به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، وقتی خودرویتان خاموش است، تمام روغن موجود در موتور به به محفظه ای هدایت می شود که سینی روغن یا کارتل نام دارد. کارتل در پایین ترین بخش موتور قرار گرفته و همان محفظه روغن شماست.
قرار گرفتن کارتل در پایین ترین قسمت ممکن مشکلاتی نیز به همراه دارد. برای مثال وقتی در جاده های ناهموار حرکت می کنید، احتمال بالایی در برخورد بخش زیرین خودرو با ناهمواری ها وجود دارد. به همین دلیل لایه پوششی محافظی نیز برای کارتل در نظر گرفته می شود.
کارتل های عمدتا دارای دو نوع هستند که با توجه به ظرفیت روغن موتور و به دست دادن بهترین نتیجه در یک خودرو به استفاده از آنها پرداخته می شود. خودروها دارای طرفیت های متفاوتی در استفاده از روغن هستند اما معمولا همگی بازه مصرفی بین4 تا 8 لیتر دارند.
کارتل های خودرو در دو نوع تَر و خشک وجود دارند. در کارتل های تَر که در بیشتر خودروهای موجود در بازار مورد استفاده است، محفظه کارتل در پایین ترین قسمت پیشرانه نصب شده است تا به راحتی روغن جمع آوری شود. مهمترین مزیت این سیستم مقرون به صرفه بودن و سهولت در ساخت و تعمیر است.
سیستم کارتر تر
محفظه سیستم کارتر تر در پایین ترین قسمت پیشرانه خودرو طراحی و تعبیه شده است تا به سادگی بتواند، روغنی را که از پیشرانه باز می گردد در درون خود جمع آوری کند.
اکثر خودروها امروزه، از محفظه کارتل تر در موتور خود استفاده می کنند؛ زیرا هزینه ساخت و تعمیر و نگهداری در آن ساده تر است و خود به سه دسته کوچک تر تقسیم می گردد:
سیستم روغن کاری زیر فشار
در این سیستم پمپ، روغن را، از حوضچه مکیده و آن را به سمت فیلتر می فرستد.
روغن پس از عبور از فیلتر، از شیر تنظیم فشار عبور داده می شود تا فشار آن به میزان استاندارد برسد.
پس از این مرحله روغن به تمامی قسمت ها مانند یاتاقانها، میل لنگ، سوپاپ و شیارهای تعبیه شده در پیشرانه و…. ارسال می گردد.
در این چرخه، حسگر فشار روغن تعبیه شده؛ که وظیفه اش کنترل فشار لحظه ای میزان روغن است در صورت افت فشار روغن؛ چراغ هشدار روی صفحه کیلومتر شمار را روشن خواهد کرد.
در این نوع سیستم پمپ روغن وظیفه روغن کاری زیر فشار را بر عهده خواهد داشت.
سیستم روغن کاری پاششی
در این سیستم با هر چرخش میل لنگ، قاشقک هایی درون حوضچه ی روغن فرو می روند و روغن را به زیر پیستون پرتاب می کنند، نبود دقت در روغن کاری و وابستگی زیاد به میزان روغن موجود در کارتر، و احتمال روغن کاری کمتر و بیشتر از حد استاندارد، از معایب این سیستم محسوب می شود.
در ضمن نوع روغن به کار رفته در این سیستم نیز بسیار مهم است؛ چون نباید ویسکوزیته آن زیاد و یا پایین باشد و باید از روغن استاندارد و مرغوب برای سلامت این قسمت استفاده شود.
این نوع سیستم روغن کاری در کارتر تر برای پیشرانه های کوچک مناسب اند و فیلتر کردن مداوم روغن جزو نکات اساسی و حساس آن به شمار می رود.
سیستم روغنکاری پاششی و زیر فشار
همانطور که از نام آن پیداست؛ این سیستم تلفیقی، از سیستم روغنکاری زیر فشار و پاششی محسوب می گردد.
زیرا در این سیستم روغن را پمپ به میل لنگ و میل سوپاپ می فرستد تا بدین وسیله بتواند یاتاقانها و شیارهای موجود را روغن کاری کند.
قسمت دیگری از روغن موجود در کارتر توسط نازل ها یا قاشقک ها بر روی میله ها، سیلندرها، رینگ و پیستون و یاتاقان ها پاشیده می شوند.
کارتر روغن جزو قطعاتی است که نسبتا دچار معایب زیادی می شود؛ مخصوصا در خودروهایی که در آنها از کاسه ی زیر قطعه استفاده نشده است، در دست اندازها کارتر را با مشکل برخورد با دست انداز مواجه می کند.
همچنین این قطعه معمولا پس از مدتی دچار نشتی می شود که البته این نشتی در خودروهای قدیمی بیشتر بوده و در خودروهای جدید که از سینی زیر خودرو استفاده می شود، کمتر اتفاق می افتد.
از مزایای سینی زیر خودرو ابتدا می توان به محافظت از کارتر با کمک این سینی ها اشاره کرد.
در ثانی این سینی با جلوگیری از برخورد اجسام موجود در جاده و خیابان با قسمت های زیر خودرو، می تواند حرارت درونی موتور را بیشتر و بهتر حفظ کند که البته این مسئله در هوای سرد بسیار اهمیت دارد.
اگر این سینی در زیر خودرو قرار نگیرد؛ قطعات مهم و حساسی مانند، رادیاتور خودرو، منبع آب شیشه شور و….با سنگ ها و موانع کف خیابان و جاده برخورد کرده و دچار زدگی و ایجاد سوراخ در آن ها خواهد شد.
در این صورت این قسمت ها دچار می شوند که تعویض آن ها هم هزینه های نسبتا زیادی را در بر خواهد داشت.
