تعداد تصادفات رانندگی و جراحات و مرگ و میرهای ناشی از آن ها از دهه 60 و 70 میلادی کاهش پیدا کرده است. این امر می تواند به دلیل قوانین مربوط به ایمنی خودروها باشد که در اکثر کشورها به تصویب رسیده اند.در طول زمان پیشرفت های حاصل شده در خودروها به تدریج حاصل شده اند. برای مثال، معرفی کمربند ایمنی در دهه 50 میلادی را در نظر بگیرید. این ابزار ساده تأثیری آنی بر راننده ها نداشت. در واقع، تا مدتی طولانی استفاده از کمربند زیاد رایج نبود و در کل ایالات متحده آمریکا فقط 10 تا 15 درصد از راننده ها از آن استفاده می کردند.
در سال 1965، به ازاء هر 100 میلیون مایل (160,934,400 کیلومتر) سفر در ایالات متحده، تقریباً شش تصادف منجر به مرگ وجود داشت که آمار واقعاً تکان دهنده ای است. از سال 1984 به بعد، استفاده از کمربندهای ایمنی رفته رفته رواج پیدا کرد و علت آن هم وضع چندین و چند قانون سخت گیرانه بود.در حال حاضر و در آغاز قرن بیست و یکم، به ازاء هر 100 میلیون مایل سفر در ایالات متحده، کمتر از دو تصادف مرگ بار رخ می دهد. در سال های اخیر، راننده ها به تجهیزات ایمنی خودرو و سیستم های هشدار و پیشگیری از تصادف توجه زیادی نشان داده اند و به دنبال افزایش تقاضا، خودروسازان هم به تولید و گسترش فناوری های پیچیده رو آورده اند.
یکی از پیشرفت های مهمی که با امید کاهش آمار جراحات و مرگ و میرها صورت گرفته است، ابداع سیستمی به نام سیستم پیشگیری از تصادف است. این فناوری به طور مداوم وضعیت راننده و موانع مسیر را بررسی می کند تا میزان خسارت و آسیب ناشی از تصادف را به حداقل برساند.از آن جایی که بیشتر سیستم های پیشگیری از تصادف به صورت اتوماتیک کار می کنند و تصادف ها هم قابل پیش بینی نیستند، طراحی این سیستم ها بسیار پیچیده است. سیستم باید به دقت تنظیم شده باشد و پس از تولید هم مورد تست قرار بگیرد.
انواع سیستم های پیشگیری از تصادف
بعضی سیستم ها از یک هشدار صوتی استفاده می کنند تا احتمال وقوع تصادف را به راننده هشدار بدهند. این هشدار صوتی فقط به راننده هشدار می دهد و او را آماده انجام یک اقدام پیشگیرانه می کند. سیستم هایی هم وجود دارند که کنترل قسمت معینی از خودرو را به دست می گیرند. سیستم های ترمزی هم وجود دارند که با ایجاد فشار اضافی در ترمزها، به راننده کمک می کنند در اسرع وقت سرعت خودرو را پایین بیاورد و میزان خسارات ناشی از تصادف را کاهش بدهد.
بعضی از سیستم های پیشگیری از تصادف به کمربندهای ایمنی متصل هستند و پیش از بروز تصادف، به صورت اتوماتیک کمربندها را سفت می کنند. اغلب به این گونه سیستم ها، سیستم سفت کننده کمربند گفته می شود. این قبیل سیستم ها باید بسیار دقیق تنظیم و نصب بشوند چون هرگونه عیب و ایراد کوچکی می تواند حواس راننده را پرت کند و خودش زمینه ساز تصادف بشود؛ به همین خاطر، مهندسان و خودروسازان، سیستم های پیشگیری از تصادف را بسیار دقیق تست می کنند تا مطمئن شوند هیچ عیب و ایرادی وجود ندارد. یکی از اولین موارد استفاده از سیستم پیشگیری از تصادف، در سال 2003 بود که کمپانی مرسدس بنز، سیستم Pre-Safe را روی سدان های S-Class نصب کرد. در آن زمان، کمپانی مرسدس بنز اعلام کرد: "این سدان اولین خودروی دنیاست که مجهز به یک سیستم شگفت انگیز است که می تواند بروز تصادف را چند ثانیه جلوتر تشخیص بدهد و برای جلوگیری از تصادف کارایی بسیار بالایی دارد." آن سیستم از حسگرهایی استفاده می کرد که زاویه فرمان و شتاب خودرو را محاسبه می کردند ولی قادر به ارزیابی شرایط محیطی نبودند.
نحوه عملکرد رادارهای پیشگیری از تصادف
سیستم های راداری، به جای امواج صوتی، از امواج رادیویی استفاده می کنند. امواج رادیویی نامرئی هستند و بسیار سریع تر از امواج صوتی حرکت می کنند. سیستم های پیشگیری از تصادف، مجهز به گیرنده های رادار کوچکی هستند که در جلو خودرو و معمولاً داخل جلو پنجره نصب می شوند و از آن جا پیوسته امواج رادار با فرکانس بالا ارسال می کنند. این امواج به نزدیک ترین اشیاء برخورد می کنند و به سمت حسگرها برمی گردند. یک واحد مجزا که به حسگرها متصل است، مدت زمان لازم برای ارسال و بازگشت امواج را محاسبه می کند. سیستم پیشگیری از تصادف با استفاده از این اطلاعات می تواند بلافاصله موقعیت، فاصله و سرعت خودرویی که از مقابل می آید را تشخیص بدهد. اگر تغییری ناگهانی که بتواند منجر به تصادف بشود در این موارد به وجود بیاید ، سیستم هشدار می دهد و یا به راننده کمک می کند از بروز تصادف جلوگیری کند. خب، تا این جا متوجه شدیم که اگر سیستم پیشگیری از تصادف، احتمال وقوع تصادف را تشخیص بدهد، نمی تواند دست روی دست بگذارد و اجازه بدهد اتفاق بدی بیفتد. ادامه مطلب را بخوانید تا ببینید در حال حاظر چه نوع سیستم هایی در بازار وجود دارند
سیستم پیشگیری از تصادف مرسدس بنز می توانست کمربندها را پیش از وقوع تصادف سفت کند، به طور اتوماتیک سانروف را بندد و هنگام مانورهای اضطراری، صندلی های خوابیده شده را به حالت اولیه برگرداند. سیستم های جدیدتر، نظیر سیستم Pre-Collision ساخت کمپانی تویوتا از رادار استفاده می کند. این کمپانی سیستم پیشگیری از تصادفش را در سال 2003 و روی تویوتا پریوس نصب کرد. این سیستم برای تعیین این که چه وقت ترمز کمکی فعال شود و کمربندهای ایمنی سفت شوند از امواج میلی متری رادار استفاده می کند. کمپانی تویوتا سیستم تنظیم صندلی های عقب هنگام بروز تصادف را هم تعبیه کرده است. اگر بروز تصادف قریب الوقوع باشد، صندلی های خوابیده شده عقب به طور اتوماتیک به حالت اولیه برمی گردند. کمپانی فورد هم سیستم راداری خودش را به بازار عرضه کرده است. این سیستم روی جدیدترین محصولات این کمپانی مانند فورد Taurus، سدان Lincoln MKS و شاسی بلند Lincoln MKT نصب شده است. کمپانی های هوندا و نیسان نیز سیستم های هشدار عبور از خط و پیشگیری از تصادف را روی بسیاری از مدل هایی که فقط در ژاپن به فروش می رسند نصب کرده اند.
نحوه تشخیص سالم بودن گیربکس اتوماتیک
