوسف که رسیدیم، زنده نبود، یک گلوله از پشت سرش وارد و از پیشانی اش خارج شده و دو گلوله هم در سینه اش بود. پسرم سه تیر خورده بود.»
دوباره بغض می کند و صدای گریه اش سکوتی رقم می زند: «ما که نمی دانستیم چه کسی به پسرمان شلیک کرده. کاش نمی فهمیدیم. بعد که رفتیم آگاهی بعد که شروع کردند تحقیق فهمیدیم کسی که زده محیط بان بوده. آن وقت فهمیدیم که او حتی پسرمان را به بیمارستان هم نبرده، کمکی به یوسف ما نکرده. ماشین را بازرسی کرده، چیزی جز گیاه دارویی و انجیر پیدا نکرده، خب حداقل می بردی اش بیمارستان. هفت روز بعد دستگیر شد. راننده دیده بود یکی از این دو نفری که پای ماشینش ایستاده بودند لباس محیط بانی به تن داشته اند، شماره ماشین را هم او یادداشت کرده بود، از طریق آگاهی و نیروی انتظامی و دادگاه دنبال کردیم و بعد از ۷ روز فهمیدیم ضارب محیط بان بوده، گفتند آن روز که زده لباس کار به تن نداشته.»
کسی خبر دارد خانواده من از بین رفته؟
«علی سلطان فلاحی» از روزی می گوید که نخستین روز مادر بعد از مرگ پسرشان فرا رسید: «شش ماه و یک روز بعد از مرگ یوسف، روز مادر بود، مادرش کادوی سال قبل پسرش را آورد، هی داد می زد و می گفت یوسف من امسال نیست برایم کادو بیاورد. روسری ای که یوسف به او هدیه داد بود را به سرش می بست، به کمرش می بست، باز می کرد و می بوسید و شیون می کرد، آن روز آن قدر این کار را کرد که دق کرد. همان روز، ایست قلبی کرد. مادر یوسف بچه را در میان مار و عقرب و رتیل بزرگ کرده بود. هر وقت کار دامداری و دوشیدن گوسفند و مشک داشت ، بچه را کنار چادر در گونی آویزان می کرد مبادا که مار و عقرب و رتیل یوسف را بزنند. آن طوری پسرم در کوه ها بزرگ شده بود، آن وقت این بلا را سر من آوردند. هم پسرم را از دست دادم و هم همسرم را. آن وقت نه تنها از من دلجویی نمی کنند، بلکه در رسانه ها می گویند محیط بان حقش اعدام نیست و ما وظیفه مان را انجام داده ایم و نمک به زخم من می پاشند. مردمی که خبر از چیزی ندارند هم نمک به زخم من می پاشند، یک نگاه به شبکه های اجتماعی کنید و ببینید چه چیزهایی به خانواده ما می گویند. فوتبالیست ها هم از محیطبان پشتیبانی می کنند. کسی خبر دارد خانواده از من بین رفته؟ خبر دارد بچه های من ترک تحصیل کرده اند؟ خبر دارند بچه هایم بعد از این اتفاق از مدرسه فرار می کنند.» او وضعیت فرزندانش را اینگونه شرح می دهد: «یوسف پسر بزرگم بود، بچه های دیگرم کوچکترند که هر دو ترک تحصیل کرده اند. شش هفت ماه پیش بزرگان محل را جمع کردم و با هر زبانی پسر ۱۹ ساله ام را خدمت سربازی فرستادیم. الان در پادگان داد می زند و می گوید می خواهم خودکشی کنم، می گوید من توان خدمت ندارم، کجاست مادرم؟ کجاست برادرم؟ پسر دیگرم هم ۱۵ ساله است و بعد از مرگ مادرش از مدرسه فراری شده. خانواده من ویران شده و امیدی برایم نمانده است.»
نمک بر زخم من می پاشند
زندگی فلاحی پدر یوسف که به اشتباه توسط محیط بان «برومند نجفی» در ۱۴ مرداد ۱۳۹۹ کشته شده، به هم ریخته، او همه چیزش را از دست داده، او از نمکی می گوید که در این دوره زمانی مردم و مسئولان بر زخمش می پاشند، بدون اینکه خبر داشته باشند چه بر او گذشته یا یک لحظه خودشان را جای او گذاشته باشند. «برومند نجفی» آبان ۱۴۰۰ در دادگاه به قصاص محکوم شد ، این رای در دیوان هم تایید شد. در اردیبهشت ۱۴۰۱ «حسین ویسی» رئیس اداره حقوقی محیط زیست استان کرمانشاه اعلام کرد اعاده دادرسی در این پرونده پذیرفته شده و حکم اعدام متوقف شده است. موضوعی که فلاحی از آن گله مند است.
یوسف من، قاتل نیست
پدر یوسف از صفات فرزندش می گوید: «در شبکه های اجتماعی می گویند پسر من شکارچی و قاتل بوده. پسر من کسی بود که زمان زلزله سر پل ذهاب یک ماه رایگان برای زلزله زده ها کار کرد. روز قبل از اینکه پسرم کشته شود ، عید قربان بود. یوسف گوسفندی قربانی کرده بود که هنوز گوشتش در یخچال است، دو سال گذشته و هنوز نتوانسته ایم به این گوشت دست بزنیم (بغض می کند)، اگر پسرم شکارچی بود چرا علائم شکاری پیدا نکردند؟ چرا اسلحه ای وجود ندارد؟ چرا فرار کردند؟ می گویند جاده ای که در آن پسرت کشته شده در اختیار محیط زیست بوده است، این جاده اتوبان بین المللی است و هر روزه هزار ماشین از آن رد می شود! اگر برای محیط زیست است بیاید و جاده را ببندد.»
محیط زیست واقعی ما هستیم
فلاحی وضع زندگی اش را شرح می دهد که بدانیم که او با محیط زیست بیگانه نیست و با آن زندگی کرده: «دامدار و عشایر ایل پایروند کرمانشاهم، با همسرم بیشتر فصل ها را سر کوه می گذارندم، زندگی من کوه و دشت بود، روستایی در کنار بیستون است که ۵۰۰ خانوار دارد، زمستان ها که هوای کوه سرد می شد را در روستا می گذراندیم. بقیه مواقع چادر سر این کوه و آن می زدیم. حفاظت از محیط زیست، کوه ها، درخت ها به دست ماست نه محیط زیست. دولتی ها حقوقی می گیرند و به خانه برمی گردند. کوه که آتش می گیرد عشایر است که آتش را خاموش می کند نه محیط زیست. اسمش این است که طبیعت دست محیط زیست است والا کوه ها با ما حفظ می شود. یادم است زمانی کوه آتش گرفته بود ، من و همسرم به خدا دو نفری هلاک شدیم تا آتش خاموش شد. مادر یوسف آن روز خون بالا آورد. خودمان الاغ و اسب و قاطر فرستادیم تا دولتی ها بیایند. به بالا که رسیدند خسته شده بودند، برایشان گوسفند سر بردیم، ما اینطور برخوردی با محیط زیست داشتیم، ولی اینها جوابش را بد به من دادند.»
او دوباره سراغ حادثه می رود و روایت خودش را بازگو می کند: « ۱۴ مرداد یک روز بعد از عید قربان بود که پسرم کمی از گوشت قربانی را برداشت و برای جمع کردن گیاهان دارویی رفت. آن زمان فصل انجیر بود و زمان برگشتن به تاکسی تلفنی زنگ زدند. آفتاب تازه غروب کرده بود، کنار اتوبان سوار شدند. محیط بان با لباس شخصی و بدون ماشین دولتی بوده و جلویشان را گرفته است. آن منطقه سابقه راهزنی دارد. راننده می خواسته ترمز کند که از فاصله کوتاه تیراندازی کردند. محیط بان می گوید به لاستیک زده ولی هیچ تیری به لاستیک نخورده ، همه تیرها از صندوق عقب به بالا خورده اند. به آینه کنار راننده هم یک زده شده، آن وقت در فضای مجازی مردم به من حرف بد می زنند. آنها نمی دانند چه اتفاقی افتاده، سه تیر به پسرم زدند و حتی تیری به لاستیک نخورده، اگر تیر به اتوبوس می خورد چند نفر را می کشت؟ من از مردم می خواهم نمک به زخم من نپاشند، این نظرات بد را ننویسند. زندگی من ویران شده، در خانه یک گوشه می نشینم، نه همسری دارم، نه بچه ای ، نه دامی، نوه ام یتیم شده، کسی نمی گوید ما هم شهروند بودیم؟ همه اش محیط بان. آن وقت که خبر به من دادند در کوه بودم ، گوسفندان را رها کردم و پایین آمدم ، یکی دو روز بعد کسی را فرستادم، وقتی برگشتم دیدم دام هایم نصف شده، نمی دانم نصیب گرگ شد یا دزد. همه زندگی و جان را من را گرفتند.»
آقای سلاجقه چرا پیغام نفرستادی؟
فلاحی از کم توجهی سازمان حفاظت محیط زیست به خانواده آنها هم گلایه دارد: «سلاجقه رئیس محیط زیست یک بار کرمانشاه آمد ولی من خبردار نشدم، زندان رفته و تهران برگشته بود، پرونده را هم او به تهران برگرداند، با اینکه در دیوان عالی رای تایید شده بود. او گفته محیطبان نباید اعدام شود ، شما فکر می کنید با اعدام درد من دوا می شود؟ من از طریق استاد بهمن ایزدی با آقای سلاجقه صحبت کردم ، گفتم شما حق پدری بر کشور دارید، چرا پیغامی برای من نفرستادی تا بیایی و ببینی خانواده من ویران شده؟ گفتم الان می گویی کرمانشاه آمدی؟ گفتم شما به پرونده دست نزن و حکم را لغو نکن تا زمان خودش برسد و تصمیم بگیرم. بگذار بچه های من آرام شوند. بگذار پای چوبه دار بیاید، بگذار آنجا ببیند اعدام به درد من نمی خورد، بگذار قانون اجرا شود. اعدام برومند نجفی زن و پسر من را زنده نمی کند. ولی در فضای مجازی و محیط زیست گوش به حرفم نمی دهند، سرهنگ محبت خانی (رئیس یگان حفاظت سازمان حفاظت محیط زیست) که اینهمه صحبت می کند به جای این کارها به نیروهایش آموزش دهد که این اتفاق های بد نیفتد.»
زن جوان شوهرش را تکه تکه کرد و پخت + ویدئو
