عضو فراکسیون امید مجلس دهم گفت: مردم به این نتیجه رسیده اند که طیفی هایی از اصلاح طلبان، «مردم»، را به مثابه ماشین رای برای به قدرت رساندن آن ها میدانند، چرا که در زمانی که مردم نیاز به حمایت و ابراز عقیده اصلاح طلبان به عنوان یک جریان سیاسی عمده در کشور دارند، متاسفانه نهاد های حزبی آنان در جهت احقاق حقوق مردم وارد نشده اند. ضمنا اصلاح طلبان نباید به این فکر کنند که مردم «از ترس مرگ به تب راضی می شوند» و به کاندیدای مطبوعشان رأی می دهند.
به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از ایرنا، طی روز های گذشته رییس جمهوری ضرورت مشارکت بالای ۷۵درصدی در انتخابات را مطرح کردند؛ اما اساساً چرا در شرایط ناگوار اقتصادی و فشار های سیاسی بر منتقدان داخلی، مشارکت مهمترین دغدغه سیاستمداران شده است. همه این مسایل باعث شد تا با «پروانه سلحشوری» گفت وگویی انجام دهیم که در ادامه می خوانید:
با توجه به شرایط فعلی جامعه، ارزیابی شما از مشارکت مردم برای شرکت در انتخابات ۱۴۰۰ ریاست جمهوری چگونه است؟
با توجه به وضعیت معشیتی و سختی زندگی برای اقشار مختلف جامعه، به نظر می رسد که سطح مشارکت در انتخابات پایین باشد و سیاستمداران هم هر چه بخواهند بگویند «باید» این مشارکت اتفاق بیافتد، اما بنظر می رسد انگیزه ای برای مشارکت مردم وجود ندارد.
در این بازه زمانی که تا انتخابات ۱۴۰۰ فرصت باقی مانده چه اتفاقی می تواند به مشارکت بیشتر مردم در انتخابات کمک کند؟
یعنی چه اتفاقی می تواند در این چند ماه بیافتد که مردم برای مشارکت در انتخابات امیدوار باشند؟ البته در امور اجتماعی کار نشد، ندارد و نمی توان گفت که اتفاقی رخ نمی دهد. به خصوص اینکه اگر اشتباه نکنم محسن هاشمی گفته بود «می دانند که چگونه مردم را پای صندوق های رای بکشانند»، اما به نظر میرسد که حالا شرایط برای به پای صندوق رای آوردن مردم، بسیار سخت شده است.
در انتخابات مجلس که به نوعی انتخابات محلی هم بود و برای مردم هم مهم است که فردی که از شهر آن ها شرکت می کند رای بیاورد، اما باز دیدیم که پایین ترین میزان مشارکت مجالس رقم خورد، و حتی در بسیاری از شهر های کوچک هم مشارکت حداقل بود، چه برسد به تهران که کمترین میزان مشارکت در کل کشور داشت.
چه ارزیابی از سبد رای اصولگرایان و اصلاح طلبان دارید و آیا اصلاح طلبان می توانند بار دیگر بانی مشارکت مردم در انتخابات شوند؟
سبد رای اصولگریان یک سبد رای مشخص است، اما سبد رای اصلاح طلبان از رای های خاکستری است. یک رای ثابتی هم که خود اصلاح طلبان داشتند، به دلیل عملکرد بد آن ها طی سال های گذشته ریزش پیدا کرده است. حتی معتقدان به سیاست ورزی اصلاح طلبی از بعضی اصلاح طلبان و نه از سیاست اصلاح طلبی عبور کرده اند؛ منظور اینکه مشی اصلاح طلبی مهم است، اما تعدادی از اصلاح طلبان که در قدرت حضور داشتند، خوب عمل نکردند.
به نظر می رسد که مردم به این نتیجه رسیده اند که طیفی هایی از اصلاح طلبان، «مردم»، را به مثابه ماشین رای برای به قدرت رساندن آن ها میدانند، چرا که در زمانی که مردم نیاز به حمایت و ابراز عقیده اصلاح طلبان به عنوان یک جریان سیاسی عمده در کشور دارند، متاسفانه نهاد های حزبی آنان در جهت احقاق حقوق مردم وارد نشده اند.
ضمنا اصلاح طلبان نباید به این فکر کنند که مردم «از ترس مرگ به تب راضی می شوند» و به کاندیدای مطبوعشان رأی می دهند؛ زیرا احتمالا، دیگر مردم بین بد و بدتر انتخاب نکنند. این سیاست ترساندن دیگر معنا و مفهوم خود را از دست داده است. پس اصلاح طلبان اگر افکار عمومی برای آن ها مهم است می بایست با توجه به شرایط انتخابات مجلس اخیر این را درک کرده باشند که مردم دیگر از ترس یک نامزد به نامزد دیگری رای نمی دهند.
یعنی شما اعتقاد دارید که احزاب نمی توانند زمینه مشارکت مردم در انتخابات را فراهم کنند؟
احزاب نقش بسیار مهمی در توسعه ی سیاسی دارند، اما در ایران احزاب به صورت کلان و گسترده نیستند. همانطور که قبلا اشاره شد، احزاب تکالیف دیگری غیر از فعال شدن در زمان انتخابات هم دارند. در کشور ما زمان انتخابات فعالیت ها ی ظاهرا حزبی گسترش پیدا می کنند، اما همان احزاب پس از بدست آوردن، مردم را با مشکلاتشان رها می کنند.
اگر شرایطی پیش آید که برجام بار دیگر در مسیر خودش قرار بگیرد و وضعیت جامعه بهبود پیدا کند، این اتفاق چه تاثیری در مشارکت مردم در انتخابات خواهد داشت؟
با توجه به اتفاقاتی که می بینیم، خیلی به آینده برجام در بازه زمانی کوتاه مدت خوشبین نیستم. البته اگر امریکا از توافق خارج نمی شد، برجام می توانست اثرات خودش را جامعه بگذارد و ممکن بود تا تغییرات ملموسی در جامعه رخ بدهد، اما در حال حاضر من خیلی امیدوار نیستم. پس الان دیر شده تا اثرات برجامی بخواهد تاثیرگذاری خودش را داشته است؛ بنابراین نمی خواهم بدبینانه قضاوت کنم، اما در دوره های گذشته به خصوص دور دوم روسای جمهور، ناکارآمدی دولت بسیار چشمگیر بوده است و تقابل هایی میان دولت و نهاد های دیگر به وجود آمده است، و در تقریبا تمام دوره ها دولت در موضع ضعف و ناتوانی در تصمیم گیری قرار داشته است.
پس این سوال به وجود آمده که واقعا رییس جمهوری می تواند چه کاری انجام دهد و خود روسای جمهور هم به این موضوع اشاره کرده اند. برای نمونه روحانی گفته است که دولت پنهان وجود دارد، خاتمی هم قبلاً اشاره کرد که رئیس جمهور در حد یک تدارکاتچی است و یا احمدی نژاد با کنایه از کسانی بعنوان برادران قاچاقچی یاد کرد.
پس این روز ها عدم توان در تصمیم گیری توسط رییس جمهوری علنی تر و آشکارتر شده است و رییس جمهور به نوعی کتک خور نظام شده است و اکثر افراد جامعه تمامی ضعف ها را از ناتوانی رئیس جمهور می دانند، اما باید پذیرفت که برخی تصمیم گیری های مهم خارج از اختیارات رئیس جمهور است، اما با این حال، اینکه همه با علم به این موانع می خواهند رییس جمهور شوند نکته جالبی است.
به نظر شما نامزد شدن شخصیت هایی همچون محمدجواد ظریف و محمدباقر نوبخت در انتخابات ۱۴۰۰ تا چه اندازه می تواند زمینه مشارکت بیشتر مردم را فراهم کند؟
نوبخت که اقبال عمومی ندارد، اما در مورد آقای ظریف هم، ایشان بار ها اعلام کرده اند که در انتخابات شرکت نمی کنند کما اینکه احتمالا پایگاه رأی ایشان کسانی هستند که تصمیم به رای دادن دارند و نمیخواهند به اصول گرایان رای دهند.
گلایه دیرهنگام همتی از تورم زا بودن بودجه
3 سال پیش