به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز به نقل از آخرین خبر، تحقیر زنان در اروپای قدیم به ویژه در قرون وسطی پدیده‌ای عمومی بود و حتی برای زنان پر حرف نیز تنبیه‌های حقارت باری در نظر گرفته شده بود.
برای قرن ها، مردان اروپایی زنان پرحرف، غرغرو و شایعه ساز را با دهان بند فلزی خاصی به نام "افسار زن بد دهان" مجازات و تحقیر می‌کردند.
این ابزار تنبیه که به نام‌های دیگری مانند "افسار جادوگر" و "افسار شایعات" شناخته میشد، از قفسی دارای یک دهان‌بند فلزی تشکیل میشد. یک تکه فلزی کوچک به نام "نیش افسار" نیز درون دهان قرار می‌گرفت و روی زبان فشار وارد می‌آورد تا از حرف زدن فرد جلوگیری کند. گاهی اوقات، این بخش دارای زبانه‌های تیز بود تا اگر زن تلاشی برای صحبت کردن بکند، زبان وی سوراخ شود.
نخستین موارد ثبت شده استفاده از "افسار زن بد دهان" به سال 1567 در اسکاتلند باز می‌گردد و از آن در انگلیس و مستعمره‌های این کشور نیز استفاده میشد.
به طور معمول، زمانی که شوهر زن از این که همسرش درگیر شایعه‌پراکنی یا مزاحمت کلامی برای دیگران شده، آگاه میشد از "افسار زن بد دهان" برای تنبیه وی استفاده می‌کرد.
همچنین، دادگاه‌های اسکاتلند برای زنانی که گستاخ، غرغرو یا مشکوک به انجام جادوگری بودند، مجازات استفاده از این ابزار را تعیین می‌کردند.
اگر قرار گرفتن "افسار زن بد دهان" روی سر به اندازه کافی تحقیرآمیز نبود، مرد یک بند به آن متصل کرده و همسر خود را راهی پیاده‌روی شرمساری در شهر می‌کرد. وی رهگذران را تشویق می‌کرد تا به همسرش توهین کرده یا آب دهان به وی بیندازند. گاهی اوقات یک زنگوله در قسمت بالای این قفس فلزی قرار می‌گرفت تا هنگام پیاده‌روی توجه بیشتری را جلب کند.
ایده‌ای که در پس تنبیه بدنی زنان شایعه‌پراکن یا مشکوک به جادوگری وجود داشت، مورد تازه و عجیبی در دوران قرون وسطی نبود. در آیین مسیحیت تحریف شده که آن دوران بیشترین پیروان را در اروپا داشت، باور بر این بود که تنبیه بدنی تنها راه دادن کفاره گناهان و کسب درک عمیق‌تر از سنگینی جرایم یک فرد علیه کلیسا است. تنها از طریق تجربه درد بود که درک واقعی و در نتیجه بی گناهی می‌توانست حاصل شود.
استفاده از دهان‌بندی فلزی نیز ایده جدیدی نبود. ابزار‌هایی مشابه صد‌ها سال بود که برای بردگان استفاده میشد و این روند تقریبا تا قرن نوزدهم ادامه داشت.
خوشبختانه، محبوبیت "افسار زن بد دهان" از اواخر قرن شانزدهم رو به کاهش رفت، اما در بخش‌هایی از اروپا مانند آلمان تا اوایل دهه 1800 مورد استفاده قرار می‌گرفت.
هم اکنون این ابزار، در برخی موزه‌های اروپا در معرض دید عموم است.
