بیوگرافی روبرتو مانچینی بازیکن و مربی فوتبال ایتالیایی 

چکیده ای از بیوگرافی روبرتو مانچینی

• نام کامل: روبرتو مانیچی
• نام مستعار: مانچو
• تاریخ تولد: بیست و هفتم نوامبر سال 1964 میلادی
• محل تولد: ایسی واقع در کشور ایتالیا
• حرفه: بازیکن سابق و مربی فوتبال

دوران اولیه زندگی روبرتو مانچینی

مانچینی در سال ۱۹۶۴ در شهر کوچک یسی در مارکهٔ ایتالیا به دنیا آمد ولی اندکی بعد به همراه پدر، مادر و خواهر کوچک ترش، استفانی به شهر کوهستانی روکاداشپیده نقل مکان کرد. زندگی مانچینی کوچک که یک کاتولیک بار آورده شده بود بیشتر حول و حوش مذهب و فوتبال می چرخید. در جوانی دستیار کشیش بود و برای تیم محلی فوتبال آئورا کالچو بازی می کرد. اولین مراسم عشای ربانی او با مسابقهٔ فوتبال تیمش هم زمان شده بود. نیمه های مراسم بود که مشخص شد مانچینی ۸ ساله غیبش زده است. کشیش محلی او که مسئولیت برگزاری مراسم عشای ربانی را بر عهده داشت، معمولاً به مربی گری فوتبال نیز می پرداخت. کشیش که شنیده بود تیمش در انتهای نیمهٔ اول ۲ بر هیچ عقب افتاده است، پس از آنکه «جسم و خون عیسی را به مانچینی جوان داد» (نان و شراب در مراسم عشای ربانی نمادی از گوشت و خون عیسی در نظر گرفته می شوند)، از او پرسید که آیا کفش های فوتبال و ساک ورزشی اش را به همراه دارد. روبرتو پاسخ داد که آن ها در رختکن هستند و کشیش از او خواست که بی سروصدا و بدون آنکه چیزی به پدرش بگوید از در پشتی خارج شود و آن ها را بپوشد چرا که تیم به او نیاز دارد.

دوران باشگاهی روبرتو مانچینی

مانچینی برخلاف بسیاری از همکاران خود که اکنون مربیانی موفقی هستند و بازیکنان بزرگی نبوده اند هم بازیکن بزرگی بوده و هم در حال حاضر به عنوان یک مربی خوشنام شناخته می شود. مانچینی فوتبال خود را به عنوان مهاجم در سال ۱۹۸۱ در تیم بولونیا آغاز کرد و در نخستین فصل حضورش، ۳۰ بازی انجام داد و ۹ گل زد.

• سمپدوریا

بین سال های ۱۹۸۲ و ۱۹۹۷ برای سمپدوریا بازی کرد و آنجا در مجموع به همراه زوج خط حمله خود، جان لوکا ویالی نقش عمده ای در تبدیل باشگاه آن سال ها به موفق ترین دوره تاریخ اش داشت. مانچینی در ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۲ به سمپدوریا پیوست و تا سال ۱۹۹۷ در این تیم بازی کرد.^[۱۰] مانچینی در ۲۴۲ بازی لیگ برای سمپدوریا به میدان رفت و در آن مدت ۱۳۲ گل به ثمر رساند. چند بار با این تیم قهرمان جام حذفی ایتالیا شد و در سال ۱۹۹۱ تیمش را به تنها قهرمانی در سری آ تا آن زمان رهنمون کرد. به علاوه سمپدوریا با مانچینی در سال ۱۹۹۰ قهرمان جام در جام اروپا شد و دو سال بعد به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید که در آن بازی در وقت اضافه به بارسلونا از اسپانیا باخت. از جمله افتخارات او با تیم سمپدوریا به عنوان بازیکن قهرمانی در سری آ در فصل ۱۹۹۱–۱۹۹۰ و قهرمانی در جام حذفی در فصل های ۱۹۸۵–۱۹۸۴ و ۱۹۸۸–۱۹۸۷ و ۱۹۸۹–۱۹۸۸ و ۱۹۹۴–۱۹۹۳ است. او همچنین در این تیم قهرمان جام در جام اروپا (که حالا دیگر برگزار نمی شود) در سال ۱۹۹۰–۱۹۸۹ و نایب قهرمان همین جام در فصل ۱۹۸۹–۱۹۸۸ شد. او با سمپدوریا نایب قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۱۹۹۲ شد.

• لاتزیو

بعد از پانزده سال بازی در سمپدوریا، در سال ۱۹۹۷ به مدت سه سال به لاتزیو پیوست که در آنجا ۸۷ بازی انجام داد و ۱۵ گل هم زد. او با لاتزیو قهرمانی های متعدد رسید. از جمله توانست به همراه این تیم قهرمانی در سری آ در سال ۲۰۰۰–۱۹۹۹ و قهرمانی در جام حذفی ایتالیا طی سال های ۱۹۹۸–۱۹۹۷ و فصل ۲۰۰۰–۱۹۹۹ را با این تیم به دست آورد. او در فصل ۱۹۹۸–۱۹۹۹ با لاتزیو به قهرمانی آخرین دوره جام در جام اروپا رسید. در همان سال آن ها موفق شدند با غلبه بر منچستر یونایتد قهرمانی در جام برتر اروپا را هم به دست آورند.

• لستر سیتی

مانچینی در ژانویه ۲۰۰۱ به طور قرضی به لسترسیتی پیوست و اولین بازی خود برای این تیم را مقابل آرسنال و در سن ۳۶ سالگی انجام داد اما نتوانست تعداد زیادی بازی به صورت ثابت در ترکیب این تیم حضور یابد. سرانجام در ماه فوریه بنا به دلایل شخصی از این تیم جدا شد و مربیگری فیورنتینا را برعهده گرفت با وجود این، او زمان حضور خود در لسترسیتی را به عنوان دوره ای که در آن علاقه به کار در لیگ انگلستان پیدا کرد یاد می کند. بعدها این علاقه او را برای قبول کار در شهر منچستر متقاعد کرد.

دوران بازی روبرتو مانچینی

با وجود موفقیت در سطح باشگاهی، مانچینی در تیم ملی ایتالیا درخششی نداشت و هیچ گاه نتوانست موفقیت بزرگی به دست آورد. او در تیم زیر ۲۱ ساله های ایتالیا بازی کرد و با این تیم به موفقیت هایی دست یافت که از آن جمله رسیدن به نیمه نهایی در بازی های ۱۹۸۴ و همچنین نایب قهرمانی در بازی های سال ۱۹۸۶ بوده است. او اولین بازی ملی خود را برای ایتالیا در برابر کانادا و در سال ۱۹۸۴ انجام داد. بین سال های ۱۹۸۴ و ۱۹۹۴، ۳۶ بار پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید و چهار گل هم زد و با این تیم در سال ۱۹۸۸ در جام ملت های اروپا در آلمان و نیز در سال ۱۹۹۰ در جام جهانی در کشور خود حضور داشت، اما با حضور جان لوکا ویالی و روبرتو باجو کمتر به او فرصت بازی رسید. پس از اختلاف و درگیری با آریگو ساچی، پیش از آغاز جام جهانی ۱۹۹۴ از تیم ملی کناره گیری کرد. شاید بدشانسی مانچینی این بود که با بازیکن بزرگی مثل روبرتو باجو، جیان فرانکو زولا و کمی پس از آن هم آلساندرو دل پیرو و فرانچسکو توتی در یک دوران بازی می کرد و با آن ها هم پست بود برای همین فرصت بازی در تیم ملی کمتر به او رسید. تنها افتخار ملی او کسب عنوان سومی جام جهانی ۱۹۹۰ همراه با تیم ملی ایتالیا بود.

سبک مربیگری روبرتو مانچینی

مانچینی با وجود اینکه خود یک مهاجم بوده تأکید زیادی بر کارهای تدافعی دارد تا آنجا که گفت من دوست دارم با نتیجه ۱–۰ در بازی ها برنده باشم وبازی خسته کننده به نظر برسد ولی در آن بازی به پیروزی برسیم و با وجود بازیکنانی مثل سیلوا و ژکو وتوز به احتمال ۹۰ درصد برنده باشیم هرچند که بازی کم گل به نظر برسد. با این وجود برخی مانچینی را یک مربی تدافعی می دانند. سبک بازی تدافعی او بارها توسط مطبوعات بریتانیا به چالش کشیده شده و به نظر آن ها او با این سبک نمی توانست موقعیت زیادی در بازی به دست آورد. با این حال مانچینی زمانی که مربی سیتی شد تیم در دفاع بسیار ضعیف بود اما او توانست همواره یکی از بهترین خطوط دفاعی در لیگ برتر را همراه با این تیم به دست آورد و در فصل اخیر سیتی کمترین گل های خورده را داشته است. سیتی در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۲ با ۲۹ گل خورده بهترین خط دفاع و با ۹۳ گل زده بهترین خط حمله لیگ برتر انگلستان را در اختیار داشت. مانچینی به خاطر روش های تمرینی خود از سوی برخی بازیکنان سیتی مورد انتقاد قرار گرفت و به ویژه توسط ریموند ورهجان از مربیان سابق سیتی و همچنین کرگ بلیمی او برخورد قاطعی با بازیکنان سرکش تیم داشت و توانست نظم تیمی را به خوبی در تمرینات به وجود بیاورد او همچنین با برخی بازیکنان از جمله کرگ بلیمی روابط سردی داشت او با جیمی مورفی فیزیو تراپیست تیم و امانوئل آدبایور مشکلاتی داشت و آن ها ناراضیان شیوه های او در تیم بودند. مانچینی توانایی خاصی در این دارد تا با استفاده از رسانه ها فشار را بر تیم خود کاهش دهد به طوری که در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۲ وقتی با شکست از آرسنال ۸ امتیاز از صدر جدول عقب افتاد و در حالی که تنها ۶ هفته تا پایان فصل باقی مانده بود اعلام کرد تیمش شانسی برای قهرمانی ندارد اما پس از پیشی گرفتن از یونایتد، مانچینی اعلام کرد نظرش عوض شده و تیم او می تواند قهرمان شود.

مانچینی در سال ۱۹۸۸ با فدریکا ازدواج کرد و پس از ۲۸ سال است زندگی مشترک با فدریکا از او در سال ۲۰۱۶ جدا شد. اویک کاتولیک است وحضور پر رنگی در خانواده اش دارد. او یک دختر و دو پسر به نام های فیلیپو وآندره آ دارد که هردوی آن ها بازیکن فوتبال هستند و در زمان مربیگری پدرشان در اینتر در این تیم حضور داشتند. فیلیپو در رقابت های جام حذفی (کوپا ایتالیا) دقایقی برای اینتر بازی کرد. پسران مانچینی در در تیم منزا از سری C ایتالیا عضویت داشتند. آن ها همچنین در مقطعی عضو باشگاه منچستر سیتی بودند. ثروت شخصی مانچینی در سال ۲۰۱۱ حدود ۱۹ میلیون پوند تخمین زده شده است.

نکات جالب عملکردی و رکوردهای مانچینی

• مانچینی توانست تیم اینتر را پس از ۱۷ سال به مقام قهرمان ایتالیا برساند.
• او توانست در فصل ۲۰۰۵–۲۰۰۴ رکورد ۴۰ بازی بدون شکست را در رقابت های مختلف (جام حذفی ولیگ قهرمانان اروپا و سری آ) رقم بزند این رکورد با شکست در داربی میلان از هم گسست.
• او در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ رکورد ۱۷ برد متوالی در سری آ را کسب کرد. همچنین با کسب ۳۰ پیروزی در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۶ بیشترین تعداد برد یک تیم دریک فصل تا آن زمان را کسب کرد.
• طی سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ اینتر و رُم ۴ فینال پیاپی جام حذفی را برگزار کردند که این موضوع یک پدیده استثنایی محسوب می شود.
• در ابتدای دوران مربیگری و در تیم فیورنتینا مدتی به خاطر نداشتن مدرک مربیگری با مشکل مواجه شد.
• در زمان حضور (به عنوان مربی) در لاتزیو و فیورنتینا جوان ترین مربی حاضر در سری آ شناخته می شد.
• او در زمانی که مربی لاتزیو بود تنها مربی شاغل در سری آ بود که در هیئت مدیره باشگاه هم عضویت داشت.
• در زمانی که مانچینی مربی اینتر بود (در سال ۲۰۰۵–۲۰۰۶) با وجود اینکه اینتر به مقام سوم دست یافته بود، به خاطر شرکت یوونتوس و میلان در تبانی (کالچو پولی) عنوان قهرمانی به اینتر رسید.
• مانچینی ۵ دوره پیاپی بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ به فینال جام حذفی ایتالیا رسید که یک بار با لاتزیو و ۴ بار همراه با اینتر میلان رسید.
• به خاطر موفقیت های فراوان در جام حذفی ایتالیا در دوران بازیگری و مربیگری، به مانچینی لقب «آقای جام حذفی» دادند (او ۴ بار به عنوان مربی و ۶ بار به عنوان بازیکن به این عنوان دست یافته است).
• بسیاری مانچینی را به خاطر شال گردن های معروفش می شناسند. شاید او اولین مربی باشد که مد اختصاصی خود را دارد. نکته جالب در مورد این شال گردن ها این است که آن ها همیشه به رنگ پیراهن باشگاهی است که مانچینی در آن مربیگری می کند.
• مانچینی بعد از عقد قرارداد با منچستر سیتی به یکی از مربیانی تبدیل شد که بیشترین حقوق را دریافت می کند.
• مانچینی توانست به همراه منچستر سیتی ۲۰ پیروزی متوالی در بازی های خانگی و در لیگ برتر انگلستان بدست آورد این رکورد با تساوی ۳ بر ۳ مقابل ساندرلند پایان یافت.
• او در سال ۲۰۱۱ توانست با قهرمانی در جام حذفی انگلستان منچستر سیتی را پس از ۳۵ سال قهرمان یک جام معتبر کند.
• با قهرمانی در لیگ برتر انگلستان، این تیم را پس از ۴۴ سال قهرمان لیگ انگلستان کرد.
• او بنا به گزارش فرانس فوتبال سومین مربی پردرآمد جهان در فصل۲۰۱۴–۲۰۱۳ شناخته شد
• بنا به گزارش مارکا نام او در میان ۱۰ مربی قرار دارد که بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۵ بیشترین مخارج را در بازار نقل و انتقالات انجام داده اند
• در سال ۲۰۱۵ و در بازی اینتر برابر ساسولو او ۱۱ بازیکن از ۱۱ ملیت متفاوت را در ترکیب اینتر میلان قرار داد.
• او در سال ۲۰۱۹ موفق شد رکورد ۱۱ پیروزی متوالی با تیم ملی ایتالیا را به ثبت برساند.
• ایتالیا در ۸ سپتامبر ۲۰۲۱ و پس از برتری مقابل لیتوانی با رساندن رکورد خود به ۳۷ بازی بدون شکست به تنهایی صاحب عنوان شکست ناپذیرترین تیم ملی در تاریخ فوتبال جهان شد این رکورد با شکست مقابل اسپانیا در لیگ ملت های اروپا متوقف شد.
• روبرتو مانچینی موفق شد در مجموع ۴۴ بازی که هدایت آتزوری را بر عهده داشته به ۳۰ پیروزی دست پیدا کند که در نوع خود آمار فوق العاده ای محسوب می شود. در واقع روبرتو مانچینی حالا سریع ترین سرمربی تاریخ ایتالیا محسوب می شود که به رکورد ۳۰ پیروزی با این تیم دست یافته است.

افتخارات روبرتو مانچینی

• سری آ(۱): ۱۹۹۱–۱۹۹۰
• کوپا ایتالیا(۴): ۱۹۸۵–۱۹۸۴ ، ۱۹۸۸–۱۹۸۷ ، ۱۹۸۹–۱۹۸۸ ، ۱۹۹۴–۱۹۹۳
• لیگ قهرمانان اروپا نایب قهرمان ۱۹۹۲–۱۹۹۱
• جام در جام اروپا(۱): قهرمان ۱۹۹۰–۱۹۸۹
• نایب قهرمان ۱۹۸۹–۱۹۸۸
• سری آ(۱): ۲۰۰۰–۱۹۹۹
• کوپا ایتالیا(۲): ۱۹۹۸–۱۹۹۷ ؛ ۲۰۰۰–۱۹۹۹
• جام در جام اروپا(۲): ۱۹۹۹–۱۹۹۸ ، ۱۹۹۰–۱۹۸۹
• سوپر جام اروپا(۱): ۱۹۹۹
• جام جهانی فوتبال ۱۹۹۰: مقام سوم
• بازیکن سال سری آ ایتالیا: ۱۹۹۷
• بازیکن سال ایتالیا: ۱۹۹۷
• جایزه «جرین دورو» به عنوان بهترین بازیکن سری آ: ۱۹۸۸، ۱۹۹۱
• کوپا ایتالیا(۱): ۲۰۰۱–۲۰۰۰
• کوپا ایتالیا(۱): ۲۰۰۴–۲۰۰۳
• سری آ(۳): ۲۰۰۶–۲۰۰۵ ؛ ۲۰۰۷–۲۰۰۶ ؛ ۲۰۰۸–۲۰۰۷
• کوپا ایتالیا(۲): ۲۰۰۵–۲۰۰۴ ؛ ۲۰۰۶–۲۰۰۵
• نایب قهرمان ۲۰۰۷–۲۰۰۶ و ۲۰۰۸–۲۰۰۷
• سوپر جام ایتالیا(۲): ۲۰۰۵ ، ۲۰۰۶
• جام حذفی انگلستان(۱): ۲۰۱۱–۲۰۱۰
• لیگ برتر انگلستان(۱): ۲۰۱۲–۲۰۱۱
• جام خیریه انگلستان(۱): ۲۰۱۲
• جام حذفی ترکیه(۱): ۲۰۱۴–۲۰۱۳
• جام ملت های اروپا(۱): ۲۰۲۰
• بهترین مربی ماه لیگ برتر انگلستان: در دسامبر ۲۰۱۰ و در اکتبر ۲۰۱۰
  بیوگرافی فابیو کاپلو بازیکن و مربی فوتبال ایتالیایی