به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از مهر، روزهای سخت و البته تلخ کرونایی را در آغازین روزهای سال نو تجربه می کنیم. تجربه ای که برای چندمین بار تکرار می شود. شاید به نوعی داریم موج چهارم کرونا را تجربه می کنیم، اما هر چه هست، خیلی سخت و تلخ است.
آمار روزانه شناسایی بیماران جدید از مرز ۲۲ هزار نفر عبور کرده است و این احتمال وجود دارد که این هفته با آمارهای سهمگین تری مواجه شویم، زیرا فرمانده ستاد مقابله با کرونا در کلانشهر تهران، عنوان داشته است که این هفته، هفته سخت تری برای پایتخت خواهد بود.
اما، سوالی که این روزها ذهن همه را درگیر خود ساخته است، این است که چه شد که دوباره گرفتار موج جدیدی از بیماری شدیم. موجی که خیلی سهمگین تر از موج های قبلی است.
آن طور که آمارها و گزارش های وزارت بهداشت نشان می دهد، وضعیت کرونایی کشور تا چند روز مانده به پایان سال ۹۹، خیلی خوب بود. اما، به یکباره با ورود به سال نو و آغاز تعطیلات نوروزی، شرایط تغییر کرد تا اینکه کشور گرفتار طوفان کرونا شد.
به صدا در آمدن آژیر قرمز کرونا و سرخ شدن نقشه جغرافیایی کشور، حکایت از آغاز روزهای سخت کرونایی دارد. روزهایی که پیش بینی می شود، با افزایش صعودی موارد ابتلا و مرگ و میر همراه باشد.
در چنین شرایطی، توجه همگان به سمت و سوی عاملان وقوع موج چهارم کرونا است. اینکه چه کسانی با تصمیمات و رفتارهای خودخواهانه خود، باعث شدند تا کشور گرفتار موج جدیدی از بیماری شود. این در حالی است که وضعیت تامین واکسن نیز آن طور که باید و شاید به گونه ای نیست تا بتوان امیدوار بود در زمان کوتاهی همه مردم در مقابل این بیماری واکسینه شوند. بنابراین، تنها راهکار موجود و قابل اجرا که هزینه چندانی هم ندارد، رعایت پروتکل ها و دستورالعمل های بهداشتی و محدودیت های کرونایی است.
اما، چرا نشد همین پروتکل ها هم به درستی رعایت شود و به یکباره شاهد آغاز سفرهای نوروزی به اقصی نقاط کشور بودیم.
کالبد شکافی اظهارات وزیر بهداشت
بعد از بحرانی شدن کرونا در کشور، وزیر بهداشت در دو نامه جداگانه به علل بروز موج چهارم کرونا در کشور پرداخت و گلایه هایی را بازگو کرد که نشان می دهد چه کسانی نسبت به التماس های وزیر بهداشت، بی اعتنا بوده و باعث شدند جاده ها برای سفرها، باز بماند و تورهای گردشگری در نوروز رونق بگیرند.
وزیر بهداشت، اولین نامه گلایه آمیز خودش را ۱۸ فروردین و نامه دوم را به فاصله دو روز در بیستم فروردین ۱۴۰۰ منتشر کرد.
سعید نمکی در نامه اول که سراسر گلایه و غصه بود، عنوان داشته است که: اینجانب با شناختی که از قدرت سرایت، بیماری زایی و مرگ و میر ویروس جدید داشتم با مکاتبات عدیده از بخش های مختلف درخواست کردم تا موضوع را جدی بگیرند و بتوانیم در حد امکان ویروس را در استان خوزستان زمین گیر کنیم تقاضا کردم راه ها را از مناطق آلوده به دیگر نقاط از زمین و هوا و دریا سد کنیم و نگذاریم منابع آلوده به یکی از سهمگین ترین عوامل بیماری زا جابجا شوند. با وزن دهی ویروس جدید در سیر اپیدمیولوژیک بیماری تشدید بیماریابی در قالب طرح موفق شهید سلیمانی را ارائه نمودیم و خواستیم تا مثل سال قبل از تاریخ ۲۵/۱۲/۱۳۹۹ تا ۱۸/۰۱/۱۴۰۰ با ممنوعیت سفرها از شکل گیری جمعیت سیال جلوگیری کنیم.
جدیدترین فهرست از مشاغلی که در شرایط قرمز مجاز به فعالیت هستندوزیر بهداشت، در نامه دوم خود خطاب به معاونان وزارتخانه و روسای دانشگاه های علوم پزشکی کشور، نوشت: پیرو مکاتبات و مذاکرات قبلی با توجه به التهاب ناشی از موج چهارم بیماری در کشور، همانگونه که در مکاتبات قبل یادآور شدم پیش بینی از ارتفاع موج جدید سنگین تر و حجیم تر از امواج قبلی است. آنچه همکارانم در روزهای اخیر از موارد بستری می بینند ناشی از بی توجهی های قبل از سفرها به خصوص بازارهای شلوغ، صف های طولانی و درهم فشرده مرغ و غیره است و افزایش تصاعدی موارد سرپایی حاکی از اثرات سفرهای نوروزی است که از روزهای آینده باید منتظر افزایش موارد بستری باشیم.
اگر به دقت محتوای نامه های وزیر بهداشت را مورد بررسی و ارزیابی قرار دهیم، متوجه خواهیم شد که چرا گرفتار موج چهارم کرونا شدیم.
حالا و بعد از قرمز شدن اکثر نقاط کشور، ستاد ملی مقابله با کرونا تصمیم گرفت که به مدت ۱۴ روز، محدودیت های شدید و سختگیرانه را دوباره در همه شهرهای قرمز و نارنجی اعمال کند تا شاید بتوان این طوفان را مهار کرد.
آن طور که از شواهد امر پیداست، با کمبود تخت خالی در بیمارستان های شهرهای قرمز مواجه هستیم و این، یعنی شرایط سخت و بحرانی است. در حالی که در اسفند ۹۹، تخت های آی سی یو هم خالی شده بودند و کادر درمان می خواست نفسی تازه کند. اما، حالا خبر می رسد که ۸۰ هزار پرستار گرفتار بیماری کرونا شده اند و تعدادی از این نیروها، لاجرم از مسیر خدمت به بیماران خارج خواهند شد.
شاید، اگر به التماس های وزیر بهداشت توجه می شد، حالا مجبور نبودیم با ترس و لرز در خانه بمانیم.
