نگاهی به آداب و رسوم مردم سریلانکا

کشور سریلانکا، با نام رسمی جمهوری سوسیالیستی دموکرات سریلانکا که لقب مروارید اقیانوس هند را دارد؛ در جنوب آسیا تقریباً در مرکز اقیانوس هند ، جنوب غربی خلیج بنگال و جنوب شرقی دریای عرب واقع شده است، این جزیره توسط خلیج منار و تنگه پالک، از شبه جزیره هند جدا شده است. به این کشور گوشواره هندوستان هم گفته می شود که این لقب به علت شکل و موقعیت قرارگیری این کشور در نقشه است. در قدیم می گفتند که یک پل به نام «پل آدم» بین هند و سریلانکا وجود داشته که این دو کشور را جدا می کرد؛ اما امروزه بین این دو کشور تنها صخره هایی آهکی در آب دیده می شود.

سریلانکا اخیرا به یک مقصد گردشگری محبوب تبدیل شده است. کشوری که با اینکه مساحت کمی دارد، اما یک کشور بسیار متنوع است و همه چیز در آن از سواحل گرفته تا حیات وحش، اماکن تاریخی و باستانی و حتی مزارع چای جذاب و منحصر به فرد هستند. یکی دیگر از جذابیت ها و حقایق سریلانکا، این است که فاصله ها در آن کوتاه هستند و همین باعث می شود که توریستان این فرصت را در تور سریلانکا پیدا کنند تا از مناطق و شهرهای مختلفی در این کشور بازدید داشته باشند.

فرهنگ کشور سریلانکا

فرهنگ سریلانکا آمیخته ای از عناصر مدرن با جنبه های سنتی آمیخته است. فرهنگ این کشور مدت هاست که تحت تأثیر میراث تروادادا بودیسم از هند قرار دارد؛ و میراث این آیین به ویژه در مناطق جنوبی و مرکزی سریلانکا قوی است. تأثیرات فرهنگی جنوب هند به ویژه در شمالی ترین مناطق کشور به چشم می خورد. همچنین به دلیل مستعمره بودن این کشور در طول تاریخ، عناصر پرتغالی، هلندی و انگلیس با جنبه های مختلف سنتی فرهنگ سریلانکا در هم آمیخته اند. علاوه بر این، فرهنگ اندونزی نیز بر برخی جنبه های فرهنگ سریلانکا تأثیر گذاشته است. از نظر فرهنگی، سریلانکا، پیوندهای محکمی با هند و آسیای جنوب شرقی دارد.

دین و زبان مردم سریلانکا

بیشتر جمعیت این کشور را بودایی ها تشکیل می دهند. اما هندوها، مسلمانان و مسیحیان نیز در کشور سریلانکا زندگی می کنند. زبان رایج و رسمی این کشور سین هالی است. اما مردم به زبان های ‏تامیلی و انگلیسی نیز صحبت می کنند. زبان انگلیسی با توجه به حضور انگلیسی ها در گذشته این ‏کشور به عنوان زبان ارتباطی به رسمیت شناخته شده و کاربرد نسبتاً مهمی در سریلانکا دارد . پس در سفر به سریلانکا برای برقراری ارتباط با مردم دچار مشکل نمی شوید.

لباس سنتی سارونگ در آداب و رسوم سریلانکا

سارونگ پوششی است که از چند متر پارچه چاپی یا ساده تشکیل شده است. در اطراف کمر پیچیده می شود و پاها را می پوشاند. سارونگ پوشاک رایج برای اکثر مردان در مناطق روستایی و حتی برخی از اجتماعات شهری است. در شهرها ترکیبی از لباس های غربی و سارونگ سنتی را مشاهده خواهید کرد. ساری: یک ساری سنتی اغلب از شش متر پارچه به رنگ روشن تشکیل شده است که به شکل زیبایی در اطراف بدن پیچیده شده است. زنان مناطق مختلف کشور دارای سبک های مختلف ساری هستند.

مراسم ها و آداب و رسوم سریلانکا

• استفاده از دست: مانند بسیاری از مردم جهان مردم سریلانکا نیز از کارد و چنگال استفاده نمی کنند و در عوض با نوک انگشتان دست راست خود غذا می خورند و برای مسافرانی که مایل به انجام این کار نیستند بیشتر رستوران ها کارد و چنگال ارائه می دهند. روش مودبانه تر این است که هنگام تکان دادن دست یا دادن پول و اشیاء کوچک به شخصی دیگر از دست راست خود استفاده کنید. البته می توانید از هر دو دست برای بلند کردن اشیا بزرگ و سنگین استفاده کنید.
• احترام به فرهنگ بودایی در سریلانکا: بودیسم اصلی ترین اعتقاد میان مردم سریلانکا است و بیش از 70 درصد مردم بودایی هستند. بقیه جمعیت نیز از هندوئیسم، اسلام یا مسیحیت پیروی می کنند. هرگز سر یک راهب بودایی از جمله فرزندان خردسال در معابد را لمس و نوازش نکنید. چون به عنوان رهبران مذهبی جامعه بشدت مورد احترام هستند.هرگز پشت خود را (یا در کنار) به مجسمه بودا که در نزدیکی آن قرار دارید نکنید. می توانید از یک مجسمه عکس بگیرید، اما هر کسی که در عکس است باید روبروی بودا باشد نه در کنار یا پشت به مجسمه ایستاده باشد. لباسی را که ویژگی های بودا و یا خدایان دیگر باشد نپوشید. چون این کار شما ممکن است از سوی مردم سریلانکا بی احترامی و بی احتیاطی قلمداد شود و احتمالاً منجر به دستگیری شود. همیشه در مقابل راهبان مودب باشید و اگر در یک اتوبوس شلوغ هستید برای نشستن به آن ها یک صندلی پیشنهاد دهید. اگر وارد معابد می شوید باید شانه ها و پاهای خود را بپوشانید و کفش خود را قبل از رفتن به داخل دربیاورید. همینطور همیشه باید کفش خود را قبل از ورود به خانه شخصی افراد دربیاورید.

• آداب عکاسی در مکان های عمومی سریلانکا : بسته به جایی که شما قصد عکاسی دارید، برخی مکان ها به مجوز نیاز دارند که شامل عکاسی، فیلمبرداری، پارکینگ و هزینه ورودی می باشد. این سایت ها معمولاً بین 6 صبح تا 10 صبح قابل دسترسی هستند.

نکات مربوط به آداب و رسوم اجتماعی در سریلانکا

نمایش عمومی محبت مانند بوسیدن یا بغل کردن ممکن است باعث ناراحتی مردم سریلانکا شود. ولی نگه داشتن دست و محبت بین والدین و فرزندانشان مجاز است. همینطور برهنگی عمومی در سریلانکا غیرقانونی است اما برای آفتاب گرفتن به استراحتگاه های ساحلی خصوصی که اجازه این کار را می دهند مراجعه می شود.

• روزهای پویا: قبل از تولد بودیسم افراد زاهد و پارسا کارهای دنیوی را متوقف می کردند و در روزهای پویا در شبی که ماه آسمان کامل است به فعالیت های مذهبی می پرداختند. امروزه بودائیان متعصب، روزهای پویا را با مراجعه به یک معبد برای مراسم عبادت و پیروی از هشت دستورالعمل سپری می کنند. روز ماه کامل در سریلانکا تعطیل است و مشروبات الکلی و گوشت در هیچ کجای کشور به فروش نمی رود. بسیاری از جشنواره های مذهبی در روزهای ماه کامل برگزار می شوند.
• جشن برداشت: برداشت برنج یک اتفاق مهم در روستاها است و به صورت یک جشن برگزار می شود. برداشت پرمحصول همیشه مورد استقبال روستائیان قرار می گیرد تا از زمان برداشت تا رسیدن محصول بعدی از ذخیره غذایی اصلی شان اطمینان پیدا کنند.
• سال نو (Aluth Avurudda): اکثر مراسم جشن سال نو بر اساس زمان هایی است که طبق نجوم محاسبه می شوند. مردم سریلانکا با گوشت ها و غذاهای سنتی مختلف به دیدار یکدیگر می روند.
• طالع بینی: مردم سریلانکا اعتقادات قوی به طالع بینی و ستاره ها دارند. بعضی اوقات انجام ازدواج ها بسته به تطابق طالع طرفین تنظیم می شود. همچنین از طالع بینی برای تعیین اوقات فرخنده برای یک فرد یا به مناسبت هایی مانند عروسی یا ساخت خانه استفاده می شود.

طب آیورودا در آداب و رسوم سریلانکا

سریلانکا براساس یک سری نسخه هایی که طی مدت 3000 سال از نسل به نسلی دیگر منتقل شده سیستم طب سنتی (آیورودا) خود را دارد.تاریخ باستانی این کشور از بیمارستانی می گوید که در قرن چهارم B.C در پایتخت آنورادپورا تأسیس شده بود. ویرانه های این بیمارستان کشف شده و محلی برای گشت و گذار گردشگران است. بیشتر داروهای مورد استفاده در آن زمان و زمان حال از گیاهان و روغن های طبیعی بصورت ارگانیک و سنتی تهیه و تولید می شود.

پخت غذاهای سنتی در آداب و رسوم سریلانکا

ویژگی اصلی غذاهای سریلانکا برنج آب پز یا بخارپز است که همراه با کاری و ماهی، مرغ یا گوشت گوسفند تهیه می شود و به همراه سایر دورچین ها که با کاری و سبزیجات، عدس یا میوه تهیه شده است. ترشی های سبزیجات، چاتنی و دورچین های دیگر نیز سرو می شود.

یکی از بهترین و جذاب ترین تجربه های شما در طول زندگی تان باشد. پس از این کشور سرشار از زیبایی های طبیعی بازدید کنید.

معرفی کامل لباس محلی بختیاری های مهربان