به گزارش پایگاه خبری_تحلیلی ساعدنیوز، یک درخت بلوط 500 ساله در خارج شهر ائوتینِ آلمان وجود دارد که نزدیک به یک قرن است مجردها را به هم وصل می‌کند و گزارش‌شده ازدواج صد زوج را در کارنامه خود دارد.
در جنگل "دودائور" در شمال آلمان (100 کیلومتری شمال شرق هامبورگ)، یک پستچی به‌تنهایی در جنگل قدم می‌زد. به یک منطقه مسطح که رسید، ایستاد و محتویات کیفش را جستجو کرد. سپس به‌آرامی از یک نردبان چوبی سه متری بالا رفت تا یک پاکت بنفش را به درخت بلوط پانصدساله تحویل دهد. پستچی قبل از ادامه مسیرش به من گفت: "امروز فقط یک نامه داشت."
پاکت بنفش از زنی پنجاه‌وپنج ساله به نام "دنیز" در بایرن بود که از خندیدن به خودش نمی‌ترسد و طبیعت را دوست دارد. او می‌داند از زندگی‌اش چه می‌خواهد و از تنهایی هراسی ندارد. اما می‌خواست بداند آیا مردی وجود دارد که او را شگفت‌زده کند؟ مردی که مانند او در این درخت بلوط قدیمی به دنبال عشق باشد.
این درخت که به "بلوط عروس‌داماد" معروف است، نزدیک به یک قرن است که مانند "Tinder" مجردها را به هم وصل می‌کند و گویا باعث بیش از صد ازدواج شده است. امروزه مردم از سراسر جهان به این درخت نامه می‌فرستند و امیدوارند درازای قیمت تمبر پستی یک شریک زندگی پیدا کنند.
"ماری" از براندنبورگ به دنبال مردی می‌گردد که بتواند برقصد؛ "هاینریچ" از زاکسن به دنبال کسی می‌گردد که با او سفر کند؛ و "لیو" از چین دنبال یک دوست آلمانی است.
پستچی 72 ساله "کارل هینز مارتنز" که بیست سال است نامه‌ها را به درخت میرساند گفت: "در این درخت قدرت رمانتیک و جادویی خاصی وجود دارد. اینترنت مردم را خیلی راحت به هم متصل می‌کند، اما این درخت یک تصادف زیباست، مانند سرنوشت."
بااینکه مارتنز بازنشسته شده، اما هنوز هم نامه‌ها را به این درخت میرساند و کتابی پر از تصاویر، نامه‌ها و قطعات روزنامه دارد که تجاربش به‌عنوان پیام‌رسان عشق را بازگو می‌کنند.
این کتاب را با خوشحالی به من نشان داد. در این بیست سالی نامه‌هایی از شش قاره دریافت می‌کرده که زبان اکثر آن‌ها را نمی‌فهمید. امروزه افراد زیادی از وجود این درخت خبر دارند، اما 128 سال پیش یک راز میان دو عاشق بود.
در سال 1890 دختری به نام "مینا" عاشق پسر جوانی به نام "ویلهم" شد. ویلهام مغازه شکلات فروشی داشت. پدر مینا دیدار آن‌ها را ممنوع کرد، بنابراین این دو عاشق مخفیانه برای هم نامه می‌نوشتند و آن را در حفره تنه درخت بلوط قرار می‌دادند. یک سال بعد پدر مینا بالاخره با ازدواج آن‌ها موافقت کرد و در 2 ژوئن 1891 زیرشاخه‌های درخت بلوط ازدواج کردند.
داستان معاشقه این زوج به گوش بقیه رسید و خیلی زود مجردهای سراسر آلمان که شانسی برای پیدا کردن همسر در مجالس و تالارهای رقص نمی‌دیدند، شروع به نوشتن نامه برای درخت بلوط کردند. درخت آن‌قدر نامه دریافت می‌کرد که در اداره پست آلمان در سال 1927 یک کد پستی مخصوص به این درخت اختصاص داد. همچنین نردبانی پای درخت قرار دادند تا هر کس می‌خواهد به‌راحتی نامه‌ها را بخواند و به آن‌ها پاسخ دهد.
مارتنز توضیح داد تنها قانون این درخت این است که اگر نامه‌ای را باز کردی و نخواستی به آن پاسخ دهی، باید آن را دوباره در درخت بگذاری تا نفر بعدی بتواند آن را بخواند.
