به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرورزشی، رقابت های بیست ودومین دوره لیگ برتر ایران از روز ۲۱ مرداد به صورت رسمی استارت می خورد و در همان هفته نخست دو تیم مدعی استقلال و سپاهان برابر یکدیگر صف آرایی می کنند. استقلال مدافع عنوان قهرمانی لیگ ایران است و با تغییراتی که روی نیمکت به وجود آورده قصد دارد برای دومین فصل پیاپی، جام را بالای سر ببرد. سپاهان هم که در دهه گذشته همواره خودش را در سطح مدعیان قهرمانی دیده در این فصل علاوه بر پوست اندازی روی نیمکت، تحول زیادی هم در ترکیب ایجاد کرده و امیدوار است بعد از سال ها ناکامی و اعمال هزینه های زیاد، بتواند بعد از غول های تهرانی، دوباره جام قهرمانی را به دست بیاورد.
در این فصل مربیان خارجی سرشناسی هم به لیگ ایران اضافه شدند که ساپینتو در استقلال، ژوزه مورایس در سپاهان و قربان بردیف در تراکتور شاخص ترین آنها هستند. با وجود تغییرات زیادی که در جمع مدعیان رخ داده، پرسش موجود این است که آیا قهرمانی از دل مربیان و بازیکنان خارجی حاصل می شود؟ شاید. پاسخ قطعی به این پرسش نمی توان داد ولی می توان با استناد به آمار موجود، به این موضوع پرداخت که قهرمانی یا حداقل شانس قهرمانی، قطعا در گرو گل نخوردن است! استقلال در فصل گذشته با استفاده از همین فرمول سرانجام موفق شد به ناکامی ۹ساله اش در فوتبال ایران پایان دهد و جام قهرمانی را بالای سر ببرد.
اگرچه در میانه های فصل انتقاد زیادی از سبک بازی تیم فرهاد مجیدی می شد ولی نهایتا با کسب عنوان قهرمانی، شیوه بازی و سبک رسیدن به جام به دست فراموشی سپرده شده و همگی کسب قهرمانی جدید استقلال را لحاظ کردند. فرمی که استقلال برای رسیدن به قهرمانی اتخاذ کرد، متکی بر تقویت خط دفاعی بود. ساختار دفاعی استقلال چنان بود که این تیم رکورد میزان گل خورده در لیگ برتر ایران در طول یک فصل را تحت تأثیر قرار داد و فقط ۱۰ بار در طول ۳۰ مسابقه دروازه اش باز شد.
جالب آنکه تیم فرهاد مجیدی به عنوان قهرمان لیگ، خط حمله چندان کوبنده ای نداشت و کلا ۳۹ بار گل زنی کرد. این موضوع وقتی بیشتر اهمیت پیدا می کند که قهرمانی های متوالی پرسپولیس، پیش از استقلال، در لیگ برتر مورد بررسی قرار بگیرد. پرسپولیس هم دقیقا در حالی پنج فصل متوالی قهرمان شد که در هر فصل به طور میانگین فقط ۱۴ بار دروازه اش باز شد.
حالا به نظر می رسد، دلیلی ندارد فرمولی که شش سال متوالی است در فوتبال ایران جواب می دهد در فصل پیش رو، بدون جواب باقی بماند. با استناد به همین موضوع می شود شرایط تیم های مدعی را زیر نظر گرفت و به کارنامه عالی پرسپولیس در بخش تقویت خط دفاعی رسید. پرسپولیس علیرضا بیرانوند، دروازه بان تیم ملی ایران را خرید و خیلی سریع با مرتضی پورعلی گنجی یکی از مدافعانی که قبل از مصدومیت عضوی از تیم ملی ایران بوده توافق کرد. در کنار این مورد باید به جذب گئورگی گولسیانی و دانیال اسماعیلی فر، دو مهره تدافعی و تأثیرگذار فصل پیش سپاهان هم اشاره کرد تا مشخص شود، یحیی گل محمدی تمرکزش را روی فرمول ثابت شده قبلی گذاشته است.
اتفاقا توجه بیش از اندازه به همین بخش است که پرسپولیسی ها را در آستانه شروع رقابت های فصل جدید همچنان بدون مهاجم شش دانگ گذاشته است. مدیران و سرمربی پرسپولیس اصرار زیادی بر اصلاح امور در ساختار تدافعی پرسپولیس داشتند و اکنون پس از تقویت خط میانی در پی خریدن یک مهاجم خارجی برآمدند. پرواضح است که در کنار پرسپولیس، چندین تیم مدعی دیگر در لیگ برتر هم ساختار تدافعی را استحکام بخشیده اند تا آنها هم از این قافله ای که آمار در لیگ برتر ایران به جا گذاشته عقب نمانند. اینکه در پایان لیگ، سیاست های تدافعی و فلسفه مربیگری در کدام تیم کارگشا شود، موضوعی زمان بر ولی جذاب خواهد بود.
تصمیم جدید هالک ایرانی بعد از شکست 40 ثانیه ای خود
