نحوه پرورش و نگهداری ساکولنت

پرورش ساکولنت

گونه های مختلف ساکولنت

ساکولنت ها گیاهانی با برگ های گوشتی و ضخیم هستند و آب را در ساقه و برگ هایشان ذخیره می کنند تا در مواقع کم آبی بتوانند زنده بمانند. به طور کلی این گیاهان به شرایط نامساعد مثل گرما، سرما و کم آبی مقاومند اما تعدادی از گونه های آن با شرایط محیطی خانه ها سازگار ترند و پیشنهاد ما این است که از گونه های زیر برای منزل تان استفاده کنید.
برای مراقبت از ساکولنت ها بهترین کار این است که شرایط بومی آن ها را در منزل تان مهیا کنید.
در هنگام انتخاب ساکولنت به مقدار نور مورد نیازِ، مقدار و فاصله ي آبیاری، اندازه و مدل آن دقت کنید.
حدود ۶۰ گونه ي گیاهی و زیرمجموعه ي آن جزو خانواده ی بزرگ ساکولنت ها به حساب می آیند. در این جا سه گونه ي رایج از مجموعه ی ساکولنت ها را معرفی می کنیم: هاورتیا، سدوم و سمپرویوم.

هاورتیا (Haworthia)
خانواده ی هاورتیا گونه ای از ساکولنت های با اندازه ي کوچک هستند که بومی آفریقای جنوبی اند.این گیاهان نور زیاد و آب کم لازم دارند. گونه ي هاورتیا برخلاف اندازه ي کوچک شان انواع بسیار گوناگونی دارند. معروف ترین گونه های آن
هاورتیا گورخری با نام علمی zebra haworthia
هاورتیا شیشه ای با نام علمی Haworthia cooperi
هاورتیا اسپایدر یا عنکبوتی با نام علمی Haworthia limifolia هستند.

خرید آنلاین هاوارتیا گورخری ◄

سدوم (Sedum)
این ساکولنت ها شکل و اندازه ی بسیار متنوعی دارند و اندازه ي آن ها از چند سانتی متر تا یک متر متفاوت است. سدوم ها از گونه ی کراسولا هستند که گیاه کراسولای معروف هم جزوی از آن است. این گیاهان هم به نور زیاد و آب کم نیاز دارند.
رایج ترین گونه های ساکولنت سدوم
سدوم دم اسبی با نام علمی Sedum morganianum
سدوم شکلاتی با نام علمی Sedum rubrotinctum
سدوم شکوفه ای با نام علمی Sedum spp. هستند.

سمپرویوم (Sempervivum)
ساکولنت های سمپرویوم همگی شکل گل رز هستند و در رنگ های مختلفی وجود دارند. این ساکولنت ها نسبت به سرما مقاومند و می توانیم لقب (گیاهان همیشه زنده) را به این نوع ساکولنت ها بدهیم.
معروف ترین گونه های خانواده ساکولنت سمپرویوم عبارتند از:
سمپرویوم لب ماتیکی با نام علمی Sempervivum tectorum
سمپرویوم ساق عروس با نام علمی Sempervivum montanum
سمپرویوم عنکبوتی با نام علمی Sempervivum arachnoideum
بعد از معرفی گونه های رایج ساکولنت ها به بخش مراقبت از آن ها رسیدیم.

روش مراقبت و پرورش ساکولنت ها

ساکولنت ها به طور کلی گیاهان بی دردسری هستند اما برخلاف ظاهر خشن و محکم شان، به عشق و توجه شما هم نیاز دارند. در این بخش به شرایط مناسب برای زندگی ساکولنت ها می پردازیم و از نظر سمی بودن و آفت هم آن را بررسی می کنیم. در قسمت آخر مقاله روش های تکثیرساکولنت را معرفی خواهیم کرد.

نور مورد نیاز ساکولنت ها:

نحوه پرورش و نگهداری سانسوریا

همه ي ساکولنت ها به نور خورشید نیازدارند و بیش تر آن ها به نور کامل خورشید یعنی روزانه به حداقل ۳ تا ۶ ساعت نور خورشید احتیاج دارند. هم چنین ساکولنت های سبز نسبت به ساکولنت های رنگی به نور کم تری احتیاج دارند. توصیه می کنیم ساکولنت ها را در نزدیکی پنجره های رو به جنوب یا رو به شرق قرار بدهید تا نور بیش تری را دریافت کنند. دقت کنید که آفتاب مستقیم باعث سوزاندن ساکولنت ها می شود البته این اتفاق به ندرت رخ می دهد اما گاهی اوقات برگ های ساکولنت ها را از نظر آثار سوختگی بررسی کنید.

روش آبیاری ساکولنت ها:

همان طور که درقسمت های قبلی اشاره کردیم، ساکولنت ها به آب زیادی نیاز ندارند. قانون کلی این است که قبل از هرآبیاری اجازه دهید خاک گلدان به طور کامل خشک شود. اگر قبل از خشک شدن کامل خاک به آن آب بدهید، احتمال دارد که ریشه ی گیاه به مرور زمان پوسیده شده و گیاه تان از بین برود. اگر هوای محیط زندگی ساکولنت ها خیلی گرم است و خاک گلدان زهکشی خیلی خوبی دارد، لازم است که دفعات بیش تری به آن ها آب بدهید. هرچه هوا سردتر باشد، دفعات آبیاری هم کم تر خواهدشد.

دمای مورد نیاز:

ازآن جایی که اکثرساکولنت ها با دمای خیلی بالا و خیلی پایین سازگارهستند، می توانند دمایی بین ۴ تا ۳۵ درجه را تحمل کنند. بهتر است در مورد بازه ی دقیق دمایی که ساکولنت شما می تواند تحمل کند، به طور دقیق مطالعه کنید.
آیا ساکولنت ها سمی هستند؟
در جواب این سوال باید گفت بیش تر ساکولنت ها برای انسان و حیوانات سمی نیستند و حتی مثل آلوئه ورا خواص خوراکی و دارویی هم دارند. اما تعدادی از ساکولنت ها سمی اند و بهتراست دور از دسترس حیوانات و کودکان قراربگیرند.

ساکولنت سمی برای انسان ها:

ساکولنت افوربیا – تماس پوست با شیره ی آن ممکن است باعث ایجاد حساسیت شود و در صورت خورده شدن باعث دل درد می شود.
ساکولنت های سمی برای حیوانات خانگی:
آلوئه ورا – در صورت خورده شدن باعث بی حالی و مشکلات گوارشی می شود.
کراسولا- در صورت خورده شدن باعث به وجودآمدن مشکلات گوارشی در حیوان می شود.
افوربیا – شیره ی گیاه در صورت تماس با پوست حیوان باعث ایجاد حساسیت می شود و در صورت خورده شدن باعث ایجاد مشکلات گوارشی می گردد.
کالانکوئه – به ندرت باعث مرگ حیوانات می شود اما در صورت خورده شدن، آن ها را بیمار می کند.
در اینجا چند گونه از ساکولنت های غیرسمی را معرفی می کنیم که می توانید در منزل تان استفاده کنید:
تمامی گونه های اچوریا (Echeveria)
ساکولنت گل سفید با نام علمی Graptopetalum paraguayense
تمامی گونه های هاورتیا
ساکولنت دم اسبی با نام علمی Sedum morganianum
سمپرویوم لب ماتیکی با نام علمی Sempervivum tectorum
آفت و بیماری در ساکولنت ها

مشکلات و آفت ها :

گاهی اوقات ساکولنت ها مورد حمله ي آفت هایی مثل شته سفید، حشرات کوچک و عنکبوت های ریز قرارمی گیرند. اگر گیاهتان به آفت و حشرات آلوده شد ابتدا با یک دستمال نخی مرطوب شده با آب و صابون ملایم یا الکل به آرامی برگ ها و ساقه های آلوده را تمیز کنید تا حشرات و آفت ها از بین بروند و به گیاهان دیگر سرایت نکنند. در صورتی که این کار موثر واقع نشد، سم مخصوص آن آفت را تهیه کرده و طبق دستور آن استفاده کنید.
ساکولنت ها ممکن است در اثر اتفاق های زیر دچار مشکل شوند:
آبیاری بیش ازحد: این مورد رایج ترین دلیل از بین رفتن ساکولنت ها است و باعث زردشدن و ریختن برگ ها، پوسیدگی ریشه و بدشکل شدن برگ ها می شود.
نورکم: باعث رشد ناکافی و تشکیل ساقه و برگ های کشیده می شود.
کمبود مواد مغذی: باعث رشد کم، زردشدن برگ ها و بدشکل شدن آن ها می شود.
آبیاری کم تر از حد معمول: باعث ایجاد برگ های بدشکل، چروکیده و زردشدن برگ ها می شود.
نور بیش از اندازه: باعث سوختگی و ایجاد لکه های قهوه ای روی برگ ها می شود.

کاشت و تکثیر ساکولنت ها:

مهم ترین نکته در کاشتن ساکولنت ها این است که خاک و گلدان باید زهکشی کافی داشته باشند یعنی به راحتی آب را از خودشان عبور دهند و رطوبت اضافی را در خود نگه ندارند. می توانید از خاک کاکتوس به عنوان خاک پایه استفاده کنید و پیت ماس و سنگ ریزه را به آن اضافه کنید تا زهکشی خاک بهتر شود.
بیش تر ساکولنت ها به راحتی تکثیر می شوند و خودتان هم می توانید آن ها را در خانه تان تکثیر کنید. مثلا در ساکولنت لب ماتیکی، جوانه های جدید گیاه از پای گیاه اصلی رشد می کنند. شما می توانید به راحتی جوانه های جدید را از پای گیاه جدا کنید و در گلدانی دیگر بکارید.

روش های مختلف تکثیر ساکولنت:

قلمه زدن: اگر گیاهتان بیش از اندازه بلند شده است، می توانید قسمتی از ساقه را ببرید( حدود ۲ سانتی متر زیر برگ) و در گلدانی جداگانه بکارید.
جداکردن از ریشه ها: ریشه ي ساکولنت را از خاک بیرون آورید وبه آرامی آن را از ریشه جدا کرده و به دوقسمت تقسیم کنید. حالا هر دو گیاه را در دو گلدان جداگانه بکارید.
جدا کردن پاجوش ها: پاجوش ها گیاهان کوچکی هستند که می توانند جدا از گیاه اصلی زندگی کنند. آن ها را به آرامی از پای گیاه اصلی جدا کرده و در گلدان جدید بکارید.
کاشتن برگ ها: بعضی از گونه های ساکولنت مانند سدوم را می توان با استفاده از برگ های بریده و کاشتن آن ها در محیط جدید تکثیر کرد.

روش تکثیر ساکولنت با استفاده از برگ:

چند برگ از ساکولنت را با چاقوی تیز به آرامی ببرید.
برگ را روی خاک بخوابانید به طوری که انتهای بریده شده ی برگ وارد خاک شود. بهتر است خاک از نوع خاک گلدان با زهکشی خوب باشد.
با دقت آب را روی خاک اسپری کنید. چون گیاه در عمق کمی ازخاک قرار دارد و ممکن است در هنگام آبیاری جا به جا شود.
دو تا سه بار در هفته به آن آب بدهید تا گیاه ریشه و جوانه بزند.
بعد از مدتی که جوانه ها بزرگ شدند می توانید آن ها را در گلدان جدید بکارید.