آدم هايي كه راحت تر اعتماد مي كنند شادتر، دوست داشتني تر، صادق تر و با اخلاق تر از ديگران هستند. یکی از اصول مهم در شکل گیری روابط، اعتماد است. اعتماد به این معناست که فرد به حرف هایی که طرف مقابل اش می زند، کارهایی که می کند، اطمینان داشته باشد و قبول کند او مطابق آنچه می گوید، هست و قصد فریب و پنهان کاری ندارد. وقتی با این دیدگاه به قضیه اعتماد نگاه کنیم، درمی یابیم که اعتماد حسی دو طرفه است که از عهده یک نفر برنمی آید و هر دو نفر نقش فاعل و مفعول را بازی می کنند. از آنجا که اعتماد باعث اتحاد زوجین می شود، صداقت و روراستی در افکار و گفتار و اعمال فردی که درصدد اعتمادسازی است، باید نمایان باشد. اما سوال اینجاست که مهم ترین عامل در ایجاد اعتماد چیست و چرا برخی افراد به سختی به اطرافیان اعتماد می کنند؟ پاسخ به این سوالات ر از زبان متخصصان بخوانید.
به این مردان هرگز وابسته نشوید، خطرناکند!!
مهمترین عامل در ایجاد اعتماد چیست؟
از نظر علمی، یکی از پایه های عشق، تعهد است. تعهد در عشق یعنی تا زمانی که با تو هستم، کاری نمی کنم و حرفی نمی زنم که به تو ضربه و آسیب بزنم. قدیمی ترها بر این باور بوند که از نوک سر تا پا صداقت باید باشد الا در نوک زبان که باید حکمت باشد. شاید هم به پشتوانه همین جمله است که گاهی اوقات بیان نکردن برخی مسائل به صلاح است. اگرچه نمی توان نقش خانواده را در اعتماد بین طرفین نادیده گرفت ولی ویژگی های شخصیتی افراد بیشترین تاثیر را در ایجاد اعتماد دارند. چگونگی شروع رابطه، میزان شناخت افراد از یکدیگر و علاقه مندی آنها به هم و همچنین میزان تحصیلات در ایجاد اعتماد تاثیرگذارند. البته از نظر تحصیلات این مسئله از دو بعد قابل بررسی است؛ معمولا کسانی که تحصیلات پایینی دارند و جزء طبقات پایین تر اجتماع هستند، به دلیل پایبندی به اصول اخلاقی و مذهبی، اعتماد بیشتری به هم دارند. افراد تحصیل کرده نیز با توجه به شناختی که نسبت به مقوله ازدواج دارند و به کیفیت رابطه اهمیت می دهند، ممکن است تلاش بیشتری برای جلب اعتماد بکنند.
چگونه زنجیر اعتماد پاره می شود؟!
دلایل بسیار زیادی برای بدگمانی در رابطه نظیر اعتیاد و مشکلات مالی، پنهان کاری درخصوص مسائل شغلی، خانوادگی و نگفتن برخی قضایا وجود دارد و تنها به خیانت محدود نمی شود. ممکن است اعتماد یکی از طرفین به دیگری به خاطر پنهان کاری های همسر درباره کمک مالی ای به خانواده اش کرده کم شود. در واقع فرم های متفاوتی از عدم اعتماد و سوءظن وجود دارد که می تواند زندگی زوج ها را از هم بپاشد. اگر در یک رابطه بدقولی، عدم وفا به عهد و دروغ دیده شود، بدگمانی و سوءظن بین طرفین اتفاق می افتد. وقتی هم شک و تردید باشد، به صورت مستقیم یا غیر مستقیم، در رفتار و گفتار فرد نمایان می شود و اثرات مخربی در روابط به جا می گذارد.
شک و تردید چه تاثیری بر روابط عاطفی دارد؟
شک و تردید در روابط عاطفی، بدترین نوع بی اعتمادی است و متاسفانه این روزها به صورت وارسی گوشی تلفن همراه، ایمیل، کنکاش طرف مقابل و... زیاد دیده می شود. گاهی این شک و بی اعتمادی به خاطر اشتباهی است که قبلا یکی از طرفین مرتکب آن شده. در این شرایط اگر فرد به دنبال جلب دوباره اعتماد باشد، باید این فرصت به او داده شود تا به تدریج زیربنای اعتماد از بین رفته را محکم تر بنا کند. البته باید در این راه صبور بود. اما در برخی موارد بدون اینکه زن یا مرد مرتکب خطایی شده باشند، فقط کافی است که همسری جواب تلفن را ندهد و او تمایل به تصور بدترین سناریو در آن موقعیت کند که در حال خیانت به اوست. تصوری که مثل خوره به جان رابطه عاطفی زوجین می افتد. در چنین شرایطی نباید از این مساله غافل بود که ممکن یکی از طرفین، دارای ویژگی های شخصیتی باشد که نتواند اعتماد طرف مقابل را جلب یا حفظ اعتماد کند. در این موارد وجود اختلالات شخصیتی به خصوص شخصیت وسواسی و نمایشی یا ضعف های فردی بیشتر می تواند مطرح باشد.
کدام شخصیت ها بی اعتمادند!
شخصیت پارانوئید (بدبین):
شخصیت پارانوئید نسبت به همه بی اعتماد و دچار شکاکیت است. این اختلال شخصیتی بیشتر در آقایان شایع است. به همین دلیل برخی از مردان نمی توانند به همسرشان اعتماد کنند. در مراجعه کنندگان به مطب یا درمانگاه به رغم تلاشی که برای درمان این افراد صورت می گیرد، وقتی مشخص می شود دچار شخصیت پارانویید است، تنها به واسطه درمان مشکل برطرف نمی شود چون در هر موضوعی که اعتماد را به دست بیاوری، به موضوع دیگری می رسد.
شخصیت ضداجتماعی:
وضعیتی روانی است که در آن فرد هیچ اهمیتی به درست و غلط نمی دهد و احساسات و حقوق دیگران را نادیده می گیرد. دروغ جزء ویژگی های شخصیتی آنهاست. هیچ احساس گناه یا ندامتی در برابر خیانتی که می کنند یا منجر به سلب اعتماد طرف مقابلشان می شوند، ندارند. اینگونه بیماران تقریبا هیچ وقت خودشان به دنبال درمان نیستند.
شخصیت مرزی:
مبتلایان به این اختلالات شخصیتی برای جلب توجه، جبران اعتمادبه نفس پایین خود، دیده شدن و از تنهایی درآمدن، ممکن است دست به کارهایی بزنند که منجر به خدشه دار شدن اعتماد شود. با این حال برخلاف افراد مبتلا به شخصیت ضداجتماعی، خواهان درمان هستند و می خواهند اعتماد طرف مقابل را به دست بیاورند و قبول دارند که مشکلی در نوع رفتارهایشان است.
شخصیت نمایشی (هیستریک):
به دنبال جلب توجه دیگران و خودنمایی هستند و در موقعیت هایی که کانون توجه نیست، احساس ناراحتی می کنند. این افراد نیز همانند شخصیت مرزی، با رفتارهایشان به حس اعتماد طرف مقابل لطمه می زنند. با این حال به دنبال درمان هستند و اغلب عنوان می کنند با آنکه طرف مقابل تلاش زیادی برای جلب اعتماد می کند ولی آنها نمی توانند آن را بپذیرند.
شخصیت وسواسی:
این افراد همه چیز را تمام و کمال می خواهد و هیچ چیز ناقصی را نمی پذیرند. تمایل به کمال گرایی باعث می شود که مثلا آنها توقع داشته باشند اعتماد به بهترین نحو ممکن و آنطور که آنها می خواهند شکل بگیرد. در واقع سطح توقع آنها فراتر از واقعیت است.
شخصیت وابسته:
شخصیت های وابسته در حد افراطی به دیگران وابسته اند. با آنکه بارها در زندگی زناشویی، به حس اعتمادشان لطمه خورده و زیر سوال رفته اما باز هم به علت ویژگی شخصیتی وابسته ای که دارند، دلشان نمی خواهد واقعیت را بپذیرند. آنها از ترس از دست دادن شریک زندگی همه توهین و تحقیرها را پذیرفته و درنهایت در یک رابطه بدون اعتماد باقی می مانند.
باید صحبت کنیم
یکی از مهم ترین فاکتورهای ساخت اعتماد بین طرفین اختصاص زمان بیشتری به صحبت در مورد شک ها و تردیدهاست. موضوعی که متاسفانه اصلا به آن اهمیت داده نمی شود و تلاشی در جهت اعتمادسازی صورت نمی گیرد. دختران و پسران در دوره آشنایی، خود واقعی شان نیستند. همین شناخت آنها از یکدیگر را دچار اشکال می کند. درحالی که از همان ابتدا باید درباره مسائلی که به آنها حساس هستند، با هم حرف بزنند و اگر حساسیت ها در حد اختلال است، قبل از ازدواج درصدد درمان باشند.
