نقد فیلم تیک تیک بوم (Tick, Tick... Boom) 

مدتی می شود که فیلم تیک تیک بوم (Tick, Tick... Boom) از شبکه نتفلیکس پخش شده است. این فیلم براساس نمایشنامه موزیکالی به همین نام اثر جاناتان لارسون ساخته شده که البته اینجا یک تفاوت بزرگ نیز وجود دارد. فیلم تیک، تیک... بوم! درواقع یک فیلم نیمه بیوگرافی است که لین-منوئل میرندا، کارگردان فیلم پس از اینکه متوجه شباهت این نمایشنامه به زندگی جاناتان لارسون، خالقش شد، تصمیم گرفته تا با ایجاد تغییراتی فیلمنامه این فیلم را به یک فیلم نیمه زندگینامه تبدیل کند. پس ما با یک فیلم زندگینامه طرف هستیم که داستان زندگی جاناتان لارسون با داستان نمایشنامه موزیکال Tick, Tick... Boom ترکیب شده است.

خلاصه داستان فیلم تیک تیک بوم

داستان فیلم تیک تیک بوم 2021 روایتگر زندگی جوانی به نام جان است. جان آهنگساز تئاتر است که رویاهای بزرگی در سر دارد. جان در آستانه سی سالگی زمانی که برای تحقق اهداف بزرگ خود در تلاش است با مسائلی روبه رو می شود که فشار زیادی را در زندگی خود احساس می کند. در این میان او در دوراهی قرار می گیرد، رویاهایش را دنبال کند یا به رفع مشکلاتش بپردازد. او نمی داند با زمانی که در اختیار دارد چه کارهایی را می تواند انجام دهد تا از اهدافش دور نماند...

نقد فیلم تیک تیک بوم

شکی نیست در هنگام کودکی، آرزو داشتیم هر چه سریع تر بزرگ شویم. فکر می کردیم که در بزرگسالی، برایمان خبری است! هرچه سن بالاتر می رفت، با مسئولیت های بی شماری رو به رو می شدیم. دیگر از یک جایی به بعد، این آرزو به وحشت و کابوسمان تبدیل شد. جان، یک نویسنده تئاتر موزیکال جوان است. از کودکی آرزوی اجرا کردن در برادوی را داشته است. حال نزدیک سی سالش است و در این روزها، باید یک اجرا جلوی چندین تهیه کننده داشته باشد، بلکه ببیند شانسی برای پیشرفت دارد یا خیر. با استفاده از یک نمایش موزیکال موازی، جاناتان داستان آن روزها را برایمان تعریف می کند.

جان، از یک تشبیه فوق العاده استفاده می کند: سی ساله شدن، مثل یک بمب ساعتی می ماند. هر روز که می گذرد، مانند آن است که داری صدای تیک تاک یک بمب را می شنوی و سپس، بوم. سی سالت شده است، هنوز کاری نداری و در خانه کوچک و بد بویت، تلاش می کنی که چیزی بنویسی بلکه، آن تو را به جایی برساند. هدف فیلم، این است که ما را با درگیری های ذهنی جان همراه کند. دردهایش را لمس کنیم و برای وقت هایی که شاد است، همراهش باشیم. هدف فیلم موزیکال همین است دیگر! موسیقی قابلیت این را دارد ما را از سختی ها بیرون بیاورد و تلخی را به شکلی دوست داشتنی، به خوردمان بدهد.

خط داستانی Tick Tock Boom حالت اپیزودیک دارد. در هر آهنگ، یک داستان نهفته که جان آن را برایمان تعریف می کند. هیچ کدام از این آهنگ ها، اضافه نیستند و آنقدر خوب هستند که می شود بارها و بارها آن ها را گوش داد. راک های محشر و گوش نوازی که به نظرم، هیچکس به جز میراندا نمی توانست آن ها را به پرده سینما بیاورد. البته لارسون تنها به سبک راک بسنده نکرده و چند اجرای تک نوازی و یک اجرای هیپ هاپ را هوشمندانه در نمایشنامه خود گنجدانده است. همچنین باید به لوینسون تبریک گفت که توانسته به این اجراها شاخ و برگ بدهد و بتواند نسبت به فیلمنامه قبلی خود، پیشرفت قابل توجهی بکند.

داستان فیلم سعی دارد به موضوعات فراوانی بپردازد هرچند اصلی ترین موضوعش، بحران های روزهای پایانی بیست و نه سالگی جان است. از رابطه عاشقانه او بگیرید تا معضل بیماری ایدز، فیلم سعی کرده به هرکدام از آن ها بپردازد. ایرادات فیلمنامه این است که بسیار خوب ما را با تنهایی، بی پولی و ترس از شکست جان همراه می کند و از آن طرف، رابطه عاشقانه اش را به خوبی نمایش نمی دهد. هرچند، آهنگ بسیار زیبایی در فیلم حول محور رابطه او وجود دارد، اما جان و سوزان هیچ شانسی برای تبدیل شدن به یکی از زوج های خاطره انگیز ژانر موزیکال را ندارند.

موضوع ایدز یک وصله ناجور به فیلم است. انگار تنها هدف این بوده به نوعی اشک مخاطب را در بیاورد و با این بهانه به روابط دوستانه جان عمیق شود. اما در نهایت، شکست میخورد و نبودنش، تفاوت چندانی در فیلم بوجود نمی آورد. از بخش خوب فیلمنامه غافل نشویم. هنگامی که جان شروع به خواندن شعر تولد سی سالگی اش می کند، با تمام وجود آن را می فهمیم. فیلم روی نقاطی دست می گذارد و آن ها را به طوری بازگو می کند که از شعاری بودن دور بماند و از طرفی، مخاطبش را با خود همراه کند. جان، دارد به سی سالگی نزدیک می شود و آنقدر از این اتفاق تنفر دارد که می خواهد در بیست و نه سالگی، سنش متوقف شود.

آیا با او همذات پنداری می کنیم؟ بله! این هدفی بوده که فیلم می خواست به آن دست پیدا کند. به هر حال، جاناتان لارسون یک نمایشنامه موزیکال درمورد خودش نوشته است و بهتر از هرکس، چهره خودش را به نمایش گذاشته است. بخواهم حرف هایم را خلاصه کنم، آهنگ های مربوط به هر موضوع، بسیار زیبا و دوست داشتنی هستند اما داستان پشت هرکدامشان، به زیبایی آن آهنگ نیست. بخش فیلمنامه، به نوعی یادآور Inside Llewyn Davis است. اما به جای آن لوین دیویس عصبی و یبس (!)، یک جاناتان لارسون پر ذوق و شوق وجود دارد. مشکلات یکی است، آدم ها متفاوت هستند!

بعد از نوشتن موسیقی و آهنگ های پس زمینه و شعرهایشان، بازی بازیگران جز اصلی فیلم های موزیکال است. اندرو گارفیلد یکی از بهترین بازی هایش را به نمایش می گذارد که به طور قابل بحثی، می توانیم بگوییم بهترین بازی دوران بازیگری او است. گارفیلد همواره چهره و استایل یک فرد نگران و دلواپس را دارد که لباس های نامرتب و موهای شلخته، امضای او هستند. همین موارد، سبب شده به خوبی در نقش جان بنشیند و علاوه بر آن، توانایی های خودش را در خوانندگی و رقص، به خوبی به نمایش می گذارد. باید منتظر بایستیم و بازی او را با دیگر بازیگران امسال مقایسه کنیم اما به نظر من، گارفیلد شانس بسیار بالایی برای بردن بهترین بازیگر مرد در جشنواره ها را دارد.

بازیگران دیگر در نقش های مکمل خود دست کمی از گارفیلد ندارند. الکساندرا شیپ تمام سعیش را کرده با بازی بسیار خوب و صدای زیبایش، ضعف شخصیت پردازی را بپوشاند و موفق بوده است. رابین دا خسوس نیز توانسته همانند شیپ، اجراها و خوانندگی بسیار خوبی را نشان دهد و با بازی خوبش، ما را با شخصیتش همراه می کند. ونسا هادجنز و جاشوآ هنری هم به کمک گارفیلد آمده اند و در اجراهایش، به خوبی او را همراهی کرده و نقش پر رنگی در به یاد ماندنی بودن فیلم دارند. تیم بازیگری Tick Tock Boom عملکرد درجه یکی را از خودش، ارائه داده است.

میراندا در اولین تجربه اش، به خوبی از کارگردانی یک فیلمنامه شلوغ برآمده است. او توانسته به خوبی تیمش را هدایت کند و در نهایت، یکی از بهترین آثار موزیکال را بسازد. فیلم برداری اثر بسیار خوب صورت گرفته و شات های بسیار زیبایی را در طول فیلم شاهد هستیم. تدوین نیز در سطح بالایی قرار دارد و توانسته ریتم فیلم را حفظ کند. Tick Tock Boom آنقدر در همه زمینه ها، عملکرد خوبی را از خودش نشان داده است که شانس این را دارد نامزدی ها و جایزه های بسیار زیادی را در فصل جوایز از آن خود کند.

مخاطب عام، نسبت به فیلم های موزیکال اغلب اوقات جبهه می گیرد و بیشتر اوقات، یک حس خسته کننده و ملال آور از آن ها می گیرد. فیلم Tick Tock Boom پر از اجراهای زیبا، شات های چشم نواز و بازی های خوب است که یادتان می رود به زمان نگاهی بیاندازید. در سال 2021 که فیلم های مورد انتظار زیادی اکران شدند و اکثریت، خسته کننده بودند و در رسیدن به هدفشان شکست خوردند، اولین اثر میراندا به خوبی مخاطبش را سرگرم می کند و نشان می دهد موسیقی، چقدر راحت سختی ها و پستی بلندی های زندگی را به ما نشان می دهد.

مشخصات فیلم تیک تیک بوم

• ژانر : درام - زندگی نامه – موزیکال
• امتیاز در سایت IMDb: 7.8
• کارگردان لین-منوئل میرندا
• تهیه کننده برایان گریزر، ران هاوارد، لین-مانوئل میراندا و جولی اوه
• فیلمنامه نویس استیون لوانسون بر پایه Tick, Tick… Boom! اثر جاناتان لارسون
• موسیقی جاناتان لارسون
• فیلم بردار آلیس بروکس
• شرکت تولید ایمیج اینترتیمنت
• توزیع کننده نتفلیکس
• کشور ایالات متحده آمریکا

بازیگران

• اندرو گارفیلد در نقش جاناتان لارسون
• ونسا هاجنز در نقش کارسا جانسون
• الکساندرا شیپ در نقش سوزان
• رابین دو ژسوس در نقش مایکل
• جوشوا هنری در نقش راجر
• جودیت لایت در نقش روزا استیونز
• برادلی وایتفورد در نقش استیون سوندهایم

درباره کارگردان فیلم تیک تیک بوم

لین-منوئل میرندا، زاده ۱۶ ژانویه ۱۹۸۰ آهنگساز، نمایشنامه نویس، رپر،هنرپیشه و کارگردان اهل ایالات متحده آمریکا است. وی از سال ۱۹۹۹ میلادی تاکنون مشغول فعالیت بوده است. معروفترین کار وی تئاتر موزیکال همیلتون است که به زندگی یکی از مؤسسان آمریکا یعنی الکساندر همیلتون می پردازد. این موزیکال نامزد ۱۷ جایزه تونی و برنده ۱۱ تای آن شامل جایزه تونی برای بهترین تئاتر موزیکال شد.

از فیلم ها یا سریال های تلویزیونی که وی در آن نقش داشته است، می توان به زندگی عجیب تیموتی گرین، از آسیب رساندن بپرهیز و بازگشت مری پاپینز اشاره کرد. وی هم چنین برنده جوایزی همچون جایزه پولیتزر برای نمایش نامه شده است. او برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ در برنامه پخش زنده شنبه شب بعنوان میزبان یکی از قسمت ها حضور یافت.