به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، عد از مرگ ناصرالدین شاه دیگر در حرمسرا خبری از ساز و آواز و شادی و جشن نبود. به قول خود تاج‌السلطنه: «روزها و شب‌ها می‌گذشت و این سرای با عظمت و شکوه که در تمام ساعات شبانه‌روز غرق در مسرت و شادمانی بود در یک سکوت وحشتناک دردانگیزی محصور (زندانی) شده، جز صدای گریه و ناله صدای دیگری مسموع نبود (به گوش نمی‌رسید). اما در این میان کسانی بودند که از این سکوت و عزاداری حرمسرا و نبودن شاهی در آن بهره برده و جیب‌های خود را پر از سکه کردند!»
ماجرای این جیب پر شدن‌ها بعد از مرگ ناصرالدین شاه تا آمدن شاه جدید خود موضوعی است که باید جداگانه به آن پرداخته شود. اما مسأله‌ای که قابل تفکر است نوشته‌های تاج‌السلطنه از این وقایع در خاطراتش است. در این خاطرات آمده است که بعد از چند روز از مرگ شاه، «امین الملک» برادر صدراعظم (امین‌السلطان) که در آن زمان خزانه‌دار بوده است با صدراعظم به‌اندرونی آمده و به خزانه رفتند. و مقدار زیادی پول و در واقع هر چه که در خزانه بود را به بهانه اینکه شاه جدید یعنی مظفرالدین شاه مقروض است و باید به تبریز که او در آن زمان در آنجا ساکن بود، بفرستند، خارج کردند.
دانستن چگونگی خارج کردن این همه پول هم خواندنی است. تاج‌السلطنه نوشته است که هیجده روز تمام، روزی سی و چهار نفر سرایدار از صبح تا شام کیسه‌های پول را برده، تحویل خزانه بیرون می‌دادند و از خزانه بیرون هم تمام آن پول‌ها جمع شده به خانه خزانه دار (امین الملک) برده و مقداری از آن را در نهایت به‌اندرونی صدراعظم تحویل می‌دادند. این ماجرا تنها به بردن پول‌های خزانه پایان نیافت. چون هنوز پول‌ها و جواهرات «اعتماد السلطنه» که از نزدیکان عزیز ناصرالدین شاه و بسیار پولدار بود بعد از مرگش که چند روز قبل از مرگ شاه بود به دست زنی به نام «فاطمه» که کنیز «اعتماد السلطنه» بود واگذار شده بود.
صدراعظم و همراهانش قبل از اینکه صندوقخانه را کاملاً از فاطمه تحویل بگیرند. شب‌ها که شام فاطمه را می‌آوردند و ظرف‌های شام خالی می‌شد، ظرف‌های خالی را پر از پول کرده و به قولی مهر و موم می‌کردند و کل ظروف را دم در به برادر فاطمه تحویل می‌دادند و به این صورت پول‌ها را خارج کردند. البته تاج‌السلطنه اشاره کرده است: «…فاطمه هم در این میان به قدر کفایت از پول‌های طلا برده بود…».
